دوشنبه, ۲۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 13 May, 2024
سلامت از دست رفته!
از عیادت مریض آمده و متاثر بود، هم به معنای ناراحت و هم به معنای اثرپذیرفته. می گفت: عجیب است آدمی زاده تا وقتی نعمتی را در اختیار دارد، قدرش را نمی داند، اما وقتی از دست رفت، یا حتی موقتی توان استفاده از آن را نداشته باشد، می فهمد، چه گوهر گران سنگی را در اختیار داشته و اکنون از دست داده است. او مثال می زد که همین چانه، همین حرف زدن و توان مکالمه، واقعا قیمتی است.
قیمتی تر از آن چه تصور می کنیم. این را زمانی بیشتر درک کردم که خویشاوند ما در یک تصادف دچار مشکل شد و حالا باید از راه بینی با شیلنگ اندک مایعاتی به او برسانند که با مشکل مواجه نشود. حالا بماند که بیمار چقدر درد می کشد و ناراحتی که نمی تواند حرف بزند. این شهروند نکته سنج می گفت وقتی بیمار قلم به دست گرفت تا پاسخ یک پرسش را بنویسد، آتش گرفتم برای او که جوان بود و سوختم در حسرت این که ما قدر نعمت ها را نمی دانیم و ارزش سلامتی را درک نمی کنیم. درست می گفت او و من یاد این حدیث از زبان معصوم(ع) افتادم که می فرماید: «نعمتان مجهولتان، الصحهٔ و الامان» با این معنا که «دو نعمت (بزرگ) است که قدرش ناشناخته می ماند و آن «سلامت» و «امنیت» است.» که متاسفانه تا از دست نرود، نخواهیم فهمید چه می کنیم با آن. حال آن که اگر ما را چشمی بصیر بود و فهمی بلوغ یافته، مدام شاکر نعمت های خدا بودیم و از آن جا که شکر نعمت باید از جنس نعمت باشد، قدردان «حضرت منعم»، شکرانه نعمت سلامت را با تلاش برای ارتقای سلامت جسمی و جانی آحاد جامعه به جا می آوردیم.در حوزه بهداشت و درمان و نیز در حوزه بهداشت اخلاقی می کوشیدیم هم خود به سلامت رسیم و سلامت خویش را نگه داریم و هم جامعه را به سلامت برسانیم و حافظ سلامت آن شویم. چنان که در حوزه امنیت نیز هم باید به تولید امنیت همت کنیم و هم در مقابل امنیت سوزان و امنیت ستیزان تمام قد بایستیم. این شکر نعمت سلامت و امنیت است و در این حوزه تنها دستان را به آسمان بردن و به زبان دعا کردن با همه زیبایی هایش، چاره کار نیست بلکه زبان و دل و دست را باید یکپارچه به کار گرفت تا کار انجام شود. پس بیاییم، با رعایت بهداشت و مراقبت در برابر بیماری ها، جسم خود را پاک نگه داریم و در برابر آلودگی ها، روح و روانمان را، تا جسم سالم روح سالم را هم در خویش داشته باشد. این دو که شکل بگیرد، امنیت هم ارتقا می یابد چرا که آن جا آتش به خرمن امنیت می افتد که آحاد جامعه اگر جسمی سالم و توانمند داشته باشند، روح و جان شان بیمار باشد.
اصلا امنیت ستیزان، بیماردلان جامعه هستند که چون جسم سالمی دارند نه خود به فکر درمان می افتند و نه دیگران فوریت درمانشان را درک می کنند. نتیجه می شود این که قدرت بازو و توان جسمی فرد در راه زورگیری، سرقت، آدم ربایی، جنایت و... به کار گرفته می شود و گوهری ارزشمند جامعه، که همان امنیت باشد را زیر پا می گذارد. بگذریم دوست ما که از عیادت بیمار آمده بود معتقد بود باید قدر سلامت را دانست، باید نعمت های خداوندی را شاکر بود... آری باید چنین بود!
نویسنده: رهگذر
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران رهبر انقلاب شورای نگهبان مجلس مجلس شورای اسلامی صادق زیباکلام دولت مجلس دوازدهم انتخابات انتخابات مجلس انتخابات مجلس دوازدهم دولت سیزدهم
هواشناسی تهران شهرداری تهران قتل بارش باران حج تمتع سیل سلامت سازمان هواشناسی زلزله پلیس وزارت بهداشت
خودرو قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو سایپا بازار خودرو بانک مرکزی مسکن بورس گاز نمایشگاه نفت ایران خودرو
نمایشگاه کتاب نمایشگاه کتاب تهران کتاب تلویزیون سالار عقیلی تئاتر سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران رضا عطاران دفاع مقدس سینما سریال
خورشید دانشگاه تهران کره زمین
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین حماس جنگ غزه روسیه آمریکا افغانستان سازمان ملل نوار غزه اوکراین
استقلال فوتبال مهدی طارمی پرسپولیس لیگ برتر فولاد خوزستان رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران بازی لیگ برتر ایران باشگاه پرسپولیس هوادار
هوش مصنوعی فناوری شفق قطبی ایرانسل نوآوری تبلیغات دبی ایلان ماسک ناسا اپل
ویتامین خواب کودک شیر رژیم غذایی کاهش وزن افسردگی تجهیزات پزشکی فشار خون درمان ناباروری