دوست داشتن و حس تملک

تا حالا به این فكر كردین چرا این چند وقته اخیر اینقدر در مورد ایم موضوع،آدما و مخصوصا خانوما حساس شدن؟البته این فقط منحصر به روابط بین دو جنس متفاوت نیست
اصلا چرا این موضوع …

تا حالا به این فكر كردین چرا این چند وقته اخیر اینقدر در مورد ایم موضوع،آدما و مخصوصا خانوما حساس شدن؟البته این فقط منحصر به روابط بین دو جنس متفاوت نیست

اصلا چرا این موضوع به وجود اومده ؟بشر جماعت حالش اینه كاریشم نمیشه كرد.هر چیز رو كه دوست داشته باشه میخواد مالكش بشه.ولی این موضوع در روابط دو نفر چه تاثیری میگذاره؟ببینید،بگذارید منصف باشیم.شاید همه از این تملكه یه جورایی خوشمون نیاد و اون رو یه جور توهین نسبت به احساسمون بدونیم،اما مطمئننا یه گوشه هایی از این حس رو هممون داریم هممون دوست داریم كه قسمت بیشتری از وجود طرف رو در تسخیر خودمون داشته باشیم،بی برو برگرد!اساسا نمیشه گفت همچین حسی كاملا مضر هست،ابدا.از یه جهت میشه گفت تا یه حدش منطقی و معقول و حتی ضروری هست.یعنی در یه رابطه كه از حد معمولی و سطحی فراتر رفته همچین حسی تكلیف طرفین رو مشخص میكنه .اینطوری كه طرفین با توحه به میزان براورده شدن این حس،تصمیم میگیرند كه چقدر برای رابطشون و طرفشون مایه بگذارند و تا چه حد میتوانند پایه های این رابطه رو محكم كنند.خوب این خود به خود یه اعتماد به نفس بسیار با ارزش هم میده كه برای بقا و ادامه رابطه خیلی مفید هست؛خوب،این طرف مثبت قضیه بود.

این حس وقتی كه جنبه كاملا شخصی،بی منطق و كاملا یك طرفه پیدا میكنه واقعا تبدیل به یه عامل مضر میشه در این حالت پویایی استقلال احساس یك طرف تهدید میشه و مالكیت شخص روی حسش،دوست داشتنش و توجه كردنش زیر سوال میره و تهدید میشه.در این حالت هیچ كدوم از اون مزایای مورد قبلی رو نمیشه پیدا كردو یه طرف میخواد تمام وجود و احساس طرف مقابل رو،خودخواهانه برای خودش داشته باشه.

و این تیشه ایست بر ریشه های رابطه!