اقتصاد ایران و اولویت مصرف بر تولید

ثابت ماندن قیمت ارز وحداقل تغییر برای آن, از نظر ارزش پول ملی بسیار خوب و پسندیده است

ثابت ماندن قیمت ارز وحداقل تغییر برای آن، از نظر ارزش پول ملی بسیار خوب و پسندیده است. طی چند سال اخیر به کرات دیدیم که انواع واقسام کالا های خارجی ریز و درشت به بازارهای ایران سرازیر گردید. این درحالی بود که تولید کنندگان داخلی بنا به دلا یل مختلف توان رقابت با اجناس وارداتی را پیدا نکردند. در این میان، اما هرچقدر افراد جامعه علا قمند به خرید اجناس ایرانی باشند ولیکن در پاره ای اوقات مجبور می شوند به دلیل پایین بودن قیمت یا کیفیت بالا تر، دست به خرید اجناس خارجی بزنند.

در این میان شرکت های زیادی نیز برای این تنظیم بازار که از طریق واردات انجام می پذیرد، تشکیل و آماده خدمتگذاری هستند و صدالبته که باید هم اینچنین باشد;زیرا واردات با بهای ثابت ارز،آن هم وقتی در بازار جهانی به دلیل به هم ریختن اقتصاد، قیمتها سقوط کرده بسیار جذاب است و اگر کسی بتواند و نکند، حتما ناتوانی های اقتصادی دارد.

از طرفی این که تولید داخلی، جدای از این که اصولا با تکنولوژی موجود و مدیریت شناخته شده، نمی تواند با جنس مشابه خارجی رقابت کند، امری بسیار بدیهی است; به ویژه که باید تورم داخلی بیست و چند درصدی را نیز چاشنی تولید خود کند. حال اگر به دقت مقایسه کنیم از یک طرف ورود کالا های ارزان شده خارجی با برابری نرخ ثابت ارز و از طرف دیگر تولید کالا ی داخل با هزاران مشکل و تحمل تورم باعث نگرانی خواهد بود که تولید کننده ما به کجا و به چه راهی هدایت می شود; کاربه جایی رسیده است که علا وه بر واردات بسیاری از کالا ها به صورت عرف و روال عادی، بعضی از تولید کنندگان داخلی به فکر واردات کالا با برند ایرانی از خارج افتاده اند که اتفاقا موفق هم شده اند.

و از این طریق، مشکل طرفدار جنس ایرانی و شعار «ایرانی جنس ایرانی بخر» را نیز حل کرده اند. خریدار کالا ی با برند داخلی را با خیال راحت خرید می کند و فروشنده نیز مجبورنیست زحمت تولید کالا را بکشد و آثار تورم را در کالا ی خود مشاهده کند. مضافا این که در کنار آن، سود بیشتری هم می برد و دراین میان به تدریج این بخش تولید است که به همراه کارخانجات، تعطیل می شوند، سالن های نگهداری و فروش کالا، رها مانده و برخیل جمعیت بیکار، افزوده می شود. البته این اتفاق در بخش صنعت می افتد.

در بخش کشاورزی، قضیه از این هم روشن تر است; زیرا در حالی که باغ ها و مزارع به تدریج به ویلا تبدیل می شوند، اما مردم در تمام فصول از میوه غیرفصلی استفاده می کنند و واردکنندگان و واسطه ها نیز به نوای کامل می رسند! خدا این تولید نفت را برایمان نگه دارد که بتوانیم مثل اروپاییها زندگی کنیم; همه چیز فراوان باشد و همه هم حق انتخاب داشته باشند از این رهگذر برخی مسوولا ن نیز به دلیل توفیق در تنظیم بازار به وسیله واردات تشویق می شوند. مجلس شورای اسلا می هم مساعدت خوبی کرد و با کاهش تعرفه واردات، این چرخه را تکمیل کرد! این امر فقط به کالا ی صنعتی و کشاورزی اختصاص ندارد، چرا که بر حسب آمار منتشره، در چهار ماهه آخر سال ۸۸، میزان ۳/۵ میلیارد دلا ر بنزین وارد کشور شده و این واردات، دقیقا در همان مدتی انجام شده که پروژه پالا یشگاه ستاره خلیج فارس به دلیل تامین نشدن اعتبار، به تعطیلی کشیده شده است.

در حالی که در آبان ماه سال ۱۳۸۸بیش از ۶۰۰۰ نفر در کارگاه احداث این پالا یشگاه در حال کار بودند، اما در اسفند ماه این پروژه کاملا تعطیل شد! بد نیست بدانیم که محمود احمدی نژاد درباره اجرای این پالا یشگاه بارها تاکید کرده اند و با توجه به هزینه هایی که تا کنون انجام شده، فقط با اعتباری حدود نیمی از مبلغ فوق و طی مدت زمانی دو ساله، این پروژه عظیم ملی قابل راه اندازی است که در صورت تحقق این مهم، کشور نه تنها از واردات فرآورده های نفتی رهایی می یابد، بلکه به جرگه صادرکنندگان نیز خواهیم پیوست.

عجیب این که ،هر سه مقوله تنظیم بازار ارز، تنظیم بازار کالا و همچنین واردات بنزین برای تنظیم بازار سوخت که پایه مصرفی دارند و مقوله ای در حوزه بازرگانی هستند، به برکت ارز حاصل از صادرات نفت خام با اولویت انجام شده اند. اما تکمیل طرح پالا یشگاه میعانات گازی بندرعباس که می تواند کشور را خودکفا کند واز واردات بنزین و گازوئیل نجات دهد با آن همه تاکیدات مقامات کشور، از اولویت برخوردار نبوده و از تامین اعتبار (وام) مصوب آن خودداری شده است! لا بد این امر حکمتی دارد که برای امثال ما قابل درک نیست!...