عمل به وعده‌های اخلاقی

برای گروهی پیمان های رسمی اهمیت ویژه ای دارند، ولی به وعده های اخلاقی خود احترامی نمی گذارند.

برای گروهی پیمان های رسمی اهمیت ویژه ای دارند، ولی به وعده های اخلاقی خود احترامی نمی گذارند. وعده کردن و عمل نکردن نزد آنان گناهی شمرده نمی شود، در صورتی که بی اعتنایی به چنین وعده های دوستانه ای، هر چند جرم به شمار نیاید، از نظر اصول اخلاقی اسلام بسیار نکوهیده است. این رفتار از گونه ای کم شخصیتی و بی اعتنایی به دیگران حکایت می کند. پیامبر گرامی اسلام فرمود: «مَنْ کان یؤمِنُ باللّهِ و الیومِ الآخِرِ فَلیفِ اِذا وَعَد»«آن کس که به خدا و روز رستاخیز ایمان دارد باید به وعده های خود وفادار باشد.» در برخی روایت ها، عمل به وعده های اخلاقی به صورت یک امر واجب مطرح شده است. این نشان دهنده اهمیت عمل به چنین وعده هایی است. تا آنجا که برخی پیشوایان معصوم می فرمایند: «یَجِبُ علی المُؤمِن الوفاءُ بالمَواعیدِ؛«بر فرد با ایمان لازم است به پیمان خود عمل کند». متأسفانه پیمان شکنی، امروزه در بسیاری از مردم به ویژه صنعت گران به وفور دیده می‌شود. البته گروهی هم به خاطر خودشیرینی چیزی را متعهد می شوند که توانایی اجرای آن را ندارند. این گروه غافلند که وعده های خارج از توانایی، از شخصیت انسان می کاهد و او را یک فرد غیراصولی و بی مبنا معرفی می کند.