دوشنبه, ۲۸ خرداد, ۱۴۰۳ / 17 June, 2024
مجله ویستا

سر بچـه هـای امـروز نـمی شـود کـلاه گـذاشت


سر بچـه هـای امـروز نـمی شـود کـلاه گـذاشت

آزاده آل ایوب یا همان خاله نرگس محبوب بچه ها چند سالی است که برنامه «رنگین کمان» را در شبکه تهران اجرا می کند و هر سالی که می گذرد با وجود تغییرات جزئی در برنامه یا افزوده شدن یک شخصیت زنده یا عروسکی همراه, او کار خودش را انجام می دهد

آزاده آل‌ایوب یا همان خاله نرگس محبوب بچه‌ها چند سالی است که برنامه «رنگین‌کمان» را در شبکه تهران اجرا می‌کند و هر سالی که می‌گذرد با وجود تغییرات جزئی در برنامه یا افزوده ‌شدن یک شخصیت زنده یا عروسکی همراه، او کار خودش را انجام می‌دهد...

بازی با بچه‌ها، ایجاد هیجان و همدلی در آنها، طرح نکات آموزشی و تعلیمی و ارائه برخی پیام‌های رسمی و مناسبتی جزو ثابت اجراهای اوست. آزاده آل‌ایوب هر روز با تعداد زیادی از بچه‌های خردسال و کودک برنامه «رنگین‌کمان» را به شکل زنده روی آنتن می‌برد و طی این مدت خاطره‌های زیادی برای خودش و بینندگان برنامه به جا گذاشته است.

▪ چه شد که وارد برنامه «رنگین‌کمان» شدید؟

- یکی از هدف‌هایم در زندگی بود و دوست داشتم به آن دست پیدا کنم.

▪ یعنی هدفتان چه بود؟

- کار در تلویزیون آرزویم بود. حقیقتش این بود که دوست داشتم به شهرت برسم.

▪ به عنوان بازیگر یا مجری برنامه کودک؟

- همیشه حضور در تلویزیون برایم مهم بود. در کنارش به بازیگری هم علاقه‌مند بودم. البته تنها علاقه شرط کافی نیست که آدم بتواند به خواسته‌اش برسد. باید برای این کار برخی اطلاعات را نیز کسب می‌کردم. ضمن اینکه آدم باید ببیند برای رسیدن به هدفش استعداد لازم را دارد یا نه. علاوه بر اینها برای رسیدن به آنچه می‌خواهی باید تلاش کنی، من خیلی تلاش کردم.

▪ یعنی حضورتان در تلویزیون تصادفی نبود؟

- نه! شاید خیلی‌ها باور نکنند ولی من برای این کار تست دادم و اینطور نبوده که مثل خیلی‌ها از طریق داشتن رابطه وارد این مسیر شوم. اگر این چنین بود در برنامه‌ای که به اجرای زنده با بچه‌ها اختصاص دارد، از سوی بینندگان پذیرفته نمی‌شدم و آنها مرا پس می‌زدند. همزمان با اجرای رنگین‌کمان دوره‌های تخصصی را گذراندم و کلاس‌های فن بیان و بازیگری را دنبال کردم و همچنان در آنها شرکت می‌کنم. با این حال مدعی نیستم که استاد این کار هستم ولی علاقه دارم که هر روز مسایل تازه‌ای یاد بگیرم.

▪ چقدر بچه‌ها را می‌شناسید؟ شما که هر روز با بچه‌ها سروکار دارید فکر می‌کنید کودکان امروز بیشتر چه ویژگی‌هایی دارند؟

- اینطور که من بچه‌ها را می‌بینم، فکر می‌کنم آنها ضریب هوشی فوق‌العاده‌ای دارند. من از آنها چیزهای زیادی یاد می‌گیرم و هر روز که با آنها هستم انگار سر کلاس بچه‌ها نشسته‌ام. چیزهایی یاد می‌گیرم که شاید هیچ کجا نوشته نشده باشد. بچه‌های امروز خیلی فهمیده هستند و هوش بالاتری نسبت به بچه‌های گذشته دارند. نمی‌شود سرشان کلاه گذاشت یا بهشان دروغ گفت و چیزهایی غیر از خواسته‌هایشان را به آنها تحمیل کرد. من در برنامه‌هایم سعی می‌کنم خود واقعی بچه‌ها را به آنها گوشزد کنم.

▪ یعنی بچه‌های امروز با بچه‌های هم نسل خودتان متفاوتند؟

- البته بچه‌های دیروز با بچه‌های امروز از نظر صداقت تغییری نکرده‌اند ولی به هرحال فناوری‌ها، آموزش‌ها و سرگرمی‌ها تغییر کرده و دنیا به قدری پیشرفت داشته که وقتی بچه‌ها به دنیا می‌آیند انگار مقطعی از تحصیل را گذرانده‌اند. به همین دلیل در برنامه‌های کودکی که اجرا می‌کنم سعی می‌کنم با دید بچه‌ها به دنیا نگاه کنم، نه با دید خودم. با این روش بهتر می‌توانم آنها را بشناسم و کنارشان زندگی کنم.

▪ زندگی با بچه‌ها چه تاثیری روی خودتان گذاشته است؟

- می‌توانم بگویم بچه‌ها را خیلی بیشتر از قبل دوست دارم. همیشه بچه‌ها را دوست داشته‌ام ولی شاید پیش از برنامه رنگین‌کمان به راحتی از کنارشان می‌گذشتم و توجه امروز را به آنها نداشتم. حالا هر لبخندشان برایم انرژی‌بخش است. به آنها توجه می‌کنم و به صحبت کردن با آنها نیاز دارم. کودکان می‌گویند به آغوش والدینشان نیاز دارند ولی من می‌گویم به کودکان نیاز دارم. کودک درونم زنده است و امیدوارم زنده بماند. اگر چنین روحیه‌ای نداشته باشم، نمی‌توانم به کارم ادامه بدهم. اگر انرژی لازم را نداشته باشم، کم می‌آورم. در کار با بچه‌ها باید مثل خودشان صادق و بشاش و پر از هیجان بود. طبیعی است که همین روحیه در زندگی شخصی‌ام اثر گذاشته و به من کمک کرده است. یک روز یک نفر به من گفت اصلا به تو نمی‌آید که ۳۲ ساله باشی و جوان‌تر از آن نشان می‌دهی. من این را هم مدیون بچه‌ها هستم. گاهی انبوه مشکلات باعث می‌شود حتی آدم فراموش ‌کند لبخند بزند ولی من خوشبختانه این شانس را داشته‌ام که وجود بچه‌ها به من یادآوری می‌کند که لااقل روزی یک ساعت باید لبخند بزنم. این نشاط باعث‌شده بتوانم تازه و جوان بمانم.

▪ اگر روزی قبل از اجرای برنامه مشکل خاصی داشته باشید و ذهنتان درگیر آن باشد، در برنامه از لبخندهای تصنعی استفاده می‌کنید؟

- شاید باورتان نشود ولی وقتی کنار بچه‌ها هستم فارغ از همه چیز هستم. یکبار خبر فوت مادربزرگم را قبل از اجرا به من دادند و از فرط ناراحتی نمی‌دانستم باید چه کار کنم و چطور برنامه را اجرا کنم ولی به محض اینکه تیتراژ برنامه شروع شد و لبخند بی‌منت و محبت خالصانه بچه‌ها را دیدم، همه چیز را فراموش کردم. در این‌گونه برنامه‌های کودک امکان ندارد دل و زبان آدم یکی نباشد. این مساله به کار و رابطه با بچه‌ها لطمه می‌زند و بچه‌ها هم آنقدر فهمیده و باهوش هستند که زود همه چیز دستگیرشان می‌شود؛ آنها را نمی‌شود فریب داد.

▪ فکر می‌کنید رنگین‌کمان تاثیر مثبتی روی بچه‌ها گذاشته؟

- تاثیر زیادی می‌گذارد. اگر تلویزیون تنها یک تاثیر داشته باشد، در مورد بچه‌هاست. چون بچه‌ها کوچک هستند نباید آنها را کوچک فرض کنیم. آنها تقلیدپذیرند و از همسالان و بزرگ‌ترهایشان تاثیر می‌گیرند. کار ما در تلویزیون خیلی سخت است چون اگر می‌خواهیم ایرانی آزاد و مستقل با نسلی آگاه داشته باشیم و بتوانیم فرهنگ اسلامی را در رگ‌های افراد جاری کنیم باید از همین سنین پایین شروع کنیم. تنها با حرف‌زدن و برگزاری مراسم‌های مختلف که مختص بزرگ‌ترهاست، نمی‌توان روی جامعه اثر گذاشت. شخصیت انسان‌ها در کودکی ساخته می‌شود و وقتی آنها بزرگ شده باشند دیگر نمی‌توان تغییرشان داد.

▪ آیا برنامه شما توانسته است از یک ساعتی که هر روز در اختیار دارد به نحو احسن استفاده کند و برای بچه‌ها مفید باشد؟

- هیچ برنامه‌ای خالی از نقص نیست. این برنامه هم تلاش می‌کند در مسیری ایده‌آل قدم بردارد تا علاوه بر ایجاد سرگرمی و شادی برای بچه‌ها، نکاتی را هم به آنها آموزش دهد.

آزاده آل‌ایوب

مجری برنامه تلویزیونی رنگین‌کمان