غولهای سرخ

هر ستاره رشته اصلی مسنی که تا ۳ جرم خورشیدی جرم دارد، به غول سرخ تکامل می یابد. این ستاره سالخورده، هسته هلیومی منقبض شونده ای دارد که با یک پوسته گداختی هیدروژنی احاطه شده است. …

هر ستاره رشته اصلی مسنی که تا ۳ جرم خورشیدی جرم دارد، به غول سرخ تکامل می یابد. این ستاره سالخورده، هسته هلیومی منقبض شونده ای دارد که با یک پوسته گداختی هیدروژنی احاطه شده است. تشعشعات این پوسته باعث می شود. لایه های بیرونی ستاره منبسط و سرد شوند، و ستاره تبدیل به غول شود در همین حال هسته آنقدر گرم می شود که هلیوم برای تشکیل کربن گداخته می شود. هنگامی که تمام هلیوم گداخته شود، لایه های بیرونی جدا شده و سحابی سیاره ای را تشکیل می دهند و هسته برای تشکیل یک کوتوله سفید در حال مرگ متلاشی می شود.

هر چقدر جرم ستاره بیشتر باشد، دما و فشار هسته اش بیشتر است. بدین ترتیب واکنشهای هسته ای متنوع تری نسبت به ستارگان کم جرم در آن اتفاق می افتد. ستارگان پر جرم تر، سریعتر سوخت هسته شان را مصرف می کنند وبنابر این جوانتر می میرند.

×

‹›