چقدر شبیه خودت می‌شوی، وقتی...

● به ترانه‌خوانی قلبت گوش می‌سپاری (چه زیبا عشق الهی را زمزمه می‌کند!)
● سختی‌های زندگی‌ات را با آرامش، تدبیر و شجاعت پشت‌سر می‌گذاری زیرا می‌دانی خدا درسی بیش از ظرفیتت به …

به ترانه‌خوانی قلبت گوش می‌سپاری (چه زیبا عشق الهی را زمزمه می‌کند!)

سختی‌های زندگی‌ات را با آرامش، تدبیر و شجاعت پشت‌سر می‌گذاری زیرا می‌دانی خدا درسی بیش از ظرفیتت به تو نمی‌دهد.

بر روی صفحه ذهنت فقط و فقط لحظه‌های خوش را نقش می‌زنی

هر روز صبح به محض بیدار شدن، پیش از هر چیز به خدا سلام می‌کنی و به خاطر روز سرشار از معجزه‌ای که پیش‌رو داری، تشکر می‌کنی.

در بدترین شرایط زندگی هم، زمزمه می‌کنی:

آرامش!

هر شب پیش از خواب برای فرزندانت داستان‌هائی کوتاه و جالب درباره عشق، ایمان، مهربانی و گذشت تعریف می‌کنی.

هرگاه کسی از تو می‌خواهد که پندی به او بدهی، می‌گوئی:

همیشه به خدا توکل کن.

از به‌کارگیری روش‌های مفید کتاب درمانی و مثبت درمانی، غافل نمی‌شوی.

در زندگی‌ات فقط روزهائی را به حساب می‌آوری که حداقل یک کار خوب انجام می‌دهی، این‌کار خوب می‌تواند یک لبخند گرم باشد!

می‌دانی که بهترین راه برای شاد زیستن، شاد کردن دیگران است.

هر اتفاقی که در زندگی‌ات می‌افتد، سعی می‌کنی از آن درسی بیاموزی چون می‌دانی که خدا بی‌دلیل آن اتفاق را زندگی‌ات قرار نداده است.

هیچ‌وقت نگران فردا نیستی چون ایمان داری که فردا خیلی خیلی بهتر از امروز است.

رفتن به خانه سالمندان را در سطر برنامه‌های ماهانه‌ات قرار می‌دهی (می‌دانی پدر و مادرهای سالخورده چقدر به دیدن و درددل کردن با ما نیاز دارند.)

هرگز مستمندان، بیماران، دلشکستگان و... را فراموش نمی‌کنی.

می‌دانی که تنها راه رسیدن به آرامش در این آشفته بازار دنیا این است که به خدا اعتماد کنی.

پرستو عوض‌زاده