یک شورای بی سابقه

در دو سال گذشته, آنچه از تریبون های رسمی و مذهبی در مورد دولت و رئیس جمهور بیان می شود با تغییرات عمده ای نسبت به سال های قبل مواجه شده است و متأسفانه گاه تلاش های بی ثمر اما پرهزینه برای ”قدسی سازی“ از انتخابات ریاست جمهوری نهم و منتخب آن صورت می گیرد

در دو سال گذشته، آنچه از تریبون‌های رسمی و مذهبی در مورد دولت و رئیس‌جمهور بیان می‌شود با تغییرات عمده‌ای نسبت به سال‌های قبل مواجه شده است و متأسفانه گاه تلاش‌های بی‌ثمر اما پرهزینه برای ”قدسی‌سازی“ از انتخابات ریاست جمهوری نهم و منتخب آن صورت می‌گیرد.

البته در این مدت، گاه نشانه‌هائی از حضور افراد وابسته یا نزدیک به دولتمردان در این قدسی‌سازی مشاهده می‌شد، از جمله یک سایت نزدیک به اصول‌گرایان فیلمی پخش کرد که در آن ادعا می‌شد که در زمان سخنرانی دکتر احمدی‌نژاد در سازمان ملل، هاله‌ای از نور در اطراف سر او دیده شده است و این ادعا به برخی همراهان رئیس‌جمهور نسبت داده می‌شد.

اما موارد دیگر نیز وجود داشت که تمجیدکنندگان از همکاران، زیردستان و یا نزدیکان رئیس‌جمهور نبودند. مثلاً چند ماه بعد از ”شایعه هاله نور“، یک روحانی سرشناس نامه احمدی‌نژاد به بوش را ”الهام الهی“ خواند و خواستار گنجاندن آن در متون درسی دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها شد. کمی بعد، بازدید رئیس‌جمهور از یک نهاد نظارتی به فرصت مناسبی تبدیل شد تا رئیس آن نهاد ـ که به‌لحاظ قانونی مسئولیت حساب‌کشی از دولتمردان را به‌عهده دارد ـ از قول یک مسلمان غیرایرانی بگوید ”اگر قرار بود بعد از رسول اسلام (ص)، پیامبری بیاید، آن فرد احمدی‌نژاد بود“. همین موارد و نمونه‌های دیگر، امر را بر عده‌ای مشتبه کرد تا جائی‌که از کوچک‌ترین انتقاد یا مخالفت با اقدامات رئیس‌جمهور برآشفته می‌شدند و در پاسخ‌گوئی، هیچ حد و مرزی نمی‌شناختند.

نمونه این موضوع، مخالفت تعدادی از مراجع تقلید با یک دستور رئیس‌جمهور و پاسخ هتاکانه یک مشاور به آن‌ها بود. این مشاور که مخالفت با تصمیم رئیس‌جمهور، تاب و قرار را از او برده بود با اظهار تأسف از این مخالفت‌ها گفت: ”افسوس بزرگ این است که بعضی مباحث درباره علت این تصمیم، انتقال هم داده می‌شود اما بعضی بزرگان، همچنان در موضع خود باقی می‌مانند و البته این از نشانه‌های آخرالزمان است که گفته شده چهره واقعی و مخفی نفاق بیرون می‌زند.“ آقای مشاور برای آن‌که مقصود خود از بزرگان را معرفی کند در بخش دیگری از اظهارات خویش ”از گردن زده شدن عده‌ای از علما توسط امام زمان (عج)“ نیز خبر داد.

اما ظاهراً توهم ”تقدس رئیس جمهور“ فقط دامن‌گیر برخی زیردستان یا نزدیکان او نشده بود بلکه بعضی از تشکل‌ها و رسانه‌ها ـ که قبل از آن حتی برای کاریکاتور منتسب به یک روحانی، کفن می‌پوشیدند و فریاد می‌زدند و می‌نوشتند ـ نیز ترجیح دادند برای حفظ قداست ”اطرافیان رئیس‌جمهور“ در برابر اهانت‌های آشکار به مراجع تقلید سکوت کنند!

البته ای‌کاش توهم‌ها ـ یا سیاسی‌بازی‌های ظاهراً همراه با توهم ـ در همین حد باقی می‌ماند و مثلاً عده‌ای از اصول‌گرایان برای عدم خدشه بر قداست‌های موهوم، تنها در برابر اهانت به مراجع تقلید یا تعدادی از شخصیت‌های شناخته شده انقلابی سکوت می‌کردند. اما همان‌گونه که قابل پیش‌بینی بود، این موضوع تا آن‌جا پیش رفت که در برابر اهانت‌های بی‌سابقه به ساحت مقدس پیامبر (ص) تنها به این دلیل که در دولت مقدس نهم صورت گرفته است، سکوت شرم‌آور بر بعضی رسانه‌ها و تریبون‌ها حاکم شد.

تاکنون دولتمردان می‌توانستند مدعی شوند که در این قدسی‌سازی‌ها نقشی نداشته‌اند؛ اگر چه سکوت آن‌ها در برابر این اظهارات و اقدامات، سئوال برانگیز بود. به‌خصوص آن‌که این سکوت، در نقطه مقابل روش مورد عمل رهبر فقید انقلاب بود که برخی تمجیدهای غیرمتعارف ـ و گاه متعارف ـ را فی‌المجلس با تندی و تلخی پاسخ می‌گفتند.

اما دو روز پیش خبری منتشر شد که اگر چه ممکن است دست‌اندرکاران و تصمیم‌گیرندگان آن، نیتی متفاوت داشته باشند، اما بازتاب آن در میان گروه‌هائی از مردم، طرفداران و منتقدان رئیس‌جمهور، در راستای همان ”قدسی‌سازی“های قبلی خواهد بود. تعیین یک شورای ۱۴ نفره با حضور ۲ تن از وزیران و تعدادی از مشاوران برای سیاست‌گذاری و نظارت بر انتشار آثار و اندیشه‌های رئیس‌جمهور ـ آن‌هم با حکم رئیس دفتر رئیس‌جمهور ـ نشان می‌دهد که احتمالاً برخی از حامیان و اطرافیان رئیس‌جمهور نه تنها از برخی تمجیدهای غیرمتعارف نسبت به شخصیت محبوب خود، احساس نگرانی نمی‌کرده‌اند بلکه آن اظهارات تمجید‌آمیز را بازتاب طبیعی شایستگی‌های دکتر احمدی‌نژاد می‌دانسته‌اند.

در سال‌های گذشته، بسیاری از مدعیان اصول‌گرائی و تعدادی از محافظه‌کاران، رئیس‌جمهور پیشین ایران را مورد انتقاد قرار می‌دادند که وقت خود را به‌جای رسیدگی به وظایف اداری و اجرائی، صرف نظریه‌پردازی، سخنرانی و اظهارنظرهای غیرمرتبط با وظایف اصلی می‌نماید. این در حالی بود که خاتمی، قبل از ریاست جمهوری به‌عنوان یک اندیشمند صاحب‌نظر، دیدگاه‌های خود را مطرح و تألیفاتی در این مورد داشت.

اما در مورد آقای احمدی‌نژاد وضعیت متفاوت است زیرا تا قبل از استقرار او در دفتر ریاست جمهوری، هیچ تلاشی از او برای نظریه‌پردازی و ورود به مباحث نظری و کلامی مشاهده نشده بود. حتی در دوران تبلیغاتی انتخاباتی نیز، تیم تبلیغاتی او نه تنها هیچ‌گاه وارد این حوزه‌ها نشد، بلکه اصرار داشت که با تشریح گرفتاری‌های فراوان اداری و اجرائی موجود در کشور، هر نوع توقع از رئیس‌جمهور برای نظریه‌پردازی را غیر قابل قبول جلوه دهد.

البته هنوز این امید وجود دارد که رئیس‌جمهور در اقدامی انقلابی به مخالفت با اقدام رئیس دفتر خود بپردازد. همچنین از یک نویسنده ”جدیداً سرشناس شده“ که انتقاد خود از رئیس‌جمهور سابق و طرفداران او را در قالب عباراتی از قبیل ”بت‌سازی از رئیس‌جمهور به‌عنوان چهره‌ای اندیشه‌گر و سیاستمدار در سطح جهانی و امیدواری ملت به توانمندی‌های او...“ بیان می‌کرد، انتظار می‌رود در مورد حکم جدید نیز صراحتاً اظهارنظر نماید.