در خانه ما پلو طرفدار ندارد

گپی با احمد نجفی از ورزش و تغذیه تا «کارآگاه علوی» و «یک مرد و یک شهر»

در فیلم «دندان مار» بازیگر میانسالی با ظاهری مردانه، لهجه جنوبی، بلند بالا و سبز چشم درخشید. نام این بازیگر، «احمد نجفی» بود. احمد نجفی در فیلم دیگر کیمیایی، «گروهبان» باز هم درخشان بود...

اما همکاری این دو ادامه پیدا نکرد و نجفی با کارگردان‌های دیگری مثل «سیروس الوند» فعالیت بازیگری را ادامه داد. احمد نجفی این روزها در قالب یک «کارآگاه علوی به روز شده» در فیلم «یک مرد و یک شهر» بازی کرده است. با او درباره سلامت، تغذیه و فیلم

«یک مرد یک شهر» گپ زده‌ایم.

▪ از معدود بازیگرانی هستید که باوجود گذر از میانسالی، فیزیک و اندام مناسبی دارید. برای رسیدن به آمادگی جسمانی چه کارهایی انجام می‌دهید؟

مواظب غذا خوردنم هستم و از ورزش غفلت نمی‌کنم. شنا یکی از ورزش‌های محبوبم است، آخر هفته‌ها به کوه و محیط‌های طبیعی می‌روم و اهل والیبال ساحلی هم هستم. موقعی که به محل زندگی همسرم در اوکراین می‌روم، چون امکانات ورزشی بیشتر است و فرصت بیشتری دارم، بیشتر ورزش می‌کنم. در اوکراین رودخانه‌های زیادی وجود دارد و چون جنوبی هستم و در کارون زیاد شنا کرده بودم، در رودهای اوکراین به شنا کردن می‌پردازم. در ایران بیشتر مشغول کارهایم هستم.

▪ برای تغذیه درست، با متخصص تغذیه مشورت می‌کنید؟

به نظر من شناخت ظرفیت‌های بدن به‌وسیله خود انسان، بهترین کار است و من این شناخت را پیدا کرده‌ام و می‌دانم چه غذاهایی را باید بخورم و چه غذایی را کمتر باید مصرف کنم. در هر مقطع سنی، باید رژیم‌های غذایی متناسب با افزایش سن و حجم فعالیت‌های روزانه تنظیم شود. مهم‌ترین جزء برنامه غذایی روزانه من، انواع و اقسام میوه است.

▪ در طول یک روز چه غذاهایی مصرف می‌کنید؟

این روزها که همسرم به مسافرت رفته است، غذاهای ساده‌تری می‌خورم.

▪ اهل آشپزی کردن هستید؟

بله، کباب درست کردنم درجه یک است، شنیسل مرغ را هم لذیذ طبخ می‌کنم و سوپ‌های مرغ و جوجه‌ام مشتری‌ زیادی دارد! (باخنده). البته زیاد به اینکه باید هر ۳ وعده غذایی را بخورم، مقید نیستم.

▪ همسرتان غذای اوکراینی هم می‌پزند؟

گاهی غذاهایی مثل «رابیلی» درست می‌کند. در اوکراین بیشتر مردم به خام‌خواری اعتقاد دارند و همسرم به شدت مواظب است غذاهایی درست نکند که باعث افزایش حجم شکمم بشود و به همین دلیل پلو در خانه ما مشتری ندارد.

▪ توجه به ظاهر و آراستگی چهره چقدر برای یک بازیگر نیاز است؟

به سلیقه شخصی آدم‌ها بستگی دارد. من هیچ وقت سراغ رنگ کردن موی سر و جراحی‌ زیبایی نرفته‌ام چون فکر می‌کنم باعث مصنوعی به نظر رسیدن چهره می‌شود. من به سن خودم زندگی می‌کنم. البته جاهایی نیاز است که به مقتضای نقش، گریمور فیلم تغییراتی در چهره بازیگر انجام بدهد که کاری حرفه‌ای و اصولی است. حتی زیربار نرفتم خال گوشتی که به مرور زمان در صورتم به وجود آمده لیزر کنم و آن را بردارم.

▪ به رستوران‌داری علاقه دارید؟

سال‌هاست که به جز بازیگری شغل‌های دیگری هم دارم. در شهر یزد یک رستوران لبنانی، یک شیرینی‌فروشی و یک موسسه فرهنگی دارم. شغل بازیگری باثبات نیست و حتما باید شغل دومی داشت و به‌نظرم در ‌شأن هنرمندان نیست که دغدغه مالی داشته باشند. به نظرم همه بازیگران باید سراغ شغل دوم بروند. اینجا سینمای‌ هالیوود نیست که مثل تام‌کروز یا مل‌گیبسون برای بازی در یک فیلم ۲۰ میلیون دلار دستمزد بگیریم! علاوه بر این، داشتن شغل دوم باعث می‌شود بازیگر از نزدیک با مردم در ارتباط باشد.

▪ سریال «کارآگاه علوی» در دهه ۷۰ بسیار پرمخاطب بود. راز این محبوبیت را در چه می‌دانید؟

در آن سال‌ها اصلا سریال پلیسی ساخته نمی‌شد و بیشتر ساخت ملودرام‌های خانوادگی رونق داشت اما مردم ما علاقه عجیبی به دوران گذشته دارند و به اصطلاح نوستالژی‌باز هستند و دوست دارند این گذشته را در قاب تصویر در قالب داستان‌های جذاب، معمایی و پلیسی ببینند. در سریال کارآگاه علوی برای اولین‌بار چهره کامل، انسانی و جذابی از پلیس با ویژگی‌های کاملا ایرانی ارائه شده بود و مردم کاملا این شخصیت را باور کرده بودند. در آن زمان با اغلب مردم که برخورد داشتم، می‌دیدم برایشان اینکه در دوران گذشته چنین پلیس‌هایی در کشور خدمت می‌کردند جذابیت دارد. تنها منبع رجوع مخاطبان برای آشنایی با گذشته در آن دوران در قاب تصویر کارهای سینمایی و تلویزیونی مرحوم «علی حاتمی» بود و نمونه مثال زدنی‌اش سریال «هزار دستان» درباره روند شکل‌گیری تهران مدرن و امروزی و آغاز سلطنت پهلوی اول بود.

▪ نگاه اخلاقی کارآگاه علوی در کارش، چقدر در جذاب‌تر کردن شخصیت او تاثیر داشت؟

کارآگاه علوی در شرایط حساس سیاسی و در اوج دیکتاتوری پهلوی اول، بدون ترس از توبیخ شدن، فقط پی احقاق حق مردم است و نگاه مذهبی‌ای که دارد، باعث می‌شود طرفدار حق و عدالت باشد. کارآگاه علوی به دلیل تکامل فکری در کارش موفق بود.

▪ چرا تصمیم گرفتید با حضور کارآگاه علوی، فیلم «یک مرد و یک شهر» را تولید کنید؟

ابتدا نمی‌خواستیم فیلم کارآگاهی بسازیم بلکه قصد داشتیم فیلمی با موضوع روز درباره جنوب کشور، سال‌های بعد از جنگ و دوران بازسازی و نفوذ افراد بیگانه برای بمب‌گذاری و اختلال در نظم شهر بسازیم و کارآگاه علوی هم در این موقعیت که زن و بچه‌اش را در اثر بمب‌گذاری این نیروهای خودفروخته از دست داده، سراغ حل این مساله برود. من همیشه دغدغه طرح چنین مساله‌ای را در قالب فیلمی داشتم بنابراین برای تهیه فیلم براساس این موضوع واقعی، اقدام کردم. در جنوب اختلاط قومی وجود دارد و دشمن تلاش می‌کند میان این قومیت‌ها اختلاف بیندازند و مردم با دیدن فیلم به مسائلی که بعد از خاتمه جنگ برای سازندگی آبادان و خرمشهر رخ داد، بیشتر آشنا می‌شوند.

▪ فیلمنامه را «حسن هدایت» نوشت؟

بله، براساس آنچه مطرح کردم، فیلمنامه نوشته شد. البته نقص‌هایی داشت که مجبور بودیم سر صحنه آنها را رفع کنیم. متاسفانه ذهنیت حسن هدایت در دهه ۷۰ و ساخت مجموعه کارآگاه علوی جا مانده بود.

▪ آیا شما به‌عنوان تهیه‌کننده و بازیگر با این رویه موافق بودید؟

نه، اصلا موافق نبودم و نمی‌خواستم سریال تلویزیونی تولید کنم. کارآگاه علوی در سنین پیری باید آدم امروزی باشد تا مخاطب بتواند با فضای کار ارتباط برقرار کند. من علاقه داشتم فیلمی در فضای «صورت زخمی» برایان دی پالما ساخته شود. قرارمان نبود که سریال کارآگاه علوی را دوباره بسازیم و در طول کار هم مدام با هدایت بحث و گفت‌وگو داشتم.

▪ وقتی این اختلاف سلیقه‌ها زیاد شد، چرا خودتان بخش‌های باقیمانده فیلم را کارگردانی نکردید؟

نمی‌خواستم وارد این عرصه بشوم. حسن هدایت در آن دوران با خودش درگیری‌های زیادی داشت و مشکلات زندگی فشارهایی به او وارد کرده بود بنابراین مجبور شدیم بیشتر صحنه‌ها را دوباره فیلمبرداری کنیم تا فضای امروزی در آن دیده شود.

▪ فیلم در همان زمان در سال ۱۳۸۸ کامل نشد؟

نه متاسفانه، حسن هدایت تعدادی آدم سر کار آورده بود که نتوانستند کارشان را درست انجام بدهند و بعد فهمیدیم با این آدم‌ها به لحاظ مالی مشکلاتی داشت و برای اینکه گرفتاری‌هایش را حل کند، آنها را سر صحنه آورده بود. تمام امکانات مورد نیاز را برای ساخت فیلم در اختیار هدایت قرار دادم اما جواب مناسب نگرفتم و با مرگ صداگذار فیلم یک سالی عرضه فیلم به تعویق افتاد و متاسفانه کسی که کارهای افکت آن را برعهده داشت، نیمه‌کاره رها کرد و مجبور شدیم با کلی هزینه دوباره ویژوآل افکت فیلم را انجام بدهیم. پایان فیلم هم به علت واضح نبودن نگاتیو دوباره فیلمبرداری شد. در این مرحله اصلا حسن هدایت با ما همکاری نکرد.

احمد محمد اسماعیلی