۱۲ تیر ـ ۳ جولای ـ صدور پروانه ۶۷ نشریه در یك جلسه! نقائص آخرین قانون مطبوعات ایران

دهم تیرماه ۱۳۸۴ اعلام شد كه هیات نظارت بر مطبوعات در بیست و پنجمین جلسه از دهمین دوره فعالیت خود با انتشار ۶۷ نشریه از جمله ۴ روزنامه، ۲۱ هفته نامه، ۲ دوهفته نامه، ۱۴ ماهنامه، …

دهم تیرماه ۱۳۸۴ اعلام شد كه هیات نظارت بر مطبوعات در بیست و پنجمین جلسه از دهمین دوره فعالیت خود با انتشار ۶۷ نشریه از جمله ۴ روزنامه، ۲۱ هفته نامه، ۲ دوهفته نامه، ۱۴ ماهنامه، ۲۴ فصلنامه، یك دو فصلنامه و یك سالنامه موافقت كرده است!. در میان اسامی ناشران تازه، نامی از روزنامه نگاران حرفه ای آشنا به چشم نخورد. موافقت با صدور ۶۷ پروانه در یك جلسه (محدود)، مورد انتقاد برخی از روزنامه های تهران قرار گرفت زیرا كه در آخرین ماههای عمر دولت سابق انجام شده بود.

در ایران، رسیدگی به پرونده های صدور پروانه نشریه بدون حضور متقاضی و شنیدن دفاعیات او صورت می گیرد (یكطرفه) و تجربه روزنامه نگاری و اثبات داشتن سرمایه كافی، شرط تسلیم تقاضا نیست و برخلاف قانون قدیم، كارمندان دولت هم می توانند درخواست صدور پروانه نشریه عمومی (غیر حزبی و غیر تخصصی) كنند!. به علاوه، در قانون مطبوعات، چگونگی انواع نشریات كاملا تعریف نشده اند(مثلا فرق روزنامه حزبی و غیر حزبی با هم).

این قانون طوری انشاء شده است كه دولت و موسسات عمومی (ذاتا دولتی مثلا شهرداری ها) می توانند روزنامه حرفه ای (فروشی با دریافت اعلان تجاری) منتشر سازند، حال آن كه طبق اصول دمكراسی، ژورنالیسم منفك از سه شاخه قوای تشكیل دهنده یك دولت اعلام شده است. بزرگترین ضعف در قانون مطبوعات مصوب سال ۱۳۶۴ ایران، اشاره این قانون به قطعی بودن آراء هیات نظارت است که در هیچ نقطه ای در دنیا سابقه ندارد و .... در ایران كمك مالی دولت به روزنامه های غیر حزبی و غیر تخصصی (حرفه ای و مستقل) هم مشاهده شده است كه این عمل می تواند مورد انتقاد باشد. اصحاب نظر بر این باورند كه كمك مالی دولت مانع از بهبود كیفیت نشریات عمومی می شود.