نابلدی هایمان را که پاسخ می دهد ؟ !

...و از دوره کودکی که خود را می کاویدم تا به معرفت انسانی دست یابم ، یاد دارم که نه من ، بلکه همسالان من هم با معضل کمبود و عدم کیفیت محصولات فرهنگی دست و پنجه نرم می کنند .... و هنوز امروزه …

...و از دوره کودکی که خود را می کاویدم تا به معرفت انسانی دست یابم ، یاد دارم که نه من ، بلکه همسالان من هم با معضل کمبود و عدم کیفیت محصولات فرهنگی دست و پنجه نرم می کنند .... و هنوز امروزه این توشه نافرهنگی مان را با خود همچنان به این سو و آن سو می کشیم . به حقیقت چرا جامعه تولیدگران فرهنگی ما توجه ویژه ای به نوآموزان کودک و نوجوان توجه ندارد .! به یقین یکی از دلایل این است که هنوز این قشرجامعه مان را باور نکردیم و یه نیازهایشان به ضرورت نمی نگریم . البته نگارنده حرکت هایی که در این راستا به انجام رسیده است را ناچیز قلمداد نمی کند و چه بسا دست مریزادی نثار تلاشگرانی که سخت کوشانه همت کردند تا کورسویی از این چراغ فرهنگی همچنان روشن بماند ، پیشکش می نماید . . اما گفتنی است که پیکره زخم خورده فرهنگ و هنر حوزه کودک و نوجوان با این حرکت های مقطعی درمان نمی شود .

این بیماری را باید با برنامه ریزی کارشناسی شده حل کرد . تشکلی که جنس روحی ، ذهنی و روانی و زبانی کودک را بشناسد . نه اینکه هر که تحصیلات ادبیات اش را به پایان رساند با ذهنیت اینکه تولید کالای فرهنگی برای کودکان و نوجوانان ، ساده و از سر تفنن است ، اثری را خلق کند .شمار وافری از روزنامه نگاران و نویسندگان اهل فکر بارها این اصل مهم را یاد آوری کرده اند ، تمامی مراکز آموزشی که با این گروه سنی سروکار دارند وظیفه خطیرشان را به راستی جامه عمل بپوشانند و دست اندرکاران فرهنگی برای تولیدات ناب فرهنگی [ موسیقی کودک ، تئاتر کودک ، سینمای کودک ، کتاب کودک و ... ] برنامه ریزی بلند مدت ، میان مدت و کوتاه مدت داشته باشند [ صد البته که این برنامه ریزی های ما همیشه به شعار گرایی منتهی می شود ... اما همچنان در انتظاریم ] مطالعات ثابت کرده که در دیگر کشورهای توسعه یافته دنیا ابتدایی ترین برنامه ریزی فرهنگی را در جامعه انسانی مختص قشر کودک و نوجوان است چرا که این نوگلان هستند که به آینده ما معنا خواهند بخشید . در دیگر نقاط دنیا آثار ناب فرهنگی این قشر را در انظار عموم به نمایش می گذارند و چه بسا فستیوال های بزرگ جهانی بر پا می دارند و ... و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم .... درد و فهم آسیب های فرهنگی قشر کودک و نوجوان در یک پاراگراف درمان نمیشود و تنها راه حل سکوتی است که برویم و به راستی برای جهان فکری آنان لحظه ای به تفکر بنشینیم ... اما افسوس که همچنان بیست میلیون کودک و نوجوان در انتظاز تغذیه فرهنگی اند و ما هنوز به تجارت های فرهنگی می اندیشیم . به راستی نایلدی های ما را در قبال نا تلاشگری هامان که پاسخ می دهد و در فردای دیگر چه جواب مجاب کننده ای برای اذهان کودکان و نوجوانان تهی از معنا داریم ؟ ... من حیرانم !

سعید گودرزی

منتقد و روزنامه نگار