نور رحمت

سحرگاه نوزدهم رمضان، آسمان با ندای ملکوتی، «فزت و رب الکعبه»، از زبان شیرمرد تاریخ نورانی شد و زمین بیش از گذشته، نگاه ملتمسانه دخترکان یتیم را تحمل می کرد.
تیغ ابن ملجم ملعون، …

سحرگاه نوزدهم رمضان، آسمان با ندای ملکوتی، «فزت و رب الکعبه»، از زبان شیرمرد تاریخ نورانی شد و زمین بیش از گذشته، نگاه ملتمسانه دخترکان یتیم را تحمل می کرد.

تیغ ابن ملجم ملعون، نه تنها فرق مبارک حامی دلسوز فرزندان یتیم کوفه را شکافت، بلکه جای زخمش تا قیامت، قلب سوختگان و عاشقان مولا را می سوزاند.

چشمان مسلمین تا ابد به آسمان خواهد ماند، تا نور رحمت علی دوباره آسمان را روشن کند.

کاش دوباره تاریخ تکرار می شد و من هم در میان دخترانی بودم، که نظاره گر، لبخند مهربان علی بودند.

کاش با کاسه ای پر از شیر برای پدر مهربانم دعا می کردم تا جهان را دوباره از خوبی هایش پر کند.

می دانم آرزویم دست نیافتنی است، از این رو در این لحظه از معبودم می خواهم، ذره ای از صبر، مهربانی، گذشت، پاکی، عدالت، احسان، بخشش، جسارت و نجابت مولایم را به من عطا فرماید.

[مریم بهریان]