درمان سنگی علمی نیست

در ایران شناخت درستی در مورد سنگ درمانی وجود ندارد

اعتقاد به خواص فراماده سنگ‌ها و کانی‌ها بحثی نیست که مربوط به امروز و دیروز باشد. در کتاب‌های قدیمی طب و داروسازی همواره کنار نام برخی مواد و کانی‌ها اشاراتی به ویژگی‌های خاص آنها نیز شده است...

مثلا وقتی نویسنده درباره لاجورد و خواص دارویی آن مطلبی آورده، کنار آن به این موضوع نیز اشاره کرده که اگر سنگ لاجورد روی انگشتر باشد، می‌تواند باعث آرامش فرد نیز شود. با این حال این توضیحات هیچ‌گاه از حد همین اشارات کوتاه فراتر نرفته است. این نوع اشارات را می‌توانید در بخش‌های ابتدایی کتاب‌هایی مانند «مخزن‌الادویه» و «قرابادین کبیر» اثر عقیلی شیرازی و «تحفه‌المومنین» اثر حکیم مومن ببینید. در واقع به نظر می‌رسد مهم‌ترین دلیل برای عدم شرح و بحث ویژگی‌های فرادارویی سنگ‌ها و کانی‌ها همین عدم اشراف کامل بر موضوع بوده باشد. بدون شک توضیح کامل این خواص به آگاهی از ماهیت، کیفیت و میزان تاثیرات نیاز دارد که در آن روزگار در دسترس نبوده است. نویسنده در این موارد حتی گاهی اشاره می‌کند که ویژگی ذکرشده در باور عموم مردم به این‌گونه است. در حال حاضر نیز در کشور ما با وجود همه‌گیری فراوانی که در مورد سنگ‌درمانی وجود دارد، همچنان شناخت و تسلط بر موضوع،‌ از دریچه علمی صورت نمی‌گیرد و بیشتر براساس باورهای گذشتگان شکل گرفته است. البته در کشورهای اروپایی پیشرفت‌های فراوانی در زمینه سنگ‌درمانی، مکانیسم‌ها و علوم آکادمیک آن صورت گرفته که دامنه آن کمتر به کشور ما رسیده است.

دکتر مهران میراب‌زاده

داروساز