کودکان مضطرب

اضطراب دوره کودکی می تواند به علت موقعیتی باشد که نیاز به سازگاری یا تغییر دارد. چنین موقعیتهایی اغلب باعث ایجاد نگرانی و سرکشی می شوند. اتفاقات مثبت نیز می توانند سبب اضطراب …

اضطراب دوره کودکی می تواند به علت موقعیتی باشد که نیاز به سازگاری یا تغییر دارد. چنین موقعیتهایی اغلب باعث ایجاد نگرانی و سرکشی می شوند. اتفاقات مثبت نیز می توانند سبب اضطراب شوند ، مانند اقدام به انجام یک فعالیت جدید . اما بیشتر وقتها ، اتفاقات و تغییرات منفی مانند بیماری یا مرگ یکی از اعضای خانواده علت بروز اضطراب در کودک است.

اضطراب یکی از جنبه های غیرقابل اجتناب زندگی است و می تواند پاسخی به موقعیت یا عاملی باشد که یک تغییر عاطفی یا جسمی منفی (یا هر دو) را به دنبال دارد. اضطراب می تواند بر نحوه تفکر ، عملکرد و احساس افراد تأثیر بگذارد.

کودکان یاد می گیرند با تجربه شخصی یا مشاهده دیگران به اضطراب واکنش نشان دهند. بیشتر اضطرابهای کودکان از نظر بزرگسالان بی اهمیت است. اما از آنجاکه کودکان فاقد تجربه کافی هستند ، حتی موقعیتهایی که نیاز به تغییرات کوچک دارند می توانند تأثیر بسزایی بر احساس امنیت آنان بگذارند.

درد ، جراحت و بیماری از عوامل عمده ایجاد اضطراب در کودکان است. درمانهای پزشکی خود سبب ایجاد استرس بیشتری می شوند. از دیگر عوامل استرس زا می توان به طلاق یا بحرانهای مالی ، مرگ یا از دست دادن عزیزان اشاره کرد.

نشانه های وجود اضطراب در کودکان

علائم جسمی :

سردرد، درد شکم، اختلال در خواب، کابوس شبانه، شب ادراری جدید، لکنت زبان

نشانه های عاطفی یا رفتاری

عصبانیت، نگرانی، عدم راحتی خیال، ترس (از تاریکی ، تنهایی و غریبه ها)، چسبیدن به پدر و مادر ، بیش از حد سؤال کردن، ناراحتی، گریه ، نق زدن، عدم کنترل احساسات، رفتارهای خشن، لجاجت، بازگشتن به رفتارهای دوره رشد قبلی کودک، عدم علاقه به شرکت در فعالیتهای مدرسه یا خانواده

والدین چگونه می توانند اضطراب کودک خود را از بین ببرند؟

والدین می توانند به کودک کمک کنند پاسخهای مناسبی به اضطراب خود بدهند ، مثلاً :

ـ محیط خانه را بی خطر ، امن ، آشنا ، ثابت و قابل اعتماد کنند.

ـ به کودکان اجازه ندهند برنامه های تلویزیونی که باعث ترس و نگرانی در کودک می شوند، نگاه کنند.

ـ وقت خود را با فرزند خود با آرامش و راحتی بگذرانند.

ـ سئوال کردن را در کودک خود تشویق کنند.

ـ بیان و ابراز غم ، نگرانی یا ترس را در کودک تشویق کنند.

ـ بدون ابراز انتقاد و عیب جویی به حرفهای کودک خود گوش کنند.

ـ عزت نفس را در کودک خود افزایش دهند. آنان را تشویق ، و به آنان محبت کنند. سعی کنند فرزند خود را در فعالیتهایی که موفقیت آنان را در پی دارد ، شرکت دهند.

ـ از تشویق مثبت و پاداش به جای تنبیه استفاده کنند.

ـ به کودک اجازه انتخاب کردن بدهند و بگذارند تا حدی روی کارها و زندگی روزمره خود کنترل داشته باشند. چراکه هرچه بیشتر احساس کنند روی کارهای خود کنترل کافی دارند ، پاسخ آنان به اضطراب ، بهتر و سالم تر خواهد بود.

ـ فعالیت بدنی و ورزش را در آنان تشویق کنند.

ـ کودک را از اتفاقات و موقعیتهایی که باعث بروز اضطراب می شود آگاه کنند، که شامل تجربه های جدید ، ترس یا پیامدهای پیش بینی نشده ، احساسات ناخوشایند ، نیازها یا آرزوهای برآورده نشده ، و از دست دادن عزیزان .

ـ شناختن نشانه های اضطراب در کودک خود.

خود کودک برای رهایی از اضطراب چه می تواند بکند؟

ـ از مشکلات خود با والدین یا بزرگترها صحبت کنید. اگر نمی توانید با والدین خود ارتباط برقرار کنید ، با کسی که مورد اطمینان است ، صحبت کنید.

ـ ورزش کنید. فعالیت بدنی سبب کاهش اضطراب می شود.

ـ انتظارات خود را واقعی تز کنید. تمام تلاش تان را بکنید و بدانید هیچ کس کامل نیست.

ـ یاد بگیرید به خودتان احترام بگذارید، به خودتان عشق بورزید. به دیگران احترام بگذارید. با کسانی ارتباط داشته باشید که به شما احترام می گذارند و شما را می پذیرند.

ـ به خاطر داشته باشید که دخانیات ، مواد مخدر و الکل مشکلات را حل نمی کنند.

ـ اگر نمی توانید اضطراب و نگرانی را در خود کنترل کنید ، از متخصصان کمک بخواهید.