من شاکی‌ام...

خدایا؛ امروز می خواهم از دست مجرمی خطرناک که آتش بسیار به زندگی من افکنده است به پیشگاه دادگاه عدل تو شکایت کنم تا دادم را از او بستانی و وجودم را از این خبیث برهانی و از زشتی کردارش …

خدایا؛ امروز می خواهم از دست مجرمی خطرناک که آتش بسیار به زندگی من افکنده است به پیشگاه دادگاه عدل تو شکایت کنم تا دادم را از او بستانی و وجودم را از این خبیث برهانی و از زشتی کردارش رهایی‌ام بخشی، ای مهربان عالم!

خدایا؛ من از دست نفس‌ام به نزد تو شکایت آورده‌ام و از نفس پلیدی که مرا بسیار به بدیها وا می‌دارد و هر خطایی را که ببیند فوراً و با تمام توان به طرف آن سبقت می‌گیرد و با حب عجیبی که نسبت به معصیت و گناه دارد از کمترین فرصت پیش آمده استفاده کرده و مرا به سمت آن می‌کشاند و پیوسته تلاش می‌کند (به واسطه همین کارهایش) بین من و تو فاصله و جدایی بیندازد. با کمترین احساس کمبودی در امور دنیا، به تحریک و وسوسه من مشغول می شود تا جایی که مرا به خشم و غضب می‌کشاند و آنقدر به این کارش ادامه می دهد تا این که بر سر تو هم فریاد می زنم و تو را خطاب قرار می دهم و زبان به اعتراض و گلایه می گشایم و از مقام رضای تو خارج می شوم و نسبت به قضا و قدرت – که همه به مصلحت من است- ایراد می‌گیرم!

خدای من! هر زمان که می خواهم به سمت تو بیایم تا با تو خلوت کرده و به طاعات و عباداتت مشغول شوم، به هر وسیله و بهانه‌ای متوسل می شود تا مرا از این فکر خارج کند و آنقدر در نظرم حرف زدن با تو و راز و نیاز به درگاهت را پرزحمت و بزرگ می‌نمایاند که مرا به سستی وا می‌دارد و از انجام آن باز می دارد!

معبود من! خسته شده‌ام از دست نفسی که به اندک فرصتی مرا به لهو و لعب می کشاند و آنقدر به دنیا حریص است که به هر شیوه‌ای متوسل می شود تا بدان دست یابد که اگر بدان دست یابد بسیار بخیل می‌گردد و از احسان و خیررسانی به دیگران و فرودستان سر باز می زند و حتی از پرداخت حقوق واجب الهی – همچون خمس و زکات- طفره می رود و اگر بدان دست نیابد آنقدر جزع و فزع به راه می اندازد که از بی‌صبری و بی‌تابی‌اش مرا پیش خاص و عام رسوا و بی آبرو می کند!

پروردگارا! بدیهای نفسم آنقدر زیاد شده است که حتی از به شماره درآوردن آن هم عاجز مانده‌ام! آنقدر مرا به بی‌خبری و غفلت از مرگ و آخرت کشانده که در ضمیر ناخودآگاهم فکر می‌کنم که مرگ برای دیگران مقرر گشته است نه برای من!! حتی گاه‌گاهی که به خود می آیم و سعی می کنم تا فرصتی را به توبه و بازگشت و عذرخواهی از اعمال زشت و ناپخته‌ام، اختصاص دهم با وعده‌های واهی و پوچ – همچون این حرفها که: تو هنوز جوانی! یا هر وقت پیر شدی توبه کن! یا وقت برای توبه بسیار است ! یا گناه تو کجا و گناه فلان کس کجا؟! و... مانع می‌شود و توبه‌ام را به تأخیر می‌اندازد.

خدایا؛ اینها فقط نمونه کوچکی از اعمال و رفتار این موجود پلید است که علاوه بر خود، مرا هم به سوی نیستی و نابودی می‌کشاند! امروز از پیشگاه عدل تو درخواست می کنم تا دادم را از او بستانی و از دست او نجاتم دهی ای دادستان کل عالم!