الگوبرداری یک طرفه, خلاقیت را کاهش می دهد

تعامل ها و الگو برداری جوانان به صورت یک سویه از قهرمانان ورزشی می تواند مخرب باشد زیرا الگوبرداری یک طرفه و بدون نقد, ابتکار, قدرت عمل و خلاقیت الگوبردار را کاهش می دهد

تعامل ها و الگو برداری جوانان به صورت یک سویه از قهرمانان ورزشی می تواند مخرب باشد زیرا الگوبرداری یک طرفه و بدون نقد، ابتکار، قدرت عمل و خلاقیت الگوبردار را کاهش می دهد. با توجه به هویت انسان به اجتماعی بودن و الگوبردار بودن، انسان از کودکی تحت تأثیر گروه های مختلف اجتماعی رشد می کند.

هویت جوانان تحت تأثیر گروه های مرجع اجتماعی شکل می گیرد، سازمان داده می شود، تثبیت و توسعه می یابد. این تأثیرپذیری در جامعه های مدرن امروزی یک امر روشن و طبیعی و از منظر جامعه شناسی، اثبات شده است.

گروه های مرجع موجود غایب، درونی، بیرونی، مدرن، سنتی، دینی یا غیر دینی هستند. الگوبرداری نسل جوان از جامعه ورزشی مثبت و منفی است، این امر نیاز به بررسی دقیق جامعه شناسی در کارکرد ورزشکاران در هر شاخه ای از ورزش، نسبت به ساختار جامعه ورزشی دارد. قهرمانان در هر عرصه ای تولید کننده خرده فرهنگ ها هستند که در بخش وسیعی از جوانان نفوذ می کنند و تأثیر می گذارند. آنها سایه به سایه خرده فرهنگ ها، آرمان ها و آرزوهای موجود در میان ورزشکاران را دنبال می کنند. الگوبرداری لزوما نشان دهنده ضعف شخصیت جوانان نیست و این یک نیاز ذاتی است. از منظر روانشناسی اجتماعی، نوجوانان و جوانان نیاز به الگوبرداری دارند و این امر برای تجربه کردن محیط بیرونی آنها است. بخشی از محتوای انسان را محصول بیرونی تشکیل می دهد. همان طور که زبان و مفاهیم زبان، آموختنی است بسیاری از آرمان ها، آرزوها، ارزش ها، هنجارها و .... که یک نیاز درونی جوان است، از محیط دریافت می کند و می آموزد. برخی از این تأثیرات و الگوبرداری ها بر روی جوانان غیر قابل اجتناب است و اثرات سوء دارد.

چون بعضی از الگوهای ورزشی ما دارای رفتارهای ناهنجار هستند و تنها به لحاظ موفقیت در عرصه ورزش، به مقام قهرمانی رسیده اند. زمانی که یک ورزشکار به مقام قهرمانی می رسد و در جایگاه الگوبرداری قرار می گیرد نباید از یاد ببرد که عمل و فعلی که انجام می دهد تنها مسؤول کار خود نیست. بلکه نتایج بیرونی دارد و کسانی که به وی چشم دوخته اند از آن برداشت می کنند. امروزه نگرانی این است که تعامل ها یک سویه باشد و الگوبرداری یک طرفه ابتکار، قدرت عمل و خلاقیت الگوبردار را کاهش می دهد. اختلال در نظام رفتاری و ارزشی جوانان زیاد شده، به طوری که جوان الگو را از فرد می گیرد اما هدف وی را نمی گیرد. در جامعه ورزشکاران، آرمان بسیار بزرگ است. به طور مثال ساختار فوتبال در ایران متناسب با بلندپروازی های مربیان نیست.

وعده های پیروزی می دهند اما زمانی که شکست می خورند بدبینی یاس در میان هواداران به وجود می آید که موجب بروز رفتارهای ناهنجار می شود.

در ورزش ما، خرده فرهنگ های نادرست، جابه جایی های مداوم، برخوردهای غیر منطقی و .... وجود دارد. علت آن است که به ورزشکاران تنها تکنیک را می آموزند اما رفتارهای اخلاقی آموزش داده نمی شود.

متاسفانه ساختار ورزشی ما به ویژه در فوتبال نتوانسته فرهنگ خوبی را برای هواداران ایجاد کند که بخشی از این امر متوجه مربیان، داوران، مفسران و فرهنگ سازان است. جامعه شناسی در ورزش بحثی علمی است و این حوزه به اندازه نقش آموزش و پرورش، صدا و سیما و دیگر رسانه ها در زمینه فرهنگ سازی، اهمیت دارد.

در مورد سرمایه گذاری در بخش بهداشت رفتاری و فرهنگی جامعه ورزشی هم اگر در این حوزه فعالیت درستی صورت بگیرد در بلند مدت رفتارهای نوجوانان که ممکن است روزی از مرجع های الگویی جامعه شوند، تضمین می شود.

سید یعقوب موسوی