شیخ رشد‌الدین / زین‌الدین ، ابوعبدالله/ ابوجعفر محمد بن علی‌بن شهر آشوب ابن شهرآشوب سروی مازندرانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۴۸۸ -۵۸۸) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - ساری
شهرت علمی و فرهنگی: عالم ، ادیب و شاعر شیعی ، محدث ، متکلم ، فقیه ، مفسر
نیای وی شهرآشوب از شاگردان شیخ …

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۴۸۸ -۵۸۸) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - ساری
شهرت علمی و فرهنگی: عالم ، ادیب و شاعر شیعی ، محدث ، متکلم ، فقیه ، مفسر
نیای وی شهرآشوب از شاگردان شیخ طوسی بود و ابن شهرآشوب به واسطهٔ پدر خود از او روایت می‌کرد. در هشت ‌سالگی قرآن را از حفظ می‌خواند. از زمخشری و احمد و محمد غزالی و خطیب خوارزمی اجازه روایت داشت. بنا به دلائل مذهبی به حلب که در آن زمان پرتو حمایت حمدانی‌ها پیشرفته‌ترین مرکز علمی تشیع و پناهگاه شیعیان بود ، رفت. مدتی نیز در بغداد اقامت داشت. به‌دلیل اینکه بلاغتش در خطبه مورد پسند مقتفی ، خلیفهٔ عباسی ، واقع شد و مواعظش در وی مؤثر افتاد ، منصب تدریس در بغداد و لقب رشیدالدین را گرفت. پدرش شیخ علی‌بن شهر آشوب ، ابومنصور احمد طبرسی ، امین‌الدین طبرسی ، ابوالفتوح رازی ، قطب راوندی ، وفتال نیشابوری از جملهٔ استادان وی بودند. شاگردان زیادی نزد وی تربیت شدند. محقق حلی خود را به یک واسطه شاگرد او می‌دانسته است. شهرت و مقبولیت وی چندان بود که علیرغم اعتقادات شیعی ، مورد احترام و قبول اهل تسنن نیز بود و وی را از محدثین ثقه می‌دانند. مقبرهٔ شهرآشوب در جبل جوشن نزدیک مشهد حسینی قراردارد. از آثار وی "معالم‌العلما"؛ که فصلی از آن دربارهٔ شعراء شیعه است؛ "مناقب‌آل‌ابی طالب"؛ "متشابه‌القرآن"؛ "بیان‌التنزیل" ، "اعلام‌الطرائق فی‌الحدود و الحقائق"؛ "أنساب آل ابی‌طالب" ، "الاسباب و النزول‌علی‌مذهب آل رسول (ص)"؛ "الحاوی"؛ "الاوصاف"؛ "المنهاج"؛ "المخزون‌المکنون فی عیون الفنون".