۵ جدال کلاسیک انگلستان آلمان

از هنگامی که هیتلر فرصت یافت پرگویی های خود را از طریق تریبون دولتی آلمان به گوش مردم کشورش برساند فوتبال در سرزمین ژرمن ها رواج داشت

از هنگامی که هیتلر فرصت یافت پرگویی های خود را از طریق تریبون دولتی آلمان به گوش مردم کشورش برساند فوتبال در سرزمین ژرمن ها رواج داشت.

از وقتی چرچیل گفت «فوتبال» اساس و پایه امپراتوری انگلستان است، توپ گرد مردم جزیره را به استادیوم های جزیره ( این کلمه برای اهالی سایر کشورهای اروپایی چندان آشنا نبود) می کشاند اما نمی شد زیر سایه بلند دوستی، قدرت خود را در رقابتی ترین اتفاق دنیا به رخ کشید. وجود یک دشمن ضروری بود و چه دشمنانی ثابت قدم تر از ۲ کشور مورد اشاره! دلایل کافی و البته غیرورزشی هم وجود داشت.

از آن تقسیم بندی جنگ جهانی دوم تا کشمکش برسر اینکه فوتبال کدام کشور قدرت اول محسوب می شود، همیشه نگاه ها به سمت جدال آلمان و انگلستان معطوف شده و می شود. انگلیسی ها خود را مبدع فوتبال می دانند و آلمانی ها چون از پایان جنگ جهانی دوم تا اوایل دهه ،۹۰ مطرح ترین نام این عرصه بودند، خود را مالک دنیای فوتبال تصور می کنند. در همین رهگذر رقابت ۲ رقیب امشب همواره داغ و جذاب است.

شاید به کار بردن اصطلاح «دوستانه» برای بازی آلمان و انگلستان به اندازه دلایل دشمنی رقبا، بی معنا باشد! فرقی ندارد اسم این بازی (بازی؟) را چه می نامند؛ مسأله اصلی انگیزه هایی است که هواداران را پای تلویزیون میخکوب می کند. آلمانی ها در اندیشه انتقام آن ۵ گل معروف سال ۲۰۰۱ هستند و انگلیسی ها قصد دارند یک بار دیگر به آنهایی که سربزنگاه آرزوهایشان را نابود کرده اند ( ۲ باخت در نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۹۰ و یورو ۹۶) بخندند.

● نبردهای داغ

۱) فینال جام جهانی ۱۹۶۶

رقبای آخرین بازی جام جهانی انگلستان، چندین سال قبل تر حادثه آفریده بودند؛ زمانی که جزیره نشینان حاضر نشدند هنگام پخش سرود آلمان، سلام نازی بدهند. این اتفاقات در کشاکش هیجان فینال جام جهانی ۱۹۶۶ فراموش شد.

آلمان تسلیم ناپذیر، در آخرین ثانیه ها جشن انگلیسی ها را خراب کرد. (آنچه موقتی بود اما در جدال رودرروی ۲ تیم به یک سنت تبدیل شد) معلوم نبود توفیق بهرام اف فقید چه دیدگاه سیاسی داشت اما هرچه بود رأی جنجالی ترین صحنه تاریخ فوتبال (ضربه جف هورست که به زیر تیرک دروازه آلمان برخورد کرد) را به سود انگلستان صادر کرد تا آنها زیر سقف معبد فوتبال جشن تنها قهرمانی خود را برپا کنند.

۲) مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۷۰

مدافع عنوان قهرمانی با ۲ گل از آلمان پیش افتاد و تصور می کرد بار دیگر رقیب دیرینه را تحقیر کرده است اما بغض آلمان، تاریخ را تکان داد. بچه های «هلموت شون» از اشتباه یا شاید غرور بی جای «الف رمزی» که یک تعویض احمقانه انجام داد، نهایت استفاده را برده و از یک جناح، ۳ بار دروازه قهرمان جهان را گشودند. آنگلوساکسون ها از بام فوتبال دنیا فرو افتادند و روزنامه های آلمانی نوشتند «این اولیش!»

۳) نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۹۰

انگلستان با دومین تیم برتر تاریخ خود، آمده بود آلمان، ماتیوس و کلینزمن را شکست دهد و در فینال انتقام «دست خدا» را از مارادونا بگیرد اما ضربه آزادی که پس از برخورد به دیوار دفاعی، درون دروازه سبزپوشان قرار گرفت، سرنوشت را عوض کرد. مغلوب های همیشگی ضربات پنالتی، یکی از باخت های پرشمار خود را دراین عرصه تجربه کردند، جایی که ضربات کریس وادل واستیوارت پی یرس، ایلگنر را خوشحال کرد و انگلستان، گاسکوئین را به خانه فرستاد. این دومی اش بود؟

۴) نیمه نهایی یورو ۹۶

بهترین فرصت برای انتقام فراهم شده بود. میزبان رقابت ها با گل شیرر از آلمان پیش افتاد اما اگر بخت با شما یار نباشد بازیکنی که سالی یک بار گل می زند، دروازه بانتان را مغلوب می کند و کار را به ضربات پنالتی می کشاند. انگلستان در مرحله گروهی با ارائه یکی از زیباترین بازی های دوران معاصر خود، ۴ بر یک هلند را خردکرد و با شکست اسپانیا، طلسم ناکامی در ضربات پنالتی را شکست. بردن آلمان یک تابوی نشکستنی تلقی می شد.

۲ تیم در ۵ ضربه اول پا به پای هم گل زدند تا اینکه ساوت گیت (مربی او را مجسمه می دانست!) پشت دست های «کوپکه» متوقف شد. مولر پنالتی بعدی را درون دروازه جای داد و به آن شکل عجیب رو به تماشاگران سرخورده انگلیسی به شادی پرداخت. او به تیمی می خندید که بهترین فرصت برای کسب یک عنوان اروپایی را از دست داد.

۵) مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۱

جام ربوده شده انگلستان در سال ،۱۹۶۶ توسط سگی به نام «پیکلس» پیدا شد اما هنوز کسی از سرگذشت آلمان رودی فولر خبر ندارد! سفیدپوشان برای صعود به عنوان سرگروه، کار دشواری پیش رو داشتند.

اولین خوان، شکست آلمان در المپیک مونیخ بود. اوون (از او خبری دارید؟) هت تریک کرد و ۲ لیورپولی دیگر به نام های هسکی و جرارد سنگین ترین شکست خانگی رقیب بعد از جنگ جهانی دوم را رقم زدند. کان هم که قبل از بازی گفته بود جرارد را نمی شناسد، با آن شوت زیبا حافظه خود را به دست آورد.