فرصتی دوباره برای سیاست ورزی زنان

سیر شتابنده تحولات اجتماعی و روند فزاینده ارتباطات و دستیابی به اطلاعات, این گوهر گرانبهای دور از دسترس زنان در دوره جدید موجب شده است زنان به این حوزه نیز توجه و تمایل نشان دهند

امروزه همراه با افزایش دانش آموختگی زنان ایران و بیش از آن حضور فزاینده اجتماعی شان شاهد افزایش وضوح و روشنی بیشتر مطالبات شان هستیم. زنان امروز ایران ضمن نفی تبعیض جنسیتی برای دستیابی به حقوق انسانی خود در تلاشند و دایره این حق روز به روز برایشان گسترده تر می شود، چرا که آشنایی بیشتری با موقعیت خود و نیز علم بیشتری به توانایی هایشان پیدا می کنند.

حقوق سیاسی از جمله حقوقی است که زنان دیرتر از سایر حقوق تمایل به دستیابی به آن یافته اند، چرا که تاکنون مشوقی و نیز ابزاری برای راه یافتن به دنیای مردانه سیاست نداشته اند. کراهت عرصه سیاسی و سیاست ورزی در نزد عامه و عدم توجه احزاب سیاسی به اهمیت و ضرورت مشارکت سیاسی زنان، ایشان را از این دنیای غریبه و ناآشنا دور نگاه داشته و طبیعی است که قدرتمندان نیز هیچ گونه تمایلی به زمینه سازی برای حضور زنان در عرصه قدرت نداشته باشند.

با این همه، سیر شتابنده تحولات اجتماعی و روند فزاینده ارتباطات و دستیابی به اطلاعات، این گوهر گرانبهای دور از دسترس زنان در دوره جدید موجب شده است زنان به این حوزه نیز توجه و تمایل نشان دهند. نمی توان تاثیر دوران اصلاحات را در افزایش خودباوری زنان، توانمندسازی آنان و افزایش مهارت هایشان، نادیده گرفت. تلاشی که برای زمینه سازی توسعه و تقویت نهادهای مدنی مبذول شد و برنامه ریزی هایی که در این زمینه انجام شد و اقدامات عملی منجر به افزایش کمی و کیفی این نهادها و از جمله تشکل های صنفی و سیاسی و اقدامات ویژه برای زنان با اختصاص برنامه و بودجه و تشکیلات تخصصی هرچند در حدی محدود، موجب شد زنان با تکیه بر توان فردی خود و نیز بر اثر برخورداری از حمایت تشکیلات دولتی و غیردولتی زنان، وارد عرصه های سخت کارزار و ورود به رقابت های سیاسی و انتخاباتی شوند.

انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا صحنه آزمونی کم خطرتر و کم هزینه تر برای زنان بود که در آن به موفقیت دست پیدا کردند و نهایتاً در انتخابات مجلس هفتم شاهد حضور فراگیر زنان برای رقابت با مردان بودیم. شاید اگر ترمز ردصلاحیت ها در انتخابات مجلس هفتم وجود نداشت، امروز برنامه ریزی برای افزایش حضور زنان شکل دیگری به خود می گرفت. اما طرح مساله سهمیه بندی جنسیتی برای نمایندگان مجلس در این دوره تنها راه چاره یی بود که می توانست در صورت پذیرش آن از سوی احزاب اصلاح طلب به افزونی تعداد زنان در خانه ملت بینجامد و این در صورتی بود که روند به صورت طبیعی و دستکاری نشده توسط مسوولان و دست اندرکاران امر انتخابات پیش می رفت. اما با دست به کار شدن هیات های اجرایی و سخت تر از آن هیات های نظارت برای خارج کردن اصلاح طلبان اعم از زن و مرد از گردونه رقابت، دایره فعالیت های زنان تنگ تر و تنگ تر شد و اینک با توجه به عدم امکان رقابت در بسیاری از حوزه های انتخابیه، معدود زنان ریسک پذیر و ترغیب شده برای حضور در کارزارهای سخت و خشن انتخاباتی نیز حذف شده اند.

با این همه زنان اصلاح طلب تمامی توان خود را مصروف وارد کردن تعداد هرچه بیشتری از زنان رهامانده ازصافی ردصلاحیت خواهند کرد و هم پای آن می کوشند تعداد بیشتری از مردان اصلاح طلب را با برنامه خود برای مجلس هشتم همساز و همراه کنند.

زنان اصلاح طلب امید دارند حتی اگر با نداشتن اکثریتی قوی از اصلاح طلبان در مجلس امکان اصلاح قوانین تبعیض آمیز وجود ندارد، لااقل حضور اقلیتی قوی و جسارت ورز و حق جو و عدالت پیشه، مانع از قانونی کردن برخی تبعیض های جنسیتی موجود و در نتیجه عقبگرد و سیر قهقرایی در تصویب قوانین شود.

بنابراین حضور معترضانه و فعال در انتخابات در دستور کار زنان اصلاح طلب قرارگرفته ضمن بلند کردن فریاد اعتراض شان به ردصلاحیت تعداد بسیاری از زنان توانمند و دلسوز ایرانی که با هدف دفاع از حقوق شهروندی و دفاع از حقوق زنان برای شرکت در انتخابات ثبت نام کرده بودند، همه خواهران و برادران خود را برای نقش آفرینی در همین زمینه و میدان محدود با هدف تاثیرگذاری دعوت می کنند و امید دارند در شرایط مناسب بتوانند آرمان های خود را که همان آرمان های انقلاب و امام راحل(ره) است، محقق کنند.

فخرالسادات محتشمی پور