فصل نقل و انتقالات و رویكرد بازیكنان در انتخاب تیم ها

با شروع فصل نقل و انتقالات بازیكنان, تیم ها در پی جذب نفرات مورد نظر خود پیشنهاد مالی شان را به بازیكنان مختلف ارایه می كنند و در مقابل, بازیكنانی كه شرایط پیوستن به تیم های دیگر را دارند, با بررسی پیشنهادهای رسیده سعی می كنند بهترین انتخاب را متناسب با معیارهای خود انجام دهند

با شروع فصل نقل و انتقالات بازیكنان، تیم ها در پی جذب نفرات مورد نظر خود پیشنهاد مالی شان را به بازیكنان مختلف ارایه می كنند و در مقابل، بازیكنانی كه شرایط پیوستن به تیم های دیگر را دارند، با بررسی پیشنهادهای رسیده سعی می كنند بهترین انتخاب را متناسب با معیارهای خود انجام دهند.

در این فرآیند به ظاهر ساده اما اغلب پیچیده عوامل مختلفی از بازیكنان گرفته تا مدیر برنامه ها، واسطه ها و مسؤولان سطوح مختلف باشگاه مبدأ و مقصد دخیل هستند كه هر یك به فراخور نقش و منافع خود معادلات بازار نقل و انتقالات بازیكنان را دستخوش تغییرات مداوم می نمایند اما با این حال آنچه در این بین نقش محوری و تعیین كننده دارد، خود بازیكن است.بازیكنان در سطوح مختلف معیارهای متفاوتی برای انتخاب تیم آینده خود دارند.

عده ای با در نظر گرفتن این معیارهای شخصی دریافت پول بیشتر را ملاك اصلی انتخابشان قرار می دهند و عده ای دیگر بر اساس زمینه ای كه جهت رشد و شكوفایی فنی شان وجود دارد، تیم آینده خود را برمی گزینند. البته این همه ماجرا نیست. بازیكنانی هم هستند كه همواره برای انتخاب با مشكلات عدیده ای مواجهند و در نهایت نمی توانند بر اساس شیوه مشخصی اقدام نمایند. از این منظر بازیكنان را باید به ۲ دسته تقسیم كرد.

یك دسته آنهایی كه تكلیف شان با خودشان مشخص است و می دانند چه مسیری را بایدبپیمایند و دسته دیگر هم كسانی هستند كه بدون شناخت درست از موقعیت خود معمولاً تحت تأثیر مشاوره های مختلف،نامتعادل و پرحرف و حدیث ظاهر می شوند. در زیر رویكرد چند تن از بازیكنان مطرح كشورمان در انتخاب تیم جدید مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد:

● علی كریمی

حضور در بایرن مونیخ كه یكی از بزرگترین و معروف ترین تیم های باشگاهی سراسر دنیا است، برای هر بازیكن ایرانی یك افتخار محسوب می شود. اگر چه كسانی قبلاً این تجربه را كسب كرده باشند. علی كریمی بعد از علی دایی و وحید هاشمیان به عضویت این تیم درآمد و ۲ فصل تمام در مونیخ ماند. برای خیلی ها توجیه ناپذیر است كه كریمی بخواهد از چنین سطحی به یك باره تا باشگاه های قطر پایین بیاید، چرا كه حداقل او هم می توانست مثل دایی و هاشمیان به تیم های سطح پایین تر اما بوندس لیگایی دیگری همچون هرتابرلین و هانوفر بپیوندد.

به نظر می رسد كریمی جزو بازیكنانی است كه در این زمینه همواره تكلیفش با خودش روشن بوده است. او مشخصاً فوتبال را بر اساس معیارهای خودش بازی می كند. كریمی همان موقع هم كه قرار بود از الاهلی امارات به بایرن مونیخ بپیوندد، چندان با دل خوش این كار را نكرد. حالا هم كه با قراردادی ۵ میلیون یورویی به القطر پیوسته است. با این حساب می توان گفت برای كریمی پول و لذت بردن از فوتبال بیش از حضور در تیم های مطرح اهمیت دارد.

● جواد نكونام

برخلاف كریمی، جواد نكونام فوتبالیستی است كه برای رسیدن به مدارج بالادر سطح باشگاهی اهمیت قایل بوده و برای این مسأله برنامه ریزی كرده است. او با رد چند باره پیشنهاد ۲ میلیون یورویی گلاسكو رنجرز به ماندن در اوساسونا اصرار می ورزد تا بتواند با حضور در لیگی سطح بالا به تیم های بهتر بپیوندد. او نیز از زمره بازیكنانی است كه تكلیفش با خودش مشخص است. او با رد پیشنهادات مالی بهتر روی پیشنهاداتی تأمل می كند كه زمینه ساز پیشرفت او باشند.

● فرهاد مجیدی

فرهاد مجیدی از آن دسته بازیكنانی است كه در دوره جوانی یكی از استعدادهای فوتبال ایران محسوب می شد. او با دریافت مبلغی گزاف استقلال را به مقصد الوصل امارات ترك كرد و سال ها در آن كشور ماندنی شد. مجیدی هیچ وقت به دنبال این نبود كه بتواند در دنیای فوتبال به پیشرفت قابل لمسی دست یابد. او پول را انتخاب كرد و با حضور چند ساله در فوتبال امارات به منظور خود دست یافت و حالا به جایی رسیده كه دیگر هیچ تیمی خواهان او نیست.

● علی سامره

علی سامره قطعاً یكی از فوتبالیست هایی است كه نخواست یا نتوانست در فوتبال به آنچه حقش بود، برسد. سامره حتی به عضویت تیم «پروجا» ایتالیا هم درآمد اما نتوانست كلاس اروپایی كارش را حفظ كند. او حالا اگر چه سالها است كه در فوتبال امارات می درخشد، اما نتوانسته بین رشد فنی و درآمدش از طریق فوتبال توازن ایجاد نماید.