رقابت در وادی رابط‌های پرسرعت

معرفی برخی رابط‌های جدید در وهله اول چندان جدی گرفته نمی‌شود، اما کاربردهای جدیدی که به واسطه همان رابط تعریف می‌شود به ناگاه جلوه‌‌ای دیگر نمایان خواهد کرد. رابط USB ۱.۰ هنگام …

معرفی برخی رابط‌های جدید در وهله اول چندان جدی گرفته نمی‌شود، اما کاربردهای جدیدی که به واسطه همان رابط تعریف می‌شود به ناگاه جلوه‌‌ای دیگر نمایان خواهد کرد. رابط USB ۱.۰ هنگام معرفی به بازار توسط خیلی‌ها جدی گرفته نشد، زیرا کلی اشکال همراه داشت و کمتر کاربری حاضر بود که رابط پرسرعت و FireWire ۴۰۰‌ را رها و از USB غیر پایدار استفاده کند. معرفی USB ۱.۱ شرایط را قدری تغییر داد. این رابط پایداری بیشتری به نسبت نسخه ابتدایی پیدا کرده بود و هر چند از لحاظ سرعت تبادل داده‌ها قابل قیاس با FireWire ۴۰۰ نبود، اما ساده بود و می‌توانست به سرعت همه‌گیر شود که شد و زنگ خطری بس سهمناک را برای رقیب به صدا درآورد. معرفی نسخه USB ۲.۰ شرایط را به کلی دگرگون کرد و این FireWire ۴۰۰ بود که برای بقا دست و پا می‌زد و بدیهی بود که راه به جایی نخواهد برد!

رابط USB ۲ آن قدر ویژگی‌های جذاب داشت که در کمتر از یک سال به اصلی‌ترین رابط دستگاه‌های قابل‌حمل تبدیل شد و دارای دو نقطه ضعف اصلی بود. اول اینکه، سرعت تبادل آن شاید برای سال‌های پیش بسیار خوب قلمداد می‌شد، اما برای دوران کنونی کند است. دیگر اینکه، خطای بسیاری را در انتقال داده‌ها مرتکب می‌شود و زمانی را باید برای تصحیح آن‌ها صرف کند که همین امر موجب کاهش بیشتر سرعت انتقال داده‌ها خواهد شد. معرفی نسخه USB ۳ با هدف رفع این دو معضل شکل گرفته و تست‌های مختلف حکایت از افزایش پایداری در تبادل داده‌ها و افزایش قابل قبول سرعت است.

البته رابط USB یک سالی می‌شود که رقیب قدرتمندی را با عنوان eSATA در مقابل می‌بیند که در قیاس با USB ۲ یک ضعف و یک برتری دارد. جریان برق دستگاه‌هایی که از رابط eSATA ‌استفاده می‌کنند باید به صورت مستقل تامین شود، در حالی‌که جریان برق موردنیاز دستگاه‌هایی که از رابط USB استفاده می‌کنند از طریق همان کابل تبادل داده‌ها تامین می‌شود و نیازی به تامین مستقل برق وجود ندارد. گفته شده است که این مشکل در نسخه eSATA ۲ رفع خواهد شد، اما برتری eSATA در سرعت تبادلی بسیار خوب و پایداری بالای آن است که USB قدری در این‌باره لنگ می‌زند. رابط جدید USB ۳ در این‌باره بسی مدعی نشان داده است و از قرار معلوم جدال بی‌پایانی میان این رابط‌ها در جریان خواهد بود!

و اما HDMI

حدود دو سه سال پیش بود که نسخه اولیه HDMI همراه با تلویزیون‌های دیجیتال راهی میدان شد و در نگاه اول چندان جدی گرفته نشد. یک‌سالی می‌شود که بازار دستگاه‌هایی که از رابط HDMI استفاده می‌کنند بسیار گرم است و به تصورم از یک سال دیگر اگر دستگاهی HDMI نداشته باشد مورد توجه خریدار قرار نخواهد گرفت. رابط HDMI صدا و تصویر دیجیتالی را به شکل همزمان و با حداکثر کیفیت منتقل و در نسخه جدید خود که HDMI ۱.۳ نام دارد، مشکل طول کابل را نیز برطرف کرده است. این رابط اغلب در دستگا‌ه‌هایی که خروجی یا ورودی تصویری کیفیت بالا (Full HD) دارند استفاده می‌شود. تلویزیون‌های دیجیتال، نمایشگرهای فاخر LCD،‌ کارت‌های گرافیک درست و درمون و برخی از دستگاه‌های ویدیوپروژکتور از HDMI استفده می‌کنند. راستش را بخواهید HDMI را نمی‌توان یک رابط صرف قلمداد کرد زیرا معرفی همین رابط، تغییرات سترگی را در دنیای نمایشگرها ایجاد کرده است. تلویزیون‌های فاخر LCD با استفاده از HDMI به نمایشگرهای کامپیوتر تبدیل می‌شوند و نمایشگرهای فاخر LCD را نیز می‌توان با استفاده از همین رابط HDMI به تلویزیونی دیجیتال با کیفیت بالا تبدل کرد. بسیاری از نمایشگرهای جدید که از رزولوشن ۱۹۲۰ × ۱۰۸۰ پیکسل برخوردارند بدون شک از رابط HDMI بهره می‌برند. نکته جالب اینکه دو واژه HDTV Monitor و Full HD TV که اولی به نمایشگرهای کامپیوتر خوش‌کیفیت و دومی به تلویزیون‌های دیجیتالی سطح بالا اشاره می‌کند کارکرد مشابهی پیدا کرده‌اند. به‌ بیان دیگر تلویزیون‌های آتی نمایشگر و نمایشگرهای کامپیوتر به تلویزیون دیجیتال تبدیل شده‌اند. تمامی این اتفاقات مرهون رابط HDMI است و بس!