تداوم ناكامی های تیم های باشگاهی ایران در رقابت های آسیایی

اگر از علاقمندان به فوتبال بخواهیم كه فهرستی از مهمترین رویدادهای فوتبال ایران را تهیه كنند, بدون شك تعداد ناكامی هایی كه آنها فهرست خواهند كرد از موفقیت ها و پیروزی ها بسیار بیشتر خواهد بود

اگر از علاقمندان به فوتبال بخواهیم كه فهرستی از مهمترین رویدادهای فوتبال ایران را تهیه كنند، بدون شك تعداد ناكامی هایی كه آنها فهرست خواهند كرد از موفقیت ها و پیروزی ها بسیار بیشتر خواهد بود. شاید دو بار راهیابی به جام جهانی در هشت سال اخیر تنها ذهنیت مثبت علاقمندان از فوتبال ایران باشد. در مقابل آنها قطعا می توانند به ناكامی های بسیاری اشاره كنند كه طی سالهای اخیر گریبانگیر فوتبال كشورمان شده است. حذف تیم امید و عدم راهیابی به رقابتهای المپیك آتن، شكست تیم ملی مقابل چین و عدم راهیابی به دیدار فینال جام ملتهای آسیا، حذف تیم فوتبال استقلال و پرسپولیس تهران در مسابقات جام باشگاههای آسیا، از دست رفتن جام قهرمانی باشگاههای آسیا باز هم توسط استقلال این بار در تهران، حذف تیم فوتبال سپاهان و ذوب آهن در لیگ قهرمانان آسیا و... از جمله ناكامی های فوتبال ایران در چند سال اخیر است كه بارها و بارها به طور یكنواخت تكرار شده است اما ظاهرا همه این شكست ها هم نمی تواند برای مسئولان و دست اندركاران فوتبال و باشگاههای ما درس عبرتی جهت رسیدن به موفقیت در میادین آینده باشد.

شاید صعود تیم ملی به رقابتهای جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان تا حدود بسیار زیادی سرپوشی برناكامی های فوتبال ایران در چند سال اخیر گذاشت اما واقعیت این است كه فوتبال ما حركت رو به جلو در جاده پیشرفت ندارد و اگر قرار باشد همین روند در آینده نیز ادامه داشته باشد قطعا بر تعداد ناكامی های فوتبال ایران در میادین بین المللی افزوده خواهد شد.آخرین ناكامی بزرگ فوتبال ایران كه ضربه سنگین دیگری را نیز به فوتبال باشگاهی ما وارد كرد حذف تیم فوتبال پاس از رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا، آنهم در تهران بود كه باعث تاسف و تاثر علاقمندان به فوتبال و مسئولان شد. پاسی ها كه پس از كنارگذاشتن مجید جلالی از سمت سرمربیگری تیمشان، مصطفی دنیزلی را با رقم قابل توجهی به خدمت گرفتند بسیار امیدوار بودند كه بتوانند پس از سالها مجددا عنوان قهرمانی باشگاههای آسیا را برای خود و فوتبال ایران به ارمغان بیاورند. شاگردان دنیزلی در این رقابتها هشت مسابقه برگزار كردند كه در هیچ یك از این مسابقات طعم تلخ شكست را نچشیدند، اما نتیجه ای كه روز چهارشنبه ۳۰ مهر ماه در ورزشگاه شهید دستگردی تهران به دست آوردند از همه شكست ها تلخ تر بود. پاسی ها در حالی مقابل العین تن به تساوی دادند و حذف شدند كه تا ۱۰ دقیقه مانده به پایان بازی با دو گل اختلاف از حریف خود پیش بودند و خود را آماده برگزاری جشن صعود می كردند اما در دو دقیقه طوفانی مغلوب حریف اماراتی شدند و بهت زده و اشك ریزان با لیگ قهرمانان آسیا خداحافظی كردند. اینكه بازیكنان پاس توانستند با ارائه فوتبالی زیبا و جذاب در نیمه اول و تا دقیقه ۸۰ بازی حریف مطرح خود را مغلوب كنند یك حسن و فاكتور مثبت بزرگ برای شاگردان مصطفی دنیزلی بود اما چون نتوانستند این برتری خود را فقط ۱۰ دقیقه حفظ كنند نكته ایست كه می تواند از غیر حرفه ای بودن و شاید كم تجربگی شان حكایت كند. واقعیت این است كه علی رغم حرفه ای شدن فوتبال ایران هنوز بسیاری از بازیكنان مطرح و حتی ملی پوش ما حرفه ای فكر نمی كنند و این نكته مهم را نیاموخته اند كه فوتبال ۹۰ دقیقه، به همراه چند دقیقه وقت اضافه است و در این مدت می تواند هر اتفاقی رخ بدهد. پاسی ها حالا این نكته را به خوبی تجربه كرده اند اما آیا این درس بزرگ، عبرتی گره گشا برای سایر تیم های ما خواهد بود؟

قطعا پاسخ این سوال منفی است. چرا كه قبل از پاس، استقلال و سپاهان هم در همین رقابت و از قضا مقابل همین تیم العین تن به شكست داده بودند و از دور رقابتها حذف شده بودند. اگر قرار بود تیم های باشگاهی ما از این شكست ها و ناكامی ها درس عبرت بگیرند، پاسی ها به این سرنوشت دچار نمی شدند. پس باید مطمئن بود كه در آینده هم این ناكامی ها گریبان فوتبال باشگاهی و حتی ملی ما را خواهد گرفت.تیم های باشگاهی ما در حالی مقابل یك تیم اماراتی سه بار از راهیابی به جمع تیم های برتر آسیا بازمانده اند كه اكثر كارشناسان و مربیان و حتی بازیكنان ما، لیگ امارات و فوتبال این كشور را به هیچ وجه قابل قیاس با فوتبال ایران نمی دانند. آنها معتقدند امارات دارای لیگی كند، سنگین، بی رمق، نامنظم و حتی غیر حرفه ایست كه توانایی ارائه بازیهای تماشاگر پسند و زیبا را ندارد. اما عملكرد تیم های باشگاهی امارات در رقابتهای آسیایی خلاف این ادعا را ثابت می كند. العین، تیمی كه پاس را از راهیابی به جمع چهار تیم برتر آسیا و رسیدن به حدود چهار میلیارد تومان پاداش قهرمانی دور كرد در دوره های گذشته هم استقلال و سپاهان را حذف كرده بود. این تیم دو فصل قبل در همین لیگ قهرمانان آسیا عنوان قهرمانی را از آن خود كرد. حال چطور می شود تیمی كه در یك لیگ كم رمق و كند و سنگین و غیرحرفه ای بازی می كند به این افتخارات دست پیدا كند اما تیم های ما كه مدعی كسب عنوان قهرمانی آسیا هستند و لیگ ما را هم برتر از امارات می دانند سالهاست نتوانسته اند به جمع چهار تیم برتر قاره كهن راه پیدا كنند؟ واقعیت این است كه فوتبال ما به خواب خرگوشی فرو رفته است و سالهاست كه در میادین آسیایی حرفی برای گفتن ندارد. در این میان متاسفانه مدیران و مسئولان فوتبال نیز به فكر یافتن راه حل اساسی برای از بین بردن این مشكل بزرگ نیستند. همانطور كه عنوان شد به نظر می رسد صعود تیم ملی فوتبال كشورمان به مسابقات جام جهانی كه جای بسی خوشحالی هم دارد، باعث شده است تا حدود بسیار زیادی این خواب ویرانگر به چشم نیاید. خوابی كه فوتبال باشگاهی ما را در سطح قاره آسیا در خود فرو برده است و ظاهرا فرد نیكوكاری هم پیدا نمی شود این خواب را بشكند و فوتبال باشگاهی ما را از نابودی در آسیا نجات دهد.در فصل آینده رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا تیم های صباباتری و فولاد خوزستان نمایندگان كشورمان خواهند بود اما ظاهرا این دو تیم هم هنوز نتوانسته اند برنامه ریزی دقیقی برای حضور در این پیكارهای مهم داشته باشند. فولاد خوزستان كه فصل قبل با اقتدار قهرمان لیگ شد در سه هفته اول رقابتهای لیگ برتر در فصل جدید بدون امتیاز و با پذیرفتن سه شكست در انتهای جدول جا خوش كرد و تنها از هفته چهارم شروع به جمع آوری امتیاز نمود. صباباتری هم كه نماینده دوم ایران در این رقابتهاست پس از قطع همكاری با مجید جلالی هنوز نتوانسته شرایط مطلوب خود را بدست آورد. شكست سنگین این تیم در هفته چهارم نگرانی های فوتبال ایران برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا را دو چندان كرده است. هر چند زمان زیادی تا آغاز فصل جدید رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا باقی مانده است اما به نظر می رسد اگر فدراسیون فوتبال و مسئولان این دو باشگاه برنامه ریزی دقیقه و حساب شده ای برای حضور قدرتمند در این رقابتها نداشته باشند قطعا باز هم شاهد ناكامی های تیم های باشگاهی ما در صحنه های آسیایی خواهیم بود.