دوربین های داخل دهانی Intraoral Cameras

با ظهور فن آوری دوربین های دیجیتال, هنر عکاسی وارد دنیای تازه ای شده است دوربین هایی که در عین سادگی, دارای امکاناتی هستند که بر خیلی از دوربین های معمولی و متداول ترجیح داده می شود

با ظهور فن‌آوری دوربین‌های دیجیتال، هنر عکاسی وارد دنیای تازه‌ای شده است. دوربین‌هایی که در عین سادگی، دارای امکاناتی هستند که بر خیلی از دوربین‌های معمولی و متداول ترجیح داده می‌شود. راحتی کار با آنها، وزن کم امکان اتصال به کامپیوتر، هزینه اندک و عدم وجود محدودیت در گرفتن تصاویر، از مزیت‌های کاربردی این‌گونه دوربین‌هاست.‏

علم دندان‌پزشکی نیز همگام با فن‌آوری روز عکاسی دنیا، با بهره‌گیری از دوربین‌های دیجیتال داخل دهانی (‏Digital Intraoral Cameras‏) پا به عرصه تازه‌ای نهاده که نتیجه آن چیزی جز تکامل این رشته نیست.

این‌گونه دوربین‌ها که در واقع نمونه‌ای از هندپیس‌های دندان‌پزشکی به شمار می‌آید، در بسیاری از فرآیندهای جراحی دندان کاربرد داشته و بازگو کننده وضعیت محیط داخل دهانی و به خصوص دندان‌ها در انجام پروسه جراحی است.

همانند سایر دوربین‌های دیجیتال معمولی که یک حافظه جانبی (‏Flash Memory‏) دارد، این دوربین‌ها نیز قابلیت ذخیره‌سازی عکس‌های گرفته شده با قالب‌های متداول را (همانند ‏JPEG‏ و ...) البته با حافظه محدود (بسته به حجم ‏Memory Flash‏) را دارند.

بدین ترتیب احتمال استفاده از این‌گونه تصاویر در انواع نرم‌افزارهای محیط کار دندان‌پزشکی وجود داشته و قابل پیوست به پرونده الکترونیک بیمار است. دسترسی به این تصاویر در مراجعات بعدی به رونده بیمار بسیارآسان بوده و امکان‌ هیچ‌گونه عدم ناسازگاری در نمایش مجدد تصاویر وجود ندارد.‏

همانند سایر دوربین‌ها، امکان متمرکز شدن بر روی یک محل خاص (‏Focus‏) با دقت بالا وجود دارد. همچنین با قرارگیری لامپ‌های نورانی (‏LED‏) بر روی آنها امکان تنظیم نور مناسب برای گرفتن تصاویر مناسب‌تر از محط داخل دهانی وجود دارد.

تصاویر گرفته شده عموماً با کیفیت ‏‎۴۸۰‎‏?‏‎۶۴۰‎‏ پیکسل و یا حتی بالاتر، امکان نمایش بر روی صفحه مانیتور، تلویزیون و حتی چاپ آنها را امکان‌پذیر می‌سازد‏، ضمن اینکه همانند سایر دستگاه‌های دیجیتال، امکان اتصال اینگونه دوربین‌ها به سیستم‌های کامپیوتری از طریق پورت ‏USB‏ و به صورت ‏Plug & Play‏ فراهم شده است.‏

در اینگونه دوربین‌ها غالباً از لنزهای ‏CCD۱/۴ inch‏ استفاده می‌شود. کاربرد اصلی این دوربین‌ها مواقعی است که امکان دید مستقیم برای طرح وجود نداشته باشد. بدین ترتیب جراح با گرفتن تصویر و بزرگنمایی ناحیه مورد نظر، هم از دقت و هم از سرعت و اطمینان بالاتری در تشخیص و اقدامات بعدی برخوردار خواهد بود.

در انواع خاصی از اینگونه دوربین‌ها (که به ‏Camera‏ ‏IO‏ مشهور) امکان عکس گرفتن و تصاویر ویدئویی وجود دارد (دو کاربرد مجزا دارد) با این تفاوت که قطعاً می‌بایست ظرفیت حافظه این‌گونه دوربین‌ها در مقایسه با دوربین‌های معمولی بالاتر باشد. نوع خاصی از ‏Falsh Memoryها با نام ‏SD‏ به طور متداول در این دوربین‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

خروجی دیجیتال این‌گونه تجهیزات،‌ سازگار با ‏USB‏ و استاندارد ‏IEEE ۱۳۹۴‎‏ (‏Firewire or iLink‏) بوده که امکان انتقال تصاویر فیلمبرداری شده بدون نیاز به کارت تصویر ویدئویی (‏Video Capture Card‏) را فراهم می‌آورد(‏S-video output‏).

همچنین به علت سازگار بودن آنها با استانداردهای شبکه امکان ارسال تصاویر از یک نقطه به نقطه‌ای دیگر با استفاده از انواع شبکه‌های بی‌سیم موجود در مراکز درمانی وجود دارد. بدین ترتیب، این تصاویر به صورت همزمان (‏online‏) در هر مرکز درمانی که از امکانات ارتباطات بی‌سیم برخوردار باشد، امکان‌پذیر است.‏

در انواع مختلف این دوربین‌ها‏، یک تعداد حافظه داخلی (به غیر از ‏Flash Memory‏) در نظر گرفته شده که امکان ذخیره‌سازی تصاویر در موارد خاص نیز بر روی آنها وجود دارد.

کاربری این‌گونه دوربین‌ها بسیار ساده و نیاز به آموزش‌های خاص برای کار با آنها وجود ندارد. به عبارت دیگر کلیه تنظیمات اساسی جهت گرفتن تصاویر متناسب با شرایط محیطی توسط دوربین صورت گرفته و تنها گرفتن تصویر به عهده کاربر است.‏

پارامترهای اصلی در تعیین جدول مقایسه‌ای دوربین‌های داخل دهانی به شرح زیر است:‌

- کیفیت تصاویر،‏

- ابعاد و وزن دوربین،

- رنگ و رزالوشن تصویر،

- کنترل نور LED،

- قدرت لنز،

- پشتیبانی از‏ قالب‌های متداول تصاویر، ‏

- کنترل لرزش‌های احتمالی،

- اتصال به کامپیوتر،

- برقراری ارتباطات بی‌سیم با سایر دستگاه‌های جانبی و

- هزینه.

علی معین

پست الکترونیکی: [e-mail]