نیمکت تیم ملی, تا حدی خالی است

نیاز به افکاری نو

وقتی چندی پیش خبرنگاران از علی دایی پرسیدند آیا وزن نیمکت تیم ملی فوتبال ایران کم نیست، سرمربی این تیم برخلاف ذات جدی و آماده برخورد خود سعی کرد مواجهه ای توام با شوخی صرف با مسئله داشته باشد و به این سبب با اشاره به حضور خودش، هومن افاضلی و بهزاد غلامپور در کادر فنی تیم ملی و وزن کیلویی تمامی شان گفت: با این وزن ها فکر نمی کنم این نیمکت سبک و کم باشد و برعکس سنگین هم هست. با این حال دیدار اخیر با امارات و رخدادهای خطیر آن و تساوی بسیار خوش اقبالانه ای که به دست آمد، این فرضیه را قوت بخشید که این نیمکت برخلاف وزن زیاد افراد فوق، احتیاج به نفراتی تازه دارد که نه وزن بدن شان بلکه سنگینی تفکر و غنای مغزشان زیاد باشد و به تبع آن فکری نو و اندیشه ای بهتر را به اردوی ملی بیاورند و کاری را صورت دهند و تغییری را ایجاد نمایند.

در حال حاضر به جز افرادی که نام شان آمد و یکی سرمربی است ( دایی)، دیگری آنالیزور به حساب می آید ( افاضلی) و یکی هم مربی دروازه بان ها است ( غلامپور) در عمل فرد دیگری در کادر مربیان تیم ملی مشاهده نمی شود و این، بدون شک یک نقصان است و اثر آن طبعا بر نتایج مسابقات تیم ملی هویدا می گردد. این که بگوییم در عصر اخیر فقط یک باخت در دیداری دوستانه در برابر بحرین داشته و سایر مسابقات را برده و یا مساوی کرده ایم و بنابر این وزن نیمکت تیم ملی کافی می نماید، سطحی نگری در خصوص مسئله ای به غایت عمیق و مهم است. سوابق مربیگری این کادر بسیار اندک است. از کل مربیگری دایی به دشواری دو سال می گذرد و او تا همین ۵‎/۱ سال پیش هنوز بازی می کرد و هیچ گاه حس نشده که او یک استراتژیست برجسته است. افاضلی ظاهرا در تیمی بالاتر از شهاب زنجان مربیگری نکرده و غلامپور به رغم پیشینه بازی اش در پاس، سایپا و تیم ملی، فقط می تواند همان راهنمای دروازه بانان تیم ملی باشد و نه بیش از آن. بنابراین تیم ملی باید کمک مربیانی با تجربه تر و بهتر و پخته تر از این افراد داشته باشد تا ضعف های فنی و قصور بینش مربیان فعلی را که گاه کاملا آشکار می نماید، پوشش دهند و چشم بستن به این حقیقت مثل انکار روشنایی روز و جفا در حق تیم ملی است که میلیون ها نفر دل در گرو آن دارند.

● برخلاف گذشته

اگر در عصر امیر قلعه نویی این ایراد به وی وارد می شد که نیمکت تیم ملی را بیش از حد شلوغ کرده و با احتساب کمک ها، آنالیزورها، مشاوران و سرپرستان ۱۸نفر را در کادر فنی دارد، حالا نقطه عکس این اتهام به دایی وارد است زیرا کادر فنی تیم ملی را به شدت خالی و خلوت و فاقد اندیشه هایی والا کرده است. اگر خود او یک نظریه پرداز فوق العاده بود باز ایرادی نداشت، اما همگی می دانیم که او چنین نیست و هنوز بسیار مانده است تا چنان مربی ای شود. بنابراین تا چنان زمانی شایسته و لازم است که او گروه و افراد بیشتری را جذب و جلب نیمکت تیم ملی و کاری کند که مربیان فزون تری دورادور این تیم باشند و به او ایده بدهند و ضعف های فنی و فکری وی را پوشش بدهند. این نه اقرار به ضعف بلکه نشانگر صداقت و حقیقت گرایی یک مربی است که قبول می کند هرچه ایده های بیشتری بگیرد. می تواند به نقاط بهتری برسد و تاکتیک های مناسب تری را برگزیند.

این بدان معنا نیست که دایی باید به یک باره ۱۰ مربی جدید را به نیمکت تیم ملی بیفزاید و شاید یکی دو مربی هم کفایت کنند. در حال حاضر کمک مربی اول تیم ملی کیست؟ پاسخ این سوال مشخص نیست و اگر تصور کنیم که پس از ماه ها صبر و تاخیر سرانجام روته مولر می آید و این نیاز را تامین می کند، باید تذکر دهیم که این آلمانی کهنه کار یک خارجی است و به تبع آن ماه ها و شاید هم یک سال طول بکشد تا بر حوزه کارش اشراف بیابد و چیزی بشود که باید باشد. در حال حاضر تیم ملی به کمک مربیانی ایرانی و آگاه نیاز دارد که به دایی فکر و ایده بدهند و واقعا کمک او باشند. در ماه های نخست حضور دایی در این سمت محمد احمدزاده این کار را می کرد اما از وقتی شدت مشغله و لزوم تمرکز کار او در ملوان چیزی خلاف این را ایجاب کرد و او از تیم ملی رفت، دور و بر دایی خالی تر شده و فقر فکر و قلت اندیشه های ناب بر روی نیمکت تیم ملی کاملا محسوس و غیرقابل انکار است و به تبع آن نوگرایی هم در بازی های این تیم به چشم نمی خورد.

● دوای درد

این که دایی چاق شده و حالا حدود ۱۰۰ کیلو وزن دارد و افاضلی از قدیم بیش از این وزن داشته و غلامپور هم حدود دایی وزن دارد، دوای درد نیست و ارتباطی با وزن تعقل روی نیمکت تیم ملی ندارد و این امر حاصل نمی آید، مگر این که دایی قبول کند این نیاز وجود دارد و باید تامین شود و فرد یا افراد لازم را جذب کند. مربی واجد شرایط هم در این زمینه کم نیستند و فقط واقع بینی می خواهد تا این اصل را پذیرفت و آنها را دعوت کرد. دایی که در قبال سوال و اعتراض خبرنگاران به ضعف خط دفاعی تیم ملی می گوید هر فرد قوی تر در این خصوص را که می شناسند، معرفی کنند، بد نیست متوجه شود که اولین نیاز تیم ملی نه مدافعان تازه و قوی بلکه یک اتاق فکر قوی و حضور یکی دو مربی تازه روی نیمکت است. نیازی که با کادر فنی فعلی تیم ملی به هیچ روی قابل تامین نیست

وحید رسولی