۱۶ نوامبر ۲۰۰۴ ـ زمانی که بانو «کاندولیزا رایس» وزیر امور خارجه آمریکا شد

شانزدهم نوامبر ۲۰۰۴ در پی کناره گیری ژنرال کولن پاول، «کاندو لیزا رایس» و در آن زمان ۵۰ ساله به سمت وزیر امور خارجه آمریکا تعیین شد. با اعلام پیشنهاد بانو «رایس» برای احراز این سمت، …

شانزدهم نوامبر ۲۰۰۴ در پی کناره گیری ژنرال کولن پاول، «کاندو لیزا رایس» و در آن زمان ۵۰ ساله به سمت وزیر امور خارجه آمریکا تعیین شد. با اعلام پیشنهاد بانو «رایس» برای احراز این سمت، روزنامه ها عموما این بیان او را در سمت مشاور ویژه امور امنیت ملی حکومت بوش یادآور شده بودند که پس از تعرض نظامی آمریکا به عراق و بلند شدن صدای اعتراض اروپاییان، گفته بود: فرانسه را مجازات کنید، به آلمان (دولت سوسیال دمکرات) اعتناء نکنید و روسیه را ببخشید. این سه دولت از اعتراض کنندگان به اشغال نظامی عراق توسط آمریکا بدون مجوز شورای امنیت بودند.

برخی از مفسران اروپایی «رایس» را بانویی با داشتن روش «ماکیاولی» توصیف کرده و نوشته بودند که گمان نمی رود در زمان او به عنوان رئیس دیپلماسی آمریکا، روش سیاسی و برخورد آمریکا با دولتهای دیگر نرم تر شود. به نوشته این مفسران، روشها و طرز تفکر بوش و رایس از هم جدا نیست و می توان گفت فلزی یکپارچه اند که به هم جوش داده شده اند. رایس که از دانشگاه « دنور (کلرادو)» دکترای مطالعات بین المللی گرفته در سال ۲۰۰۰ ، در جریان مبارزات انتخاباتی آمریکا، مشاور امور جهانی و سیاست خارجی بوش و اندرز ده او در این زمینه ها بود.

به نوشته مطبوعات، کاندولیزا رایس از حامیان درجه اول حمله به عراق و اشغال نظامی این کشور بود. بانو رایس مدتی هم مدرس دانشگاه ستنفورد بود و در مرکز مطالعات امنیت بین المللی و کنترل تسلیحات این دانشگاه کار می کرد.

بانو رایس از سالها پیش با دولت آمریکا همکاری داشته است. وی قبلا در ستاد ارتش آمریکا سمت های جانبی داشت و در دوران حکومت بوش (پدر) مدیریت مشاوران امور اروپای شرقی و شوروی وی را عهده دار بود و در دوره اول حکومت بوش (پسر) مشاور ویژه امنیت ملی رئیس جمهوری شد و نخستین زنی در آمریکا بود که دارای این سمت شده بود. روزنامه ها از وی به عنوان کارشناس امور روسیه و اروپای شرقی نام برده اند.

به نوشته برخی از روزنامه های اروپا در زمان انتصاب، بانو رایس در دوران وزارت خود در برابر جورج بوش فقط گوش خواهد بود و دهان به کوچکترین اعتراض و مخالفت نخواهد گشود.

به نظر مطبوعات اروپا که انتصاب «رایس» را تفسیر کرده بودند، سیاست بوش در دوره دوم حکومتش هم نسبت به اسرائیل که وی بیش از هر رئیس جمهوری دیگر آمریکا مدافع آن بوده است تغییر نخواهد کرد.

پاره ای از رسانه های آمریکایی ضمن بحث از انتصاب بانو رایس اشاره کرده بودند که اگر او در سیاست خارجی و رفتار با سایر دولتها بازهم یکدنگی کند، باعث احیاء حس مقاومت در این دولتها خواهد شد که مآلا دودش به چشم ملت آمریکا خواهد رفت.

ریچارد آرمیتاژ معاون وزارت امورخارجه آمریکا از لحظه انتصاب رایس، از این سمت کناره گیری کرد.

از آنجا که آمریکا به صورت فدراسیون اداره می شود، نقش چهار وزارتخانه امورخارجه ، دفاع، امنیت ملی و خزانه داری این کشور بیش از وزارتخانه های مشابه در ممالک دیگر است زیرا که در آمریکا امور دیگر بر عهده ایالتهاست که قوانین متفاوت دارند و هرکدام عملا یک کشورند، و به همین دلیل است که بیشتر فعالیت های دولت فدرال متوجه سیاست خارجی، امور دفاعی و پول (دلار) است و پیرامون آنها دور می زند. سایر وزیران کابینه دولت فدرال آمریکا، جز دادستان کل (برابر وزیر دادگستری در سایر کشورها که بازپرسها و پلیس فدرال زیر نظر او عمل می کنند) وظایف برنامه ریزی و مشورتی دارند.

مروری برکارهای بانو رایس در چهار سال گذشته (تا نوامبر ۲۰۰۸) نشان می دهد که تفسیرها و اظهار نظر هایی که در نوامبر ۲۰۰۴ شده بود درست بود.