از ماست که برماست!

بی شک ازدواج یکی از زیباترین موهبتهایی است که خداوند به انسان ارزانی داشته است. البته مشروط به اینکه شناخت ما از معیارهای اصولی ، اخلاقی ، عقلانی و شرعی انتخاب همسر کامل باشد.
آن …

بی شک ازدواج یکی از زیباترین موهبتهایی است که خداوند به انسان ارزانی داشته است. البته مشروط به اینکه شناخت ما از معیارهای اصولی ، اخلاقی ، عقلانی و شرعی انتخاب همسر کامل باشد.

آن وقت خواهیم دید که دیگر هیچ ازدواجی به جدایی و طلاق منجر نخواهد شد و ما می‌توانیم در همین دنیا بهشت را تجربه کنیم.

برای بررسی بیشتر پیرامون این موضوع و اینکه چه تعداد از زوج‌های جوان معیارهای اصولی انتخاب همسر را مد نظر قرار می‌دهند سری به مرکز درمانی خواجه نصیر الدین طوسی که روزانه زوجهای زیادی برای انجام آزمایش به آنجا مراجعه می‌کنند زدیم.

عروس و دامادها با چهره‌های شاد و بشاش در آن مرکز حضور داشتند با دیدن چهره‌های شاد آنها به خود گفتم به راستی چه تعداد از این زوج‌ها واقعا به انتخاب خود اطمینان دارند و ازدواج موفقی را رقم می زنند؟

این سئوالی بود که از چند زوج پرسیدم، همه بلا استثناء به انتخاب خود ایمان داشتند و آینده درخشانی را پیش روی خود ترسیم می‌کردند. اما وقتی در مورد معیارهای اصولی انتخاب همسر از آنها ‌پرسیدم از همه چیز سخن به میان آمد الا یک اصل مهم و اساسی که در حال حاضر علت بسیاری از طلاق ها ست و آن عدم در نظر گرفتن و بررسی پیرامون ویژگی‌های شخصیتی طرف مقابل و خانواده او که متاسفانه هم بزرگترها و هم زوجین به این اصل مهم کمتر بها می‌دهند آن وقت فریادمان به آسمان بلند است که چرا آمار طلاق رو به افزایش است؟!

ای کاش می‌شد در کنار آزمایشهایی که از زوجین هنگام ازدواج گرفته می‌شود تست شناخت شخصیتی به همراه جلسات مشاوره‌ای توسط یک روانشناس زبده هم از زوجین گرفته می‌شد تا قبل از آنکه کار از کار بگذرد افراد به این درجه از یقین می‌رسیدند که آیا به درد هم می‌خورند یا نه؟ آیا می‌توانندعمری را با هم زیر یک سقف سپری کنند و پدران و مادران شایسته‌ای برای فرزندان خود باشند؟!

شاید بدین وسیله می‌شد تا حدودی از افزایش آمار طلاق و بچه‌های طلاق جلوگیری کرد!.

نکته مهم دیگری که در ازدواج حائز اهمیت است بحث زمان و سن و سال است. همان طور که میوه باید زمانی را طی کند تابرسد، زن ومردی هم که می‌خواهند با هم ازدواج کنند باید حداقل تا حدودی به رشد عقلانی و بلوغ فکری که نقش به سزایی در مسئولیت پذیری افراد دارد برسند.

در بین زوجین مراجعه کننده به مرکز خواجه نصیر الدین طوسی ، عروسی ۱۳ ساله با دامادی ۱۸ ساله وجود داشت که کم سن وسالترین مراجعه کننده به آن مرکز بودند واز روی رفتار و گفتارشان می‌شد تا حدودی نتیجه ازدواجشان را حدس زد!

آن زوج به همراه مادرهایشان برای انجام آزمایش آمده بودند ، وقتی از مادرعروس پرسیدم چرا این قدر زود دخترت را به خانه بخت می‌فرستی؟ گفت: چون همدیگر را دوست دارند.

آیا صرفا دوست داشتن برای شروع و دوام یک زندگی مشترک کافی و منطقی است؟!

اما در مورد دیگری که هم برای من و هم برای همه کسانی که در آن جمع حضور داشتند جالب بود عروسی ۵۱ ساله با دامادی ۵۲ ساله بود که هر دو از اینکه توانسته بودند بالاخره پس از پنجاه و اندی سال همدم مورد نظر خود را پیدا کنند خوشحال بودند . عروس خانم اهل میمه اصفهان و داماد بازنشسته نیروی هوایی و ساکن تهران بود که به گفته خودش برای نگهداری از مادر پیرش ازدواجش تا این زمان به تاخیر افتاده بود و حالا که دیگر دست مادرش از دنیا کوتاه شده و اوتنها مانده بود تصمیم گرفته بود برای خود شریکی انتخاب کند این بود که وقتی به میمه برای دیدن آشنایی می‌رود عروس خانم را می‌بیند و از اوخواستگاری می‌کند . عروس خانم هم قسمت راعلت تاخیر ازدواج خود عنوان کرد.

کنجکاو شدم و در مورد مهریه از آنها پرسیدم. متوجه شدم با اینکه عروس به پنج عدد سکه بهار آزادی به نیت پنج تن هم راضی شده اما داماد ظاهرا نظر مساعدی در این مورد ندارد و وقتی از او در مورد مهریه عروس پرسیدم با دلخوری گفت: شما مهریه را در چه می‌دانید؟! گفتم خوب بستگی دارد، مهریه می‌تواند مادی نباشد بلکه معنوی باشد. با این جواب من لبخند رضایت بر روی لبان داماد شکوفا شد.

افسانه حبیبی