آیا انتقاضه بود

چقدر درباره انتفاضه دوم که در اکتبر ۲۰۰۰ شروع و در اکتبر ۲۰۰۴ به پایان رسید کم نوشته می شود و کم مورد بررسی قرار می گیرد کتابهایی هم درباره آن نوشته شده است در مغازه ها پنهان گردیده و نوشته چات سیاسی تقریباً از آن یاد نمی کنند و رسانه ها آن را فراموش کرده و فرهنگ نیز آن را نادیده می گیرد

چقدر درباره انتفاضه دوم که در اکتبر ۲۰۰۰ شروع و در اکتبر ۲۰۰۴ به پایان رسید کم نوشته می‌شود و کم مورد بررسی قرار می‌گیرد. کتابهایی هم درباره آن نوشته شده است در مغازه‌ها پنهان گردیده و نوشته چات سیاسی تقریباً از آن یاد نمی‌کنند و رسانه‌ها آن را فراموش کرده و فرهنگ نیز آن را نادیده می‌گیرد.

این نوع برخورد با انتقاضه دوم با توجه به تعداد زیاد مجروحان و کشته شدگانش و برپایه هزینه هنگفتی که جامعه و اقتصاد اسراییل پرداخت و ویرانی و خرابی که بر فلسطین و فلسطینی‌ها وارد گشت، امری غافلگیر کننده است. علت فراموش کردن آن تا حد انکارش به چه علت است؟

انتفاضه دوم ناصحیح بودن دو پندار را ثابت کرد:

۱) شکوفایی اقتصادی، صلح را به ارمغان می‌آورد.

۲) امکان شکست دادن تروریسم با زور و قدرت وجود ندارد. این در حالی است که این دو پندار در افکار عمومی ریشه داشته و همچنان ریشه‌دار است و در روایت پیشگام نزاع اسراییلی- فلسطینی نفوذ دارد. این دو مسلهات سیاسی هستند و روشی مرتب را برای تحلیل و تفسیر تهیه می‌کنند و جدا شدن از آنها به معنای ترک دیدگاه‌هایی است که به آن عادت کرده‌ایم و رفتن به سمت مجهولات است. بنابراین افراد بسیار زیادی ترجیح می‌دهند که فراموش کنند که روزی انتفاضه‌ای بوده است و باید از آن عبرت گرفت. اما آنچه که تحت خفقان قرار گرفته باشد دوباره رو می‌آید.

انتفاضه دوم در اوج شکوفایی و رشد اقتصادی فلسطین بروز کرد. میوه توافقات اسلو نیز به اقشار فقیر و نادیده گرفته شدة کرانه باختری و نوارغزه رسیده و سطح معیشتی فلسطینی‌ها بالا رفته و پول به وفور یافت می‌شد و جهانگردان سراسر سرزمین مقدس را پر کرده و سرمایه‌داران خارجی نیز نیروی کار کم بهای فلسطینی را کشف کرده و فلسطینی‌ها نیز به قدرت خرید مصرف کنندگان اسراییلی‌ پی برده بودند.

تمام این موفقیت‌ها و دستاوردها در یک روز آفتابی در اکتبر سال ۲۰۰۰ از میان رفت. انتفاضه دوم فلسطینی‌ را به خسارتی اقتصادی برای یک نسل دچار کرد و دست ‌کم ۱۰ تا ۱۵ سال دیگر طول می‌کشد تا سرانه داخلی فلسطین به سطح واقعی خود در آستانه اکتبر ۲۰۰۰ برسد.

رفاه و آینده میلیون‌ها فلسطینی‌ قربانی حفظ حماسه و شور انقلاب ملی و دینی شد. عادی بودن، ثبات، بی‌نیازی و تلاش برای بالا بردن سطح معیشت در نظر رهبرانی چون یاسر عرفات و احمد یاسین فاجعه و جرم بود. آنها خواهان خشونت، جنگ دایمی، خون و آتش بودند. خواستند و به آن رسیدند. ولی اکنون هر دوی آنها در عمق خاک فلسطین در کنار هزاران تن از برادرزاده‌هایشان که تاوان دیوانگی را دادند، مدفون شده‌اند.

به چه خاطر؟ برای هیچ و پوچ. چون در این اختلافی نیست که اسراییل در انتفاضه دوم پیروزی قاطعانه‌ای به دست آورد که قابل پیش‌بینی نبود. صدها مقاله‌ای که در اوج آن نوشته شده رهبریت سیاسی را نسبت به تلاش برای مبارزه با تروریسم با زور بر حذر داشت چرا که شکست آن از پیش تضمین شده بود. یک ارتش کلاسیک در یک کشور دموکراتیک هرگز بر سازمان‌های تروریستی/ مقاومت/ پیروز نخواهد شد چرا که آنها مانند ماهی در آب، در بین مردم غیرنظانی پنهان می‌شوند.

اسراییل به علت فقدان گزینه‌های دیگر، هشدارهای استراتژیکی را نادیده گرفت و به رهبران غیرنظامی تروریسم حمله‌ور شد و پیشگامان تروریسم را در سطوح بالا با کار گسترده سازمان ضد اطلاعات و فناوری مربوط به آن از پای در آورد و بر دشمنانش چیره گشت که باور کردنی نبود ولی پس از آنکه حاصل گشت به فراموشی سپرده شد به ویژه از ورود آریل شارون به بیمارستان.

اکثر فلسطینی‌ها به نفع «انقلاب مستمر» و ویرانگر دیگری از مدرسة حماس رأی دادند. دهها اسراییلی نیز به شهرک‌سازی در کرانه باختری و مکدر کردن زندگی فلسطینی‌ها ادامه دادند و با وجود این که ارتش اسراییل بر انتفاضه پیروز شد ولی ثابت شد که شهرک‌نشینان باری بر دوش کشور هستند نه ذخیره استراتژیکی. اما این پندار غلط که «نمی‌توان بر یک سازمان تروریستی پیروز شد» دولت اسراییل را از زمانی که حماس به قدرت رسید فلج کرده است و سرانجام به جای این که حماس مجبور شد ما را به رسمیت بشناسد این ما هستیم که مجبور خواهیم شد کشور حماستان را به رسمیت بشناسیم.

پس آیا انتفاضه بود یا فقط خواب بدی می‌دیدیم؟