کدام شروع ازدواج را تضمین می کند

خطوط به یکدیگر برمی خورند می خواهند راهی به جایی باز کنند چند ثانیه ای و شاید چند دقیقه ای طول می کشد تا خط به نقطه می رسد و صفحه باز می شود

خطوط به یکدیگر برمی‌خورند. می‌خواهند راهی به جایی باز کنند. چند ثانیه‌ای و شاید چند دقیقه‌ای طول می‌کشد تا خط به نقطه می‌رسد و صفحه باز می‌شود.

صفحه‌ای که گفته می‌شود بزرگ‌ترین سایت همسریابی در دنیا است. فکرش را بکنید؟ بزرگ‌ترین سایتی که تاکنون بیش از دو هزار دختر و پسر را از طریق اینترنت به عقد و ازدواج همدیگر درآورده است.

نه! ازدواج اینترنتی؟ نه!

ازدواج اینترنتی؟ خانواده روشنفکری داشته باشی و اسیر هیچ نوع سنتی هم که نباشی و یا اینکه خودت هم وسوسه شده باشی برای یک بار هم که شده وارد این سایت‌ها بشوی با شنیدن اینکه کسی به روش ازدواج اینترنتی با فردی آشنا شده و با او ازدواج کرده است. به نظرت اگر مسخره نیاید کمی خنده‌دار است.

اردبیلی مدیر بزرگ‌ترین سایت همسریابی در دنیا روحانی است و روحانی بودن خود را عنصری مشکل‌گشا می‌داند چرا که در جامعه‌ای مثل ایران هنوز روش سنتی برای ازدواج معقول‌ترین روش است. درباره انتخاب روش اینترنتی برای ازدواج در جامعه‌ای که هنوز نسبت به این قضیه بی‌اعتماد است، می‌گوید: اینترنت وسیله‌ای برای تبادل اطلاعات و بالا بردن علم و دانش موجب سرعت بخشیدن به این موضوع است. مراحل ازدواج اینترنتی هم خیلی ساده است. وارد سایت می‌شوید و فرمی را پرمی‌کنید که شامل مشخصات فردی و خانوادگی است و چند سؤال هم مثل داشتن تجربه ازدواج قبلی، تعداد اعضای خانواده، داشتن خانه و برخی اعتقادات مثل مخالفت با کار بیرون در منزل و... هم طرح شده است که بعد از ارسال فرم و پیدا شدن فرد مناسب قرار ملاقاتی گذاشته می‌شود. ملاقاتی در حضور آقای اردبیلی طرفین و البته با اطلاع یکی از اعضای خانواده.

● مکان مهم نیست

به خاطره اولین آشنایی فکر کنید و از دیگران که این تجربه را دارند هم بخواهید تا برای شما بازگو کنند در کجا و چگونه با یکدیگر آشنا شده‌اند. این اولین نکته‌ای است که دکتر شاهرودیان که سال‌ها است در امور مشاوره خانوادگی و ازدواج فعالیت دارد به آن اشاره می‌کند. او می‌گوید: بسیاری در دانشگاه با یکدیگر آشنا می‌شوند، عده‌ای همکار هم هستند و عده‌ای با آشنایی‌های خانوادگی دور و نزدیک به این مرحله می‌رسند و البته در عصر جدید اینترنت هم یکی از بسترهای آشنایی جوانان با یکدیگر شده است. اما آیا همه آنهایی که به روش سنتی ازدواج کرده‌اند در ازدواجشان موفق بوده‌اند و یا اینکه همگی شکست خورده‌اند. یا آنهایی که شناخت‌های زیادی با یکدیگر داشته‌اند و سال‌ها در دانشگاه و یا محیط‌های کاری با هم بوده‌اند صددرصد زندگی خوبی دارند؟

دکتر شاهرودیان همه این موارد و هزاران مورد دیگر را که تنها جغرافیایی ساده است یک نقطه می‌داند برای یک شروع که می‌تواند ادامه خوبی داشته باشد و یا اینکه بزودی به جدایی برسد. جدایی که گاه جدایی فیزیکی و روحی را با هم دارد و گاه تنها یک طلاق عاطفی را برای زوجی رقم می‌زند که به بهانه‌های گوناگون و دلایل شخصی ـ و البته بسیاری مواقع دلایل فرهنگی، اجتماعی ـ به زندگی سخت خود ادامه می‌دهند.

● خودت نه، دیگری!

ازدواج هندوانه‌سربسته است. دکتر شاهرودیان این ضرب‌المثل را از جنبه‌ای دیگر مورد بررسی قرار می‌دهد و می‌گوید ازدواج سربسته نیست بلکه این ما هستیم که مثل هندوانه سربسته می‌مانیم و هیچ‌گونه شناختی از خودمان نداریم.

بسیاری از ما زمانی که ازدواج می‌کنیم هیچ هدف مشخصی نداریم جز اینکه تن به لباس دوخته‌شده‌ای می دهیم که فرهنگ، جامعه و خانواده برای ما دوخته است. لباسی که با چشمان بسته تن به پوشیدن آن می‌دهیم. لباس‌هایی که از تنگی و گشادی آنها در رنج و عذاب هستیم.

او با عنوان اینکه بلوغ تنها یک شکل است و مثل ویترینی است که خبر از داخل مغازه نمی‌دهد، گفت: بلوغ جسمانی سن خاص و تعریف شده خود را دارد اما بلوغ فکری را نمی‌توان از روی ظاهر تشخیص داد. کما اینکه بسیاری قبل از ۱۶ ـ ۱۵ سالگی به پختگی می‌رسند که توانایی یک زندگی مستقل را دارند و عده‌ای هم حتی با اینکه دهه سوم زندگی خود را می‌گذرانند هنوز نمی‌دانند از زندگی چه می‌خواهند.

● دغدغه پنجم

ازدواج از ۳۰ سال پیش تاکنون دستخوش تحولات بسیاری شده، تحولاتی که ورود به عرصه دیکتاتوری وسایل ارتباط جمعی موجب شده تغییرات آن بسیار بیشتر از تغییراتی باشد که با حرکت گاری زمانه رخ داده باشد.

در حالی که ۲۰ سال قبل بسیاری از ازدواج‌ها با توجه به شرایط سنی و شرایط عاطفی خاص رخ می‌دادند. امروز براساس تحقیقات سازمان ملی جوانان ازدواج از دغدغه ردیف اول و دوم به ردیف دغدغه پنجم زندگی جوانان نزول پیدا کرده است. بسیاری با پیش‌شرط‌های مادی تن به ازدواج می‌دهند تا جایی که اگر این پیش‌شرط‌ها عملی نشود اگر زن و شوهر مشکل اساسی با یکدیگر نداشته باشند تن به جدایی می‌دهند.

● از طلاق نترسید

بسیاری از ترس شکست در ازدواج دچار وسواس می‌شوند و در آخر هم نمی‌توانند انتخاب درستی داشته باشند.

دکتر علی سعیدی هم که سال‌ها است تحقیقات مختلفی در زمینه ازدواج انجام داده و این پدیده را از لحاظ اجتماعی مورد بررسی قرار داده است، با عنوان این مطلب می‌گوید: با اینکه طلاق دارای عوارض و تبعات بسیاری است و غیرمستقیم آسیب‌های بسیاری به پیکره جامعه وارد می‌کند اما راهی است که برای پایان دادن به یک زندگی نامطلوب تا جایی که در قرآن هم به آن اشاره و گفته شده اگر نمی‌توانید با یکدیگر زندگی کنید با خوبی و خوشی از همدیگر جدا شوید.

دکتر سعیدی گفت: در حالی که همیشه زوج‌ها را به درک متقابل یکدیگر دعوت کرده‌ام و از آنها خواسته‌ام تا با نگرشی دوباره به زندگی و درک اینکه آنها مسئول آینده و زندگی فرزندان خود هستند راه دیگری به غیر از طلاق برگزیند اما در بعضی موارد ازدواج کاملاً اشتباه صورت گرفته و هنوز هم عضو جدیدی از این پیوند به خانواده اضافه نشده با این وصف می‌توان جلوی اشتباه را گرفت و با طلاق هر فرد به دنبال زندگی خود برود و حتی زندگی موفق دیگری را تجربه کند.

دکتر سعیدی همچنین به جمله معروفی اشاره می‌کند که اصولاً در بسیاری از خانواده‌های سنتی زیر گوش دختران زمزمه می‌شود و گفت: بسیاری به دخترهای خود می‌گویند که با لباس سفید می‌روی و با کفن سفید برمی‌گردی و این واقعاً جمله وحشتناکی است که بسیاری را به دره مرگ پنهان کشیده است و عده‌ای دیگر را که تاب تحمل این نوع زندگی را نداشته‌اند به فرار و خیانت کشانده و بسیاری وقایع دیگر که هر روز در صفحات حوادث می‌خوانیم و باورشان نمی‌کنیم.

● جنگ بدون آتش‌بس

فرق زندگی کردن با زندگی تا کجا است؟ صبح از خواب برمی‌خیزند سرکار می‌روند و شب جسم مرده‌شان را به خانه توان لبخند زدن ندارند و خود را معقول می‌دانند. به همدیگر عادت می‌کنند و ترک آن را موجب مرض می‌شمارند.

خانواده تنها یک خوابگاه خانوادگی تعریف می‌شود و سرزمینی که زمان تبعید در آن معلوم نیست. زندانی که باز شدن قفل در آن به مرگ یکی از طرفین منتهی می‌شود.

دکتر سعیدی طلاق را پدیده‌ای تلخ می‌داند که خواسته و ناخواسته قسمتی از زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اگر زخم آن ترمیم نشود به قطع عضو می‌انجامد. قطع عضوی که «دل» نام دارد و زندگی از آن به دیگر عضوها جریان می‌یابد.

دکتر سعیدی می‌گوید: تا به کی باید به یکدیگر با زدن ماسک‌های غیرواقعی از چهره‌مان دروغ بگوییم! چرا نباید لباسی را که به اندازه تنمان نیست و گاه از فشار آن احساس خفگی می‌کنیم را ترک کنیم و دیگران را هم ازار ندهیم دیگرانی که بسیاری وقت‌ها پاره تن ما هستند. فرزندانی که این بازی دروغین و گاه این جنگ بی‌آتش‌بس را تاب نمی‌آورند.