قــربــان؛ روایت اوج زیباترین حکایت عشق آسمانی است

عید قربان روایت اوج زیباترین حکایت عشق آسمانی یک انسان الهی؛ فرجام نیک یک مناسک و آغاز یک راه؛ پایان رنج‌های سفر، شکل نهایی شوق، تن پوش‌های برابری، درس‌های برادری، بارقه‌های …

عید قربان روایت اوج زیباترین حکایت عشق آسمانی یک انسان الهی؛ فرجام نیک یک مناسک و آغاز یک راه؛ پایان رنج‌های سفر، شکل نهایی شوق، تن پوش‌های برابری، درس‌های برادری، بارقه‌های رحمت، لحظه‌های خاک ساری، هنگامه‌های برائت و آغاز راهی برای حفظ همه این ره یافت‌ها، فصلی برای همه این شکفتن‌ها و ترنمی ‌برای آفریده شدن دوباره، عید بشارت‌های الهی و روزی برای باز یافتن خود گم شده انسان...

عید قربان یعنی بازگشت انسان به مقام تقرّب الهی که در سایه مبارزه با هواهای نفسانی و در پرتو تهذیب، خودسازی و بهره‌وری از فرصت‌های ناب به دست می‌آید! پایان عبادت‌ها، رازها و رمزهایی برازنده در خود نهان دارند و از این روست که رمضان در منزل فطر، نماز با سلام، هفته با جمعه و حج با عید قربان به شکوفه می‌نشیند. قربان، عید شادمانه‌ای است که چون حسن ختامی‌ زیبا، در پایان عزل معرفت حج آمده و به آن شکوهی بی کران بخشیده است. آنان که با دست رفاقت توفیق، راهی حرم بوده اند و مهمان مکه و مدینه و مروه و منا، اینک به هنگام عید قربان از سویی با مهر و لبخند از حلاوت عبادتی می‌گویند که به انجامش موفق بوده اند و از سویی دیگر از اندوهی که آوار دلشان شده و قصه سنگین فراقتی که غصه قلب‌هایشان!

صحرایی تفتیده، ریگ زاری خشک و بی آب و علف، لحظه‌هایی که به کندی می‌تپید و پدری که با پروردگارش میثاق و پیمانی داشت. برای پدر سخت است اگر خاری به پای فرزند خلد، ناگوار است اگر جان او را افسرده بیابد. پس بار خدایا! این چه پیمانی است که تو با پیامبرت بسته ای به نام مقدس خداوند را بر زبان می‌راند، خنجر بر حنجر اسماعیل می‌نهد و می‌فشارد و ناگاه از دل آسمان از پی برقی و رعدی، قوچی سپید، پای بر زمین می‌نهد. دوستی خدا گوارایت با دل ابراهیم!

عید قربان، حکایت آزمایش ابراهیم و اسماعیل و‌هاجر و تاریخ عبودیت است. سمبلی از تسلیم در برابر اوامر الهی، جشن تقرب به درگاه خداوند که جز در سایه بریدن از همه تعلقات دامن گیر و رستن از همه وابستگی‌های ناروای دنیایی به انجام نمی‌رسد.

در آزمایش الهی قربانی، اسماعیل، نه تنها فرزند دل بند و حاصل عمری درد و امید و دل بستگی و هجران، بلکه «عمل صالح» ابراهیم است. در سنت قربانی، آدمی‌در آزمون الهی، با بریدن گلوی طمع و جدا ساختن اندکی از مال خود، از سر رضا و تسلیم و بدون بخل و تنگ نظری، هدیه ای در خور را نثار دوست می‌کند.

عید قربان تنها روزی از بی‌شماری ایام نیست تا در تعیین یک نام معنا، در قاموس واژه‌های یک قوم توضیح و در فرهنگ یک آیین تفسیر شود. مردمی‌ که هنوز فرصت زیارت حج را نیافته اند و دستان خود را نردبان نیایش می‌کنند و حسرت دیدار را با گل برگ‌های دعا، بهانه توفیق می‌سازند. عید قربان، یادمان همه این حسرت‌ها و شادی‌هاست.