بی‌کاری بهتر است یا ترس از بی‌کاری؟

بررسی‌های جدید روی افرادی که دایما نگران از دست دادن شغل‌شان هستند نشان داده این افراد از نظر جسمی ضعیف‌تر و آسیب‌پذیرتر از سایرین هستند. جالب‌تر اینکه علایم افسردگی در این …

بررسی‌های جدید روی افرادی که دایما نگران از دست دادن شغل‌شان هستند نشان داده این افراد از نظر جسمی ضعیف‌تر و آسیب‌پذیرتر از سایرین هستند. جالب‌تر اینکه علایم افسردگی در این افراد بیشتر از کسانی که واقعا کارشان را از دست داده‌اند، وجود دارد. پژوهشگران دانشگاه میشیگان مطالعه‌ای بزرگ روی افرادی به ملیت‌های مختلف انجام داده‌اند. در این تحقیق بیش از ۱۷۰۰ فرد بالغ ۲۵ سال به بالا از نظر سلامت جسمی و روانی و نیز در مورد احساس امنیت شغلی مورد سوال قرار گرفتند. در ابتدا این افراد به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول سوالات را یک بار در سال ۱۹۸۶ و سپس در سال ۱۹۸۹ جواب دادند. گروه دوم سوالات را در سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۵ جواب دادند. نتایج این تحقیق نشان داد در هر دو گروه کسانی که ترس از دست دادن شغل‌شان را دارند شدیدا در معرض ابتلا به افسردگی هستند. جالب آنکه افرادی که شغل‌شان را کاملا از دست دادند و پس از مصاحبه در جایی دیگر و در شغلی دیگر شروع به کار کردند از نظر روانی سالم‌تر بودند....

حتی در یکی از این گروه‌ها کسانی که نسبت به وضعیت شغلی خود احساس ناامنی می‌کردند، نسبت به افراد سیگاری یا مبتلا به فشارخون بالا بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های مختلف هستند. دکتر سارا بورگارد، استاد یک مرکز تحقیقاتی در آمریکا می‌گوید: «آثار سوء اشتغال ذهنی دایم با ترس از دست دادن کار به مراتب بیشتر از خود بی‌کاری است.» وی می‌گوید: «تحقیقات و مطالعات زیادی در مورد بی‌کاری صورت گرفته اما کمتر کسی به آثار مخرب نگرانی از بی‌کاری پرداخته است، حال آنکه با توجه به شیوه اخراج‌ها و تغییر شکل و رویه در بیشتر صنایع و کم شدن طول عمر اشتغال بیشتر مسایل و مشکلات به علت احساس نگرانی ناشی از نداشتن امنیت شغلی است.» در این بررسی برای محاسبه میزان نگرانی افراد سوالی مطرح شد که اگر در این کار بمانی چه‌قدر ممکن است تا دو سال دیگر هم در همین شغل باشی؟ ۱۸ درصد از افراد اعلام کردند که نسبت به وضعیت کاری خود احساس ناامنی می‌کنند. همچنین ۵ درصد در اولین برآورد و ۳ درصد در دومین برآورد احساس نگرانی و دلواپسی از دست دادن کارشان را اعلام کردند. طبق آمار کارگران آمریکایی به دلیل درآمد خوب، بیمه‌درمانی و حقوق بازنشستگی کافی از کار خود رضایت دارند بنابراین تعجب‌آور نیست که حتی فکر از دست دادن شغل، خسارت‌های جسمی و روانی زیادی به بار بیاورد. دکتر بورگارد معتقد است در شرایط افزایش ناامنی شغلی، باید تلاشی آگاهانه برای زندگی کردن با شیوه‌های سالم صورت داد. مثلا به درست غذا خوردن عادت پیدا کرد، ورزش کرد، با دکتر در تماس بود و کلا از هر تکنولوژی جدیدی در زمینه کاهش استرس استفاده کرد.

از دیگر راهکارهای مفید در این شرایط برنامه‌ریزی مناسب برای دخل و خرج است. گرفتن وام و زیر بار قرض رفتن باید به حداقل ممکن برسد و نیز در چنین موقعیتی شاید حتی لازم باشد شغل دومی پیدا کرد. افرادی که تحت پوشش بیمه هستند باید سعی کنند تا حد ممکن نیازهای خود را از طریق بیمه تامین کنند.

این استاد جامعه‌شناس توصیه می‌کند فعالیت‌هایی انجام دهیم که باعث شوند احساس مفید بودن بکنیم. این احساس سبب می‌شود فرد بتواند در برابر موقعیت‌های دشوار زندگی کنترل مشکلات را به دست بگیرد.

دکتر نورمن، استاد روان‌پزشکی دانشگاه نیویورک نیز به نکته جالبی اشاره می‌کند: «ما در یک بحران اقتصادی جهانی و همه‌گیر واقع شده‌ایم. هیچ‌کس نباید به خاطر مشکلات مالی و شغلی خود را سرزنش کند.» توجه به این نکته که رکود اقتصادی برای همه به وجود آمده باعث می‌شود استرس‌های فردی کمتر شود. البته باید به این نکته مهم توجه شود که افراد مختلف با توجه به ویژگی‌های فردی و روحیات مختلف در برابر معضل از دست دادن کار واکنش‌های مختلفی دارند. برخی از مردم مستعد اضطراب هستند. این افراد معمولا نسبت به موقعیت‌های ناراحت‌کننده واکنشی بیش از حد و غیرطبیعی دارند.

در زمان بحران اقتصادی این دسته از افراد بیشترین خطر را برای درگیری با مشکلاتی نظیر بی‌خوابی، سردرد، مشکلات اجابت مزاج و فشارخون بالا دارند.

ترجمه: پروین رحمانی