پول توجیبی, یارانه بچه ها

اگر سیستم پول توجیبی هفتگی یا ماهانه, درست مورد استفاده قرار گیرد, فرزندان متوجه می شوند كه برای رساندن بودجه تا وصول پول توجیبی بعدی باید تدابیر اقتصادی را پیش گیرند

بابا پول توجیبی من یادت نره ؛ این جمله ای است كه هر روز، هر هفته و دست كم هر ماه، مسئول امور مالی خانواده را مورد خطاب قرار می دهد و یك گفتمان عاطفی- اصراری و در برخی موارد هم تنشی، فضای خانه را پر می كند؛ تنشی(!) از این جهت كه مطابق آمار سازمان ملی جوانان، ۵/۸۲ درصد از جوانان با این جمله كه این روزها پول حرف اول را می زند موافق بوده اند. البته این نظر در كنار كاستی های اقتصادی، غیرمنصفانه به نظر می رسد. در این آشفته بازار، فرزندان به فراخور درآمد یا بدون تناسب با آن، داد سخن درمی دهند كه پول توجیبی كافی نیست و كفاف خرج فلان و بهمان ضرورت غیرقابل انكار را نمی دهد و بابا پول بده، پول بده .در این مواقع، از والدین بخت برگشته گفتن نه و از لشكر سلم و تور خواهش و چانه. یك آمار فرضی، گویای مغلوبه شدن جنگ به نفع بچه هاست، البته در اكثر موارد؛ معمولا كسی راضی به رنجش و نارضایتی بچه ها نیست، شاید هم این امر تبعات و عوارض غیرقابل پیش بینی به همراه دارد كه كمتر فرد عاقلی جرات رویارویی با آن را دارد.پای صحبت بچه ها كه بنشینیم قضیه كمی فرق می كند. تقریبا هیچ كدام رضایتی از میزان دریافتی ندارند و دست آخر پدر، محكوم به جرم انحصار درآمدهای خانواده می شود. تمام این فراز و نشیب ها با نزدیك شدن به برگریزان طبیعت و بازگشایی مدارس، رنگ و بوی دیگری به خود می گیرد كه توجه به این مسئله، ضرب در بایدها و ضرورت های روان شناسی كودك می شود.گذر از طرفین این معادله، ناظر را به رویت واقعیات اجتماعی می كشاند. این واقعیات حاكی از رواج ناهنجاری های بسیار، ناشی از افراط و تفریط والدین در پرداخت پول توجیبی بچه هاست. در یك سو كودكانی را می یابیم كه از انباشت نداشته ها چشم و دل در گرو همسالان غنی تر یا دارایی های آنان دارند و در دیگر سو، فرزندانی كه متاسفانه از فرط اشباع، به دنبال هیجانات كاذب، اقدام به سرقت های كوچك و بزرگ می كنند. به این ناهنجاری ها باید استعمال دخانیات، مواد مخدر و قرص های روان گردان را نیز افزود. تمامی این كج روی ها بر خلاف تصور عموم، تنها ناشی از فقر نبوده و برخی اشكال آن بیشتر مبتلا به قشر غنی است. قشر خاصی از كودكان كه آستانه لذت آنها روزبه روز بالا می رود، دیگر با بازی و سرگرمی و تفریحات سالم ارضا نشده و طعمه های خوبی برای فروشندگان انواع كالاهای جرم زا می شوند. پیوسته باید این نكته را مدنظر قرار دهیم كه تنها، نوع سودجویی از كودكان دارا و ندار تفاوت می كند.تجربه روان شناسان نشان می دهد كه تعداد زیادی از افرادی كه شرایط را سریعا سخت و ناهموار ارزیابی كرده و تحمل مشكلات و مصائب را برنمی تابند، در زمان كودكی و نوجوانی تحت حمایت های بی مورد قرار داشته اند و به قول معروف نازك نارنجی بارآمده اند.

بایست برای نوجوانانی كه در مقابل فضای نسبتا مناسب خانواده، دوستان را ترجیح می دهند كه براساس نظرسنجی سازمان ملی جوانان، ۴۷ درصد برآورده شده اند- تمهیدی اندیشید تا در آینده، برخی از آنان شرایط سهل و نامشروع را بر شرایط سخت و مشروع ترجیح ندهند.با این وجود، طیف كودكانی كه از این جنبه در معرض خطر قرار دارند، در مقابل خیل عظیم كودكان فقیر، بسیار ناچیز است؛ به طوری كه بحث از بایسته های توزیع قدرت خرید بین كودكان فقیر، اكثریت مخاطب ها را پوشش می دهد. فرزندانی كه زیر بار نداشته ها، دچار سرخوردگی و انواع خودكم بینی می شوند و به بیان دیگر، بحران هویتی كه جامعه شناسان تنها دوردست ها را برای علل آن جست وجو می كنند، از همین كاستی ها آغاز می شود. بنابراین پول توجیبی ضرورتی است كه باید به عنوان یارانه بچه ها همیشه منظور شود.

چنانچه والدین به این مقوله بیشتر توجه كنند، میزان تبعات سوء كمبودهای اقتصادی فرزندان كاهش می یابد. همچنین اگر سیستم پول توجیبی هفتگی یا ماهانه،به جای سیستم روزانه درست مورد استفاده قرار گیرد، فرزندان متوجه می شوند كه برای رساندن بودجه تا وصول پول توجیبی بعدی باید تدابیر اقتصادی از جمله صرفه جویی، حذف خریدهای غیرضروری و اولویت بندی نیازها را پیش گیرند و در غیر این صورت باید چند روزی را با جیب خالی سر كنند.تدبیر دیگری كه می تواند موجب پرورش ذهنی و آمادگی كودكان و نوجوانان برای رویارویی با آینده ای پرفراز و نشیب باشد، در نظر گرفتن سیاست های تشویقی توسط والدین و پرداخت پول توجیبی بیشتر در قبال قبول مسئولیت و مشاركت در امور خانه است. چنین تمهیداتی فرد را آماده دستیابی به استقلال روحی ومهارت های زندگی می سازد. این درحالی است كه متاسفانه خانواده های ایرانی كمتر چنین رویكردهایی را مدنظر قرار می دهند و در اكثر موارد، برای جلب مشاركت فرزندان، با مشكلات زیادی مواجه می شوند.حال بهتر است برای رویارویی با واقعیات موجود در جیب نسل جوان و بویژه محصل، سری به آمار سازمان ملی جوانان درخصوص وضعیت اقتصادی این قشر بزنیم.

---