الکترونروگرام (Eng)

سرعت هدایت عصب محیطی با تحریک یک عصب حرکتی در دو نقطه در یک فاصله معین در طول عصب، اندازه‌گیری می‌شود. با تفریق زمان عکس العمل بلندتر، زمان هدایت در طول قطعه‌ای از عصب که میان …

سرعت هدایت عصب محیطی با تحریک یک عصب حرکتی در دو نقطه در یک فاصله معین در طول عصب، اندازه‌گیری می‌شود. با تفریق زمان عکس العمل بلندتر، زمان هدایت در طول قطعه‌ای از عصب که میان الکترودهای تحریک کننده است بدست می‌آید. با دانستن فاصله دو نقطه می‌توانیم سرعت هدایت عصب را تعیین کنیم. دانستن چنین سرعتی، ارزش بالینی دارد، زیرا سرعت هدایت در یک فیبر عصبی اصلاح شده (دوباره تولیدشده) بعد از صدمه به عصب کند می‌شود.

اگرچه دامنه پتانسیل‌های میدان اعصاب، بسیار کوچکتر از پتانسیل‌های خارج سلولی فیبرها ماهیچه‌ای تحریک پذیر اطراف هستند، چنین پتانسیل‌هائی را می‌توان با الکترودهای سوزنی هم مرکز یا الکترودهای سطحی ثبت کرد. پتانسیل‌های میدان عصب می‌توانند توسط تحریک اعمال شده به عصب‌های مختلط که هم شامل اجزاء حرکتی و هم حسی (مانند عصب اولناز بازو) هستند بوجود آیند که درین مورد پتانسیل‌های میدان از برآیند هر دو نوع فیبر فعال مشتق می‌شوند.

الکترونسفالوگرام:

الکترونسفالوگرام یا دستگاه ضبط جریان مستقل و بالقوه برق مغز که در ۱۹۲۹ به‌وسیله برژه ساخته شده است، به منظور آزمایشی است که اینک در بیماری‌های اعصاب و روانی در ردیف آزمایش‌های جاری قرار گرفته و در خور توجه ویژه است، این دستگاه با گذاردن ۲۰ الکترود روی پوست سر، در واقع ضبط جریان مستقل و بالقوه مغز می‌باشد.