احیاگر قلوب مردم

در طول عمر خود هرگز به كسی دشنام نداد و سخن بی جایی به زبان نیاورد و عملی سبك و بی ارج از ایشان صادر نشد

در طول عمر خود هرگز به كسی دشنام نداد و سخن بی جایی به زبان نیاورد و عملی سبك و بی ارج از ایشان صادر نشد.

می فرمود، پروردگارم دستور داده است:

▪ تمام كارهای آشكار و پنهانم را تنها برای او انجام دهم.

▪ از كسی كه بر من ستم می كند درگذرم و به هر كسی كه مرا محروم می سازد بخشش نمایم.

▪ هر كس با من قطع رحم كرد با او صله رحم كنم.

▪ خاموشی گزیدنم برای تفكر باشد.

▪نگاه كردنم برای عبرت و پندگرفتن باشد.

از امام باقر (ع) روایت شده است كه رسول خدا (ص) فرمود: پروردگارم به هفت خصلت دستور فرموده است:

▪ دوست داشتن فقرا و نزدیك شدن به آنان.

▪اینكه ذكر لاحول ولا قوه الابالله را زیاد بگویم.

▪با خویشان خود وصل كنم اگر چه با من قطع نمایند.

▪ از حیث دنیا به كسانی كه پایین تر از من هستند نگاه كنم و به بالاتر از خود نگاه نكنم.

▪ در راه خدا از مذمت مردم باك نداشتم باشم.

از همه مردم سخی تر بود، پولی ذخیره نمی كرد و اگر چیزی اضافه بر بذل و زائد بر خرج باقی می ماند، به خانه باز نمی گشت تا آن را به نیازمندی برساند.

از آنچه فراهم شده بود، جز خوراك سال خویش برنمی داشت، آن هم از كمترین و كم مایه ترین خرما و جو و بقیه را برای صرف در راه خدا می گذاشت. هرگز حاجت سائلی را رد نكرد بلكه تا آنجا كه ممكن بود، حاجت او را برمی آورد وگرنه با زبانی نرم و شیرین، او را راضی می ساخت. دعوت دعوت كننده را می پذیرفت؛ خواه آزاد بود یا بنده، سفید یا سیاه.

هرگاه كسی هدیه ای تقدیم می داشت، با رویی گشاده آن را می پذیرفت و اهدا كننده را سپاس می نهاد و پاداش می داد، حتی اگر هدیه، جرعه ای شیر بود ولی صدقه قبول نمی كرد و از خوراكی تصدق شده میل نمی فرمود.

دعوت پذیری و هدیه پذیری ایشان از افراد معینی نبود، بلكه دعوت همه كس، حتی مسكینی گوشه نشین را اجابت می كرد.

هركس ولیمه ای می داد و ایشان را نیز دعوت می كرد، اگر محظور و مانعی نبود با روی خوش و مهربانی اجابت می فرمود و در موعد مقرر به مجلس میهمانی حاضر می شد، مگر آنكه میهمانی مخصوص اغنیاء و توانگران بود و فقرا و بینوایان را به آن راه نمی دادند. اگر مجلس، خاص فاسقان بود، در آن صورت نیز دعوت احدی را برای چنین مجلسی قبول نمی كرد.

گاه می شد كه رسول اكرم(ص) را به ناحیه ای دور دعوت می كردند و قبول می فرمود. مثلاً وقتی كه اهالی قرای حومه مدینه، حضرت را دعوت و با نان جوین از ایشان پذیرایی می كردند آن حضرت در اینگونه مجالس با خوشی تمام شركت می كرد و این دعوت ها را با كمال گشاده رویی اجابت می فرمود(۱)، به خصوص وقتی كه خانه میزبان به نور تقوا روشن بود. پیامبر(ص) با شركت در این مجالس و قبول دعوت در این میهمانی ها، پیوسته دعوت آسمانی خود را در نظر داشت و در پی احیای قلوب مردم بود.(۲)

۱-المغنی ج،۲ ص۳۶۲.

۲-دعوتی كه خدای متعال در قرآن مجید آن را گوشزد می نماید. یا ایهاالذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاكم لما یحییكم(انفال/۲۴)

ای كسانی كه ایمان آورده اید خدا و رسول را اجابت كنید، زمانی كه شما را دعوت می كنند به سوی آنچه كه به شما حیات می بخشد.

۳- الطبقات الكبری، جلد ،۱ ص ۴۶۷.

۴- سوره احزاب، آیه ۲۸.

۵- نهج الفصاحه ص ۱۱۴.

۶- تحف العقول ص ۵۷.

۷- طبقات، ج ،۸ ص ۱۴.

۸- بحار، ج ،۴۳ ص ۲۰.

۹ _ مدائن كه پایتخت ایران قدیم بود، قصری كه انوشیروان و خسروپرویز در آنجا حكومت می كرده اند در جایی كه یزدگرد چندین هزار نفر نوازشگر داشته است و ۱۲ هزار زن فقط در حرمش حبس بودند.

۱۰ _ درباره شانه زدن باید توجه داشت كه ایستاده شانه كردن و در حمام شانه زدن مكروه است. (مكارم الاخلاق، ج ،۱ صص ۱۳۵_ ۱۳۷)

۱۱ _ مكارم الاخلاق، ج ،۱ ص ۱۸۳

۱۲ _ سایر پیشوایان نیز در این زمینه رهنمودهایی دارند از جمله این كه:

امام صادق(ع) فرمود: ان الله جمیل و یحب الجمال: خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد.

امام علی(ع) می فرمایند: هرگاه یكی از شما بخواهد به دیدار برادر مؤمن خود برود، چنان سر و وضع خود را مرتب و منظم نماید كه برای دیدار فرد بیگانه به خودش می رسد و دوست دارد او را در بهترین هیأت ببیند و از آن حضرت است كه: جامه پاك حزن و اندوه را برطرف ساخته و مایه پاكیزگی نماز است.

۱۳- مكارم الاخلاق، ص ۸۳. ۲- علل الشرایع، جلد،۱ ص ۲۷۷

۱۴- سوره طلاق، آیه ۲.

۱۵- اسدالغابه، ج ،۲ ص ۲۶۹.

۱۶ـ ارشاد القلوب ابومحمدحسن دیلمی، ج،۲ص۷.

۱۷ـ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ،۲ چاپ بیروت، ص ۱۲۰

۱۸- سفینهٔالبحار، ج ،۲ ص ۵۷۴

۱۹- بحارالانوار، ج ،۷۱ ص ۲۱۱

۲۰- صحیح مسلم، ج ،۳ ص ۱۴۴

۲۱- اصول كافی، ج ۴

۲۲- نهج الفصاحه

۲۳- سیره حلبی، ج ،۱ ص ۱۲۸

۲۴- سوره احزاب، آیه ۵۳

۲۵- المیزان، ج ،۳۲ ص ۲۲۰

---