انتخابی فکر کردن ـــ خوش خیالی

خوش خیالی و انتخابی فکر کردن یعنی: کارهایی که دلمان می خواهد، بدون در نظر گرفتن منطق، انجام داده و برای منطقی جلوه دادن آن، سناریوی جداگانه ای بنویسیم و آنرا باور کنیم و به خود …

خوش خیالی و انتخابی فکر کردن یعنی: کارهایی که دلمان می خواهد، بدون در نظر گرفتن منطق، انجام داده و برای منطقی جلوه دادن آن، سناریوی جداگانه ای بنویسیم و آنرا باور کنیم و به خود بقبولانیم چون داستان مصنوعی ما ظاهرا منطقی است، پس کارمان هم درست است.

برای مثال یک فرد تریاکی که به قول معروف عملش بالا رفته و ترس از خماری در او بیشتر شده است، مقدار زیادی تریاک می خرد و به همسرش می گوید: تریاک زیاد خریده ام تا با دعوت از صاحبکارم به پای بساط، هم موقعیت شغلی خودم را تضمین کنم، هم با فروش نصف آن، نصف دیگر را مجانی تمام کنم! البته همسر پس از مدتی پی به حقیقت ماجرا می برد و دیگر حرف شوهر را قبول نمی کند؛ اما تراژدی اینجاست که معتاد گول داستان خودساخته را می خورد و به صورت الگویی کلی، افکار او اسیر این طریقه فکر کردن شده و هر عمل و تصمیم او در اطراف مصرف اجباری مواد مخدر دور می زند.

شاخه دیگر انتخابی فکر کردن، همدست یابی و بهانه یابی است؛ هر معتادی بهانه های خاص خود را دارد و بسیاری از بهانه های معتادان نیز کلی و همگانی است. تعداد بهانه ها آنقدر زیاد است که معمولا معتاد آنها را فراموش می کند و از بهانه های دیگر که خریدار ندارد باز هم استفاده می کند. معتاد در مورد کاری که به نظرش مناسب می آید، تصمیم می گیرد و حرکت خود را آغاز می کند و بعد برای توجیه عمل خود، شروع میکند به پیدا کردن هر بهانه، دستاویز، همدست و همداستانی که به فکرش برسد. برای خماری خود نامهای فوق العاده متعددی را که به عقل جن هم نمی رسد، انتخاب می کند؛ مانند: سرماخوردگی،ذات الریه، پادرد، سردرد، کمردرد، سرطان، اسهال، مسمومیت غذایی، یبوست، عزاداری، افسردگی، ضعف اعصاب و غیره. مانند بقیه نقصهایی که تا به حال از آن یاد کردم این یکی هم پس از مدتی از دایره مربوط به مسائل مواد مخدر خارج شده و به صورت یک الگوی کلی در تمام قسمتهای زندگی یک معتاد پیاده می شود. او در تمام موارد زندگی، از بهانه استفاده می کند و در نهایت، دیگران و مسائل مختلف را مسئول اشتباهات خود می داند.