بازی، راهی برای بروز احساسات

اگر شما هم جزو پدر و مادرانی هستید که دست و پای فرزندتان را می‌بندید و از او می‌خواهید در آپارتمان کوچکتان بپربپر نکند و ندود، باید بدانید که در حق کودکتان ظلم می‌کنید. چون با …

اگر شما هم جزو پدر و مادرانی هستید که دست و پای فرزندتان را می‌بندید و از او می‌خواهید در آپارتمان کوچکتان بپربپر نکند و ندود، باید بدانید که در حق کودکتان ظلم می‌کنید. چون با نبردن او به پارک و فضای آزاد، از او فرصت رشد هوشی، جسمی و عاطفی را می‌گیرید.

بازی در خدمت تکامل و رشد کودک است و می‌تواند راهی برای تخلیه انرژی‌های کودک باشد. حتی در پژوهشی که به همت لیلا بقایی پور کارشناس ارشد روانشناسی بالینی و مرضیه سادات شاطرچی به تازگی انجام گرفته،بازی‌درمانی و ارتباط آن در تشخیص و درمان اختلالات و مشکلات رفتاری کودک بررسی شده و مشخص شده که بازی برای رشد اجتماعی، احساسی، شناختی، فیزیکی، زبانی و پرورش خلاقیت همه کودکان حیاتی است. علاوه بر این بازی سبب تحکیم آموخته‌ها در تمامی کودکان و نوجوانان حتی برای آنهایی که در برقراری ارتباط گفتاری مشکل دارند، می‌شود.کودکان از راه بازی، پشتیبانی عاطفی دریافت می‌کنند و مطالب زیادی درباره احساسات و اندیشه‌های خود می‌آموزند، گاهی تجربه‌های سخت و آسیب زای گذشته را در بازی‌های خود دوباره به نمایش می‌گذارند تا درک درست تری از آنها به دست آورند و بتوانند تسلط بیشتری بر آینده داشته باشند.از آنجایی که کودکان با بازی همچنین می‌توانند بیاموزند که چگونه روابط و کشمکشهایشان را با شیوه‌های بهتری مدیریت کنند بنابراین بازی وسیله‌ای برای احساسات، برقراری روابط، توصیف تجربیات، آشکار کردن آرزوها و خودشکوفایی کودک است. فعالیت بازی در واقع تلاش کودک برای کنار آمدن با محیط است که از طریق او خود را می‌یابد و دنیا را درک می‌کند.