عشق

روزی عارفی از شاگردانش پرسید: «چرا آدم‌ها وقتی ناراحتند سر یکدیگر داد می‌کشند؟ شاگردان مقداری فکر کردند و یکی از آنها پاسخ داد: چون خونسردی خود را از دست می‌دهند و به همین دلیل …

روزی عارفی از شاگردانش پرسید: «چرا آدم‌ها وقتی ناراحتند سر یکدیگر داد می‌کشند؟ شاگردان مقداری فکر کردند و یکی از آنها پاسخ داد: چون خونسردی خود را از دست می‌دهند و به همین دلیل فریاد می‌زنند.

مرد عارف گفت: درست است اما چرا فریاد، درحالی که نفر دیگر کنار شماست؟ چرا امکان ندارد در زمان عصبانیت با لحنی آرام صحبت کنیم؟ شاگردان شروع به پاسخ دادن کردند،اما عارف قانع نشد و سپس شروع به توضیح دادن کرد: وقتی دو نفر از هم عصبانی هستند دلشان بسیار از هم دور می‌شود و برای جبران این فاصله باید فریاد بکشند.

هرچقدر بیشتر عصبانی باشند، باید صدایشان را نیز بالاتر ببرند تا بتوانند بشنوند.

وقتی دونفر یکدیگر را دوست داشته باشند، با هم آرام صحبت می‌کنند چون دلشان بسیار به هم نزدیک است. فاصله آنها اندک است پس فقط لازم است زمزمه کنند. در این شرایط صمیمی‌تر می‌شوند و حتی لازم نیست زمزمه کنند، فقط کافی ست در سکوت به چشمان هم خیره شوند. این گونه مشخص می‌شود که وقتی دو نفر عاشق هم هستند چقدر به هم نزدیکند.‏