بازگشت به قانون اساسی مشکلات را حل خواهد کرد

بسیاری عکس فرماندار آریزونا، یان بروئر را به خاطر دارند که روی جاده آسفالت ایستاده بود و انگشتش را به سوی چهره اوباما گرفته بود و تکان می‌داد. حالا که موضوع S.B.۱۰۷۰ پیش آمده، دیگر …

بسیاری عکس فرماندار آریزونا، یان بروئر را به خاطر دارند که روی جاده آسفالت ایستاده بود و انگشتش را به سوی چهره اوباما گرفته بود و تکان می‌داد. حالا که موضوع S.B.۱۰۷۰ پیش آمده، دیگر موضوع فقط بین بروئر و اوباما نیست، بلکه بین بروئر و بنیان‌گذاران آمریکا است.

معماران قانون اساسی ما، کسانی همچون جیمز مدیسون و الکساندر همیلتون، به روشنی بیان کرده‌اند که دولت فدرال حق و قدرت انحصاری تنظیم و قاعده‌مندکردن مهاجرت را دارد و منحصرا باید سیاست‌های مربوط به برخورد ما با خارجی‌ها را معین کند. درحالی‌که نظام فدرالی ما به گوناگونی دولت‌ها و نوآوری در بسیاری از حیطه‌های کلیدی راه می‌برد، اما قانون اساسی در هر حال قدرت تصمیم‌گیری بر سر مهاجرت و پناهندگی و نیز پرداختن به امنیت مرزها و روابط خارجی را در اختیار دولت فدرال قرار داده است. تصمیم آریزونا برای پی گرفتن یک سیاست یک‌سویه، کوته‌نگرانه و خشونت‌بار در مورد قوانین مهاجرت با خود قانون اساسی و روح آن در تضاد است و به همین خاطر پرونده آن به دیوان عالی ارجاع شده است.

حکومت فدرال و فرمانداری‌های ایالاتی و نیز کسب و کارها، هم از مهاجران غیرقانونی سود برده‌اند و هم به خاطر آنها تحت فشار بوده‌اند. درونماهای این ذی‌نفعان برای گفت‌وگوهای ملی درباره اصلاح مهاجرت بسیار مهم است. کنگره در برخی از حیطه‌ها به ایالت‌ها اجازه داده تا در مورد مهاجرت دخالت کند. دیوان عالی نیز به ایالت‌ها اجازه داده تا در حیطه‌های مربوط به دغدغه‌های سنتی محلی ــ همچون اعطای جواز کسب و کار ــ همچنان مرجعیت خود را حفظ کند. این کار تنها بر افرادی که شهروند نیستند، تاثیرگذار خواهند بود؛ اما اگرچه باید صدای مقامات محلی و ایالتی را در این جدل شنید، اما قانون اساسی با وضوح تمام اعلام می‌کند که ایالات متحده در مورد تصویب و برقراری سیاست و نیز قوانین مهاجرت تنها باید «یک صدا» داشته باشد: صدای دولت فدرال.

الیزابت ویدرا