دن فابیو, مردی برای تمام فصول

فابیو کاپلو, سرمربی تیم ملی انگلیس در شماره صد و پنجا هم مجله چهار چهار دو به عنوان بهترین مربی دنیای فوتبال انتخاب شد گرچه خود او این مساله را باور نداشت و مرتب می گفت چه کسی, من انتخاب شده ام

فابیو کاپلو، سرمربی تیم ملی انگلیس در شماره صد و پنجا هم مجله چهار چهار دو به عنوان بهترین مربی دنیای فوتبال انتخاب شد؛ گرچه خود او این مساله را باور نداشت و مرتب می گفت: چه کسی، من انتخاب شده ام؟ شاید علت انتخاب او از سوی مجله به عنوان مربی برتر این بوده که در سال ۱۹۹۴ که این مجله آغاز به کارکرد کاپلو که سرمربی میلان بود سومین عنوان قهرمانی در ایتالیا را کسب کرده بود و با کسب پیروزی ۴ بر صفر مقابل بارسلونا توانسته بود جام اروپا را بالای سر ببرد. قابل ذکر است که دن فابیو در تنها فصل حضورش در لالیگا و رئال مادرید عنوان قهرمانی در لیگ فوتبال اسپانیا را کسب کرد. متن زیر ترجمه مصاحبه مجله چهارچهار دو با این مربی ایتالیایی است.

▪ رمز موفقیت شما طی ۱۵ سال گذشته چه بوده است؟

ـ به هر کجا که قدم می گذارید می بایست به خودتان و توانایی های فوتبالی تان اطمینان داشته باشید. باید تمام بازیکنان را به دقت زیر نظر داشت و آنها را تجزیه و تحلیل کرد. اینکه آنها را در پست های مناسب به کار بگیرید، حرف اول را می زند و این قضیه با کشف استیل یک بازیکن مقدور می باشد. وقتی مقوله موفقیت تیم در میان باشد، هر بازیکنی موظف است بهترین هایش را ارایه دهد.

▪ شما شیوه های خاص خود را موسوم به مدل کاپلو دارید. آیا این مدل را بسته به باشگاه یا تیم ملی که وارد آن می شوید، تغییر می دهید؟

ـ البته که این گونه است. هر باشگاه و هر تیم ملی با بقیه فرق می کند. جو آن، محیطش، هوادارانش و … همه و همه با دیگری فرق می کند. همچنین یک مربی ناچار است در چارچوب قوانین باشگاه عمل کند. هر باشگاهی ایده های خاص خود را دارد. اما مهم ترین قضیه کسب نتیجه است.

▪ تفاوت عمده میان باشگاه هایی که در آنها حضور داشته اید چه بوده است؟

ـ یوونتوس مانند ماشین عمل می کرد و همه چیز طبق روال خاصی پیش می رفت. مانند یک کارخانه تولید اتومبیل عمل می کردیم. رم باشگاهی بود که عادت چندانی به کسب عنوان نداشت پس باید روی مغز بازیکنان کار می کردم تا استیل و بازی هایشان. نمی شد تعادل کامل را در باشگاه ها مشاهده کرد. هر باشگاهی نقصی داشت.

▪ در خصوص میلان و مادرید هم توضیح بدهید.

ـ در میلان همیشه امید و انگیزه وجود داشت و همه بازیکنان برای بهتر شدن کار می کردند. مادرید هم فصل بدی را گذرانده بود و من ناچار بودم روحیه بازیکنان را از نو بسازم. لازم بود به آنها امید بدهم. مادرید سه سال تمام هیچ عنوانی کسب نکرده بود و بازیکنانش متفرق شده بودند. پس از بازی با سلتیک خوشحال بودم که تیم اتحاد لازم را به دست آورده بود. تیمی را می دیدم که می جنگد و برای حیثیتش به آب و آتش می زند.

▪ همگان شما را به عنوان یک مربی خیلی جدی می شناسند.

ـ می توان با بازیکنان شوخی هم کرد اما در زمان کار تیمی باید جدی بود و فقط کارکرد .

برخی بازیکنان نزد من می آمدند و می گفتند مشکلات شخصی دارند اما من به آنها می گفتم که در زمان تمرینات حواشی را از ذهنشان پاک کنند. البته همیشه آماده شنیدن مشکلات بازیکنان بودم و در حد امکان آنها را نصیحت می کردم.

▪ بهترین لحظه دوران مربیگری تان کدام یک بود، قهرمانی در لیگ بارم یا در کنار میلان و مادرید؟

ـ زمانی که وارد رم شدم نمی شد نام آن را باشگاه گذاشت. هر کسی مشغول کار خودش بود. ناچار بودم هر چیز را سر جای خودش قرار دهم و طبعا قهرمانی با جالوروسی ها مزه دیگری داشت.

▪ فوتبال طی ۵/۱۲ سال گذشته بسیار تغییر کرده است. مدل کاپلو شما چگونه تغییر کرده است؟

ـ فوتبال از لحاظ سرعت و سیستم تغییر کرده است. محیط عوض شده، اسپانسرها، انتقال بازیکنان، تورها و … همه و همه تغییر کرده اند. همین عوامل کار مربیان را نیز سخت تر می کند اما در کل ایده های فوتبالی من تغییر چندانی نکرده اند. من تاکتیک های متفاوتی را حتی طی دو بازی پشت سر هم در یک باشگاه اعمال کرده ام. هر گاه دیدم که بازیکنی خسته است یا در فرم ایده آل نیست او را نیمکت نشین می کردم. تمام این قضایا روی استیل بازی تاثیر می گذارد.

▪ شما در ایتالیا و اسپانیا عناوینی کسب کرده اید. آیا می خواهید این عناوین را با تیم ملی انگلیس تکمیل کنید؟

ـ بله، البته که هدفم کسب عنوان با انگلیس است. سران اتحادیه فوتبال انگلیس حتی قبل از رفتن اریکسون نیز با من تماس گرفته بودند. خودم هم هدایت این تیم را دوست داشتم تنها مشکل من این است که کاملا به زبان انگلیسی مسلط نشده ام. البته از این که تیمم در یورو امسال حضور ندارد، بسیار ناراحتم. این تورنمنت بدون انگلیس جذابیت چندانی ندارد.

حورا شکیبی ممتاز