اسنادی تاریخی از هویت ایرانی ابوموسی

محمد عباس پور فرماندار فعلی بردسکن یکی از سخنرانان همایش ایران و تاریخ تحولات تاریخ معاصر خلیج فارس بود وی سال ها در دوران دفاع مقدس به عنوان بخشدار ابوموسی و از سال ۸۵ و ۸۶ نیز به عنوان فرماندار ابوموسی مشغول فعالیت بود و طی این سال ها تحقیقات گسترده ای را در مورد تبار ایرانی ساکنان جزایر سه گانه و ریشه ایرانی و نامگذاری این جزایر انجام داده است

محمد عباس‌پور فرماندار فعلی بردسکن یکی از سخنرانان همایش ایران و تاریخ تحولات تاریخ معاصر خلیج فارس بود. وی سال‌ها در دوران دفاع مقدس به عنوان بخشدار ابوموسی و از سال ۸۵ و ۸۶ نیز به عنوان فرماندار ابوموسی مشغول فعالیت بود و طی این سال‌ها تحقیقات گسترده‌ای را در مورد تبار ایرانی ساکنان جزایر سه‌گانه و ریشه ایرانی و نامگذاری این جزایر انجام داده است. با وی در مورد این یافته‌های جدیدش به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه شرح کامل آن را می‌خوانید.

● آقای عباسپور چگونه بخشدار ابوموسی شدید؟

نیمه دوم سال ۱۳۶۶ در اوج جنگ نفتکش‌ها بخشداری مرکزی بوموسی به من پیشنهاد شد. ابتدای ورود به جزیره بوموسی گفتند یک شهرک میهمانان عرب‌زبان داریم که شارجه‌ای‌ها آنجا هستند. تعجب کردم و پس از مطالعاتی متوجه شدم این افراد اغلب ایرانی و ایرانی‌تبار هستند. لذا مصمم شدم هویت اصیل و ایرانی آنان را کشف کنم و بنابراین پژوهش‌ها شروع شد و تا سال ۸۵ که به عنوان بخشدار شهرستان بوموسی مجددا در جزایر آن شهرستان مشغول به خدمت شدم تحقیقاتم را ادامه دادم و حتی در سال ۷۴ هنگامی که شنیدم یکی از پرسنل اداره ثبت احوال بندر لنگه که در زمان رژیم گذشته موفق به صدور شناسنامه برای ایرانیان جزایر تنب و بوموسی و سیری و فارور شده است در شیراز به سر می‌برد. از مشهد مرخصی گرفتم و به شیراز رفتم. هنگامی که در را باز کرد و مشاهده کرد بخشدار پیشین بوموسی با اشتیاق منتظر بیان خاطراتش از چگونگی صدور شناسنامه برای ایرانیان جزایر موصوف است، اشک در چشمانش حلقه زد و به این مضمون گفت: شما اولین کسی هستید که از سال ۱۳۳۴ تا به امروز دنبال این موضوع مهم ملی آمدید. او گفت هنگامی که جزیره بوموسی در تصرف انگلیسی‌ها بوده است موفق به حضور در جزیره با امام جمعه جزیره سیری شده است. از وی خواهش کردم خاطراتش را بنویسد تا تاریخ از آن استفاده کند. او هم پذیرفت و چند ماه بعد حدود ۴۰ صفحه خاطراتش را برایم ارسال کرد و ان‌شاءالله به مرکز اسناد ملی و وزارت خارجه تحویل خواهم داد، از سال ۱۳۶۶ که بخشدار مرکزی بوموسی بودم تا هم‌اکنون، اسناد ذیقیمت زیادی را از هویت ایرانیان جزیره بوموسی کشف کرده‌ام و به ترفندها و پازل‌های نقشه راه مزورانه امارات عربی متحده برای اثبات به ناحق ادعای واهی تعلق جزایر به امارات دست یافته‌ام.

● این تحقیقات چه ویژگی‌هایی دارد؟

این پژوهش‌ها ناشی از اطلاعات میدانی ۲ دوره خدمتی در جزایر‌ بوموسی به عنوان نماینده عالی دولت و هم به عنوان یک پژوهشگر در مطالعات کتابخانه‌ای و رصد ۲۴ سال موضوعات مرتبط با جزایر سه‌گانه و خلیج‌فارس است و تاکنون مغفول مانده است. بخش اول مربوط به اسناد انسانی ساکنان ایرانی و ایرانی‌تبار جزیره بوموسی است. برابر بررسی‌های مستند، اغلب ساکنان شهرک میهمانان جزیره بوموسی که امارات آنان را عرب اماراتی می‌داند و مدعی است چون آنان عرب هستند و اماراتی هستند پس جزیره بوموسی متعلق به امارات است، ایرانی یا ایرانی‌تبار هستند که تشکیلات حاکم شارجه و امارات متحده عربی با بهره‌گیری از غفلت مسوولان ایرانی و توسل به انواع جعل اسناد و تحریف اسناد هویتی ایرانیان سعی کرده است آثار اصالت هویت ایرانیان جزیره بوموسی را از بین ببرد و با پرداخت حق‌السکوت و تطمیع این قبیل ایرانیان و ایرانی‌تبارها که سنی‌مذهب بوده و به علت وحدت مذهبی اهل سنت جزیره با مذهب شیوخ امارات به این حق‌السکوت و مدارک هویتی جعلی اماراتی تن داده‌اند.

● نمونه‌هایی از این سندسازی را می‌توانید ارائه کنید؟

من در این زمینه به ۲ مورد از ده‌ها اسناد موثق که در مجامع حقوقی بین‌المللی نیز غیرقابل انکار است، اشاره می‌کنم.

سند اول در مورد سلطان چاکر فرزند عبید متولد ۱۳۱۰ هجری شمسی است که در سال ۱۳۴۰ شمسی یعنی ۱۱ سال قبل از بازپس‌گیری جزایر سه‌گانه و زمانی که جزیره بوموسی در اشغال انگلیس بوده با گروهی از ایرانیان جزیره و تحمل سختی و مشکلات با لنج بادبانی از جزیره بوموسی به بندر لنگه عزیمت کرده و با مراجعه به اداره ثبت احوال موفق به دریافت شناسنامه شده است. من سند صدور شناسنامه وی را همراه با مدارک هویتی اماراتی که با ترفند پوشاندن لباس عربی به وی در سال‌های ۱۹۸۴ با نام سلطان عبید سلطان چاکر برای وی جنسیه (شناسنامه) هویتی شارجه‌ای صادر و به عنوان یک عرب شارجه‌ای سنگ ارث‌خواهی را به سینه می‌زنند ارائه کردم. ضمنا ۲۴ سال پیش که بخشدار مرکزی بوموسی بودم وی با همسر ایرانی‌اش خانم کلثوم ابول فرزند علی متولد منطقه شناص بندر لنگه و فرزندان ایرانی‌شان (۳ پسر و ۳ دختر) همچنان در جزیره بوموسی ساکن بودند.

سند دوم در مورد حسن ممنون فرزند علی متولد ۲۰ دی ۱۳۴۰ در جزیره کیش است که ‌ ۱۳۶۷ ـ ۱۳۶۶ در جزیره بوموسی با مدارک هویتی ساختگی شارجه‌ای تحت نام حسن‌علی محمدعلی به عنوان یک نفر امارتی ساکن بود و با مراجعه به بخشداری بوموسی از من درخواست مجوز کرد تا برای ازدواج با یک دختر ایرانی جزیره کیش به آن جزیره عزیمت کند.

● اما بعدها شما به فرمانداری ابوموسی هم رسیدید؟

بله. ۱۸ سال بعد (۱۳۸۵) که فرماندار شهرستان بوموسی شدم، ادامه تحقیقاتم منجربه کشف هویت ایرانی وی شد و مدرک ایرانی صدور شناسنامه برای وی درسال ۱۳۴۰ را به دست آورده و متوجه شدم وی هم ایرانی است و تشکیلات شارجه با ترفند پوشاندن لباس عربی به آنان و صدور اسناد هویتی تحریف شده، وانمود می‌کرده است که وی نیز یک نفر از اعراب شارجه‌ای جزیره‌ای است. البته وی با دخترعمویش مریم ممنون ازدواج کرده بود ولی آنچه مهم است این که امارات متحده عربی با جعل اسناد هویتی و سندسازی پازل‌های اثبات ادعای واهی خود را برای طرح تعلق جزایر به خویش تکمیل کرده است و این نمونه ده‌ها اسناد به دست آمده کافی است که ثابت کند اسناد هویتی امارات برای ساکنان جزایر سه‌گانه مخدوش و غیرقابل اعتماد است مگر عکس آن ثابت شود.

● آیا قصد ندارید یافته‌های خود را در قالب کتاب ارائه کنید؟

چرا. در مورد ماهیت ایرانی نامگذاری جزایر سه‌گانه باید بگویم که اسناد آن در کتابی تحت عنوان: ماهیت ایرانی نامگذاری جزایر سه‌گانه درتاریخ و عصرحاضر فراهم شده که جلد اول از دوره ۴ جلدی آن در ۱۰۲ صفحه آماده چاپ است. برابر تحقیقات انجام‌شده در ۹ شهرستان استان هرمزگان در گویش محلی به تپه، تنب گفته می‌شود که بعضا به صورت تم یا تمب نیز کتابت می‌کنند که غلط مصطلحی شده است والا مانند دنبه که دمبه تلفظ می‌شود، اما باید دنبه کتابت شود این تنب‌ها که به صورت تمب تلفظ می‌شود باید به صورت تنب املاء شود.

اینجانب بیش از ۱۱۰ نمونه تنب دارای نام مخصوص را در سطح استان هرمزگان شناسایی کرده‌ام که نمونه‌هایی از آن را بیان و عکس تنب‌ها را نیز در کتاب ماهیت ایرانی نامگذاری جزایر سه‌گانه در تاریخ و عصر حاضر ارائه کرده‌ام تا خلیج‌فارس‌نویسان، صاحب‌نظران و مقامات ارجمند وزارت امور خارجه بیش از پیش با مبانی تعلق جزایر سه‌گانه به ایرانیان مطلع و در راستای منافع ملی از آن بهره‌مند شوند:

۱) استان هرمزگان: شهرستان بندر لنگه: بخش مرکزی: دهستان دژگان: روستای تنب چکی (دارای ۱۲ خانوار‌‌ / ‌‌۶۲ نفر جمعیت در زمان تحقیق).

۲) استان هرمزگان: شهرستان بندر لنگه: بخش مرکزی: دهستان دژگان: روستای تنب بنگرو که بنگر به معنای جایی که آب باران جمع می‌شود به کار می‌رود و چون این بنگر در کنار تنب روستا قرار گرفته به روستای تنب بنگرو مشهور شده است. ( دارای ۵۰ خانوار ‌‌/ ‌‌۲۴۱ نفر جمعیت).

۳) استان هرمزگان: شهرستان بندر لنگه: بخش مرکزی: دهستان دژگان: روستای تنب سیک. (دارای ۴۸ خانوار ‌‌/ ‌‌۲۰۹ نفر جمعیت).

۴) استان هرمزگان: شهرستان بندرعباس: بخش قلعه قاضی: روستای برتم (بر تنب: به معنای روستای کنارتپه‌) (دارای ۱۲ خانوار‌‌ / ‌‌۶۲ نفر جمعیت در زمان تحقیق).

۵) استان هرمزگان: شهرستان بندرعباس: بخش تخت: دهستان شمیل: روستای تنب باریکو که دارای یک تپه با طول زیاد و باریک می‌باشد (‌دارای ۲۰ خانوار ‌‌/ ‌‌۸۴ نفر جمعیت در زمان تحقیق).

۶) استان هرمزگان: شهرستان قشم: بخش شهاب: دهستان دولاب: روستای تنبان (الف و نون جمع به تنب اضافه شده به علت وجود تعداد ۳ تنب نامدار در حوالی این روستاست که عبارتند از تنب بادومو، تنب جلفارو، تنب خورکنارون ) ( دارای ۲۴۴ خانوار ‌‌/ ‌‌۹۴۱ نفر جمعیت).

۷) استان هرمزگان: شهرستان قشم: بخش مرکزی: دهستان رمکان: روستای تم ردیسی (انب رئیسی) (دارای ۳۸ خانوار جمعیت).

۸) استان هرمزگان: شهرستان میناب: بخش مرکزی: دهستان حومه: روستای تنب بساط (تم بساط) (دارای ۳۲ خانوار ‌‌‌‌/ ‌‌۱۸۰ نفر جمعیت).

۹) استان هرمزگان: شهرستان میناب: بخش مرکزی: دهستان حومه: روستای تنب بساط (تم بساط) (دارای ۳۲ خانوار ‌‌‌‌/ ‌‌۱۸۰ نفر جمعیت).

۱۰) استان هرمزگان: شهرستان رودان: بخش مرکزی: دهستان آب نما: تم مارور (تنب مارو) (تپه ‌تاریخی ۲۵۰۰ ساله).۱۱ـ استان هرمزگان: شهرستان جاسک: بخش مرکزی: دهستان کنگان: روستای تم باسیون کوه مبارک (تنب باسیون‌) (دارای ۲۹ خانوار).

۱۲) استان هرمزگان: شهرستان حاجی‌آباد: بخش احمدی: روستای تنب خورشاه مردان (دارای ۲۰۴ خانوار‌‌ / ‌‌۹۸۴ نفر جمعیت).

نکته مهم این که همان بومیانی که در طول تاریخ به تپه، تنب می‌گفته و میدر عصر حاضر نیز تنب می‌گویند و این قبیل نقاط جغرافیایی استان هرمزگان کنونی را با نام‌های تنب نامگذاری کرده‌اند هنگامی که دریانوردی می‌کرده‌اند و ۲ جزیره را مانند ۲ تپه بزرگ و کوچک مشاهده کرده‌اند جزیره بزرگ‌تر را تنب بزرگ (تنب) و جزیره کوچک‌تر را تنب کوچک (نابیوتنب) نامیده‌اند.

همان‌گونه که جزایر فارور بزرگ را فارور ‌و فارور کوچک را نابیو فارور نامگذاری کرده‌اند، هیچ انسان منطقی نمی‌پذیرد که چند جزیره که با ماهیت واحد درتاریخ نامگذاری شده‌اند متعلق به ۲ کشور باشد. از سویی دیگر هنگام نامگذاری تاریخی این جزایر ایرانی، اصلا کشور امارات وجود خارجی نداشت.

ریشه ایرانی نامگذاری حتی در مورد جزیره بوموسی نیز صادق است. این جزیره همان‌‌گونه که دکتر غلامرضا زعیمی در فصلنامه تاریخ روابط خارجی شماره ۲۳ ـ تابستان ۱۳۸۴ نیز مطرح کرده‌اند داستانی دارد که ایرانیان بومی منطقه که از پیرامون این جزیره دریانوردی می‌کردند چون جزیره دارای درخت و سبزه فراوانی بوده است، جزیره را به نام گپ سبزو به معنای سبزه‌زار بزرگ می‌گفتند و ۲ ویژگی گویشی جنوبی (در هرمزگان) یعنی حذف کسره میان مضاف الیه و مضاف و صفت و نیز حذف آخر کلمات در هنگام صحبت و نیز اسلوب تبدیل و به ب در زبان فارسی، می‌توان به این نتیجه رسید که نام واقعی این جزیره بوم سوز (Bume Sowz) به معنی سرزمین سبز بوده که در یک چرخه تاریخی و زبانی به بوم‌سوز (Bum-Sowz)، بوم‌سو (Bum-Sow)، بومسو (Bumsow) به بوموسی تبدیل شده است و گفته می‌شود ابوموسی نامیدن آن ناشی از ترفندهای بریتانیا برای وجهه عربی دادن به این جزیره ایرانی است... دو سند غیرقابل برای ماهیت ایرانی نام جزیره بوموسی یکی نقشه‌ای که به دستور وزیر خارجه بریتانیا مارکی سالیسبوری در ژوئن ۱۸۸۸ توسط وزارت جنگ بریتانیا تهیه و به ناصرالدین شاه اهدا شده است که ماهیت ایرانی جزایر بوموسی، تنب بزرگ و کوچک که با نام تنب و نابیو تنب مشخص شده و نام جزایر فارور بزرگ و کوچک که با نام‌های فارور و نابیوفارور مشخص شده است سندتاریخی غیرقابل انکاری است که بیش از وحدت رنگ جزایر سه‌گانه به رنگ سرزمینی گویای تعلق این جزایر به ایرانیان است. دومین نقشه هم نقشه ترسیم‌شده در سال ۱۹۶۷ که به ضمیمه توافقنامه ایران و امارات در سال ۱۹۷۴ است که ویژه تحدید بخشی از فلات قاره بین ۲ کشور تنظیم و در مرکز اسناد وزارت خارجه نگهداری می‌شود نام جزیره بوموسی و جزایر موصوف به همین طریق ثبت شده است. امید است ان‌شاءالله مقامات ارجمند ذی‌ربط همایش‌هایی از زبان‌دانان و گویش‌شناسان ایرانی برگزار و این مباحث تاریخی را غنای علمی و آکادمیکی بیشتری ببخشند.