آقای اوباما مواظب پوست خربوزه باشید

از وقتی که رئیس جمهور جدید در آمریکا مصدر امور شده است صحبت های زیادی از تغییر نگرش کاخ سفید نسبت به برخی از مسائل بین المللی از جمله نوع رابطه آمریکا با ایران بر سر زبان ها افتاده است منشأ بسیاری از این سخنان در داخل آمریکا و در جمع یاران نزدیک اوباما قرار دارد

از وقتی که رئیس‌جمهور جدید در آمریکا مصدر امور شده است صحبت‌های زیادی از <تغییر> نگرش کاخ سفید نسبت به برخی از مسائل بین‌المللی از جمله نوع رابطه آمریکا با ایران بر سر زبان‌ها افتاده است. منشأ بسیاری از این سخنان در داخل آمریکا و در جمع یاران نزدیک اوباما قرار دارد.

ایرانیان به نوبه خود اعلام کرده‌اند اگرچه بنا به تجربه انتظارات ایجاد شده از سوی مقامات آمریکایی را هنوز جدی نمی‌گیرند اما به هر حال اگر آمریکائیان در تصمیم خود جدی باشند تهران موضع جدید آمریکا را مورد بررسی و مطالعه قرار خواهد داد.‌

قبل از این هم گفته شده بود که برخی از کشورها در سایه خصومت‌های مقامات آمریکایی با ایران طی سال‌های گذشته منافع خود را تأمین کرده‌اند. این کشور‌ها که برخی از کشور‌های اروپایی و تعدادی از کشورهای عربی در میان آن‌ها هستند با آویزان شدن به خط سیاسی و تبلیغاتی آمریکا در قبال ایران طی سه دهه گذشته منافع منطقه‌ای و بین‌المللی خود را تأمین کرده‌اند. ‌‌

فراموش نشده است که برخی از این کشورها در سال ۱۳۵۷ و با سقوط نظام شاهنشاهی موقعیت خود را در خطر دیدند. رهبران تعدادی از آن‌ها که از دوستان شخص محمدرضا پهلوی بودند در طول جنگ تحمیلی هم همه امکانات خود را در خدمت صدام حسین قرار دادند.‌

این کشورها در طول سی سال گذشته بادادن اطلاعات و تحلیل‌های غلط در مورد ایران به مقامات آمریکایی سعی داشتند مانع از شناخت صحیح مواضع ایران در منطقه و جهان شوند. ‌‌

گروهی از این کشورها هم که خود تا گردن در موجودیت طالبان و القاعده مشارکت داشته و دارند برای توجیه همداستانی خود با تروریسم سعی در متهم کردن ایران به تروریسم داشتند و کوشیدند همه خصومت‌های بین‌المللی معطوف به خود را به سمت ایران هدایت کنند.‌

اینک با وزش بادهای متفاوت از سوی کاخ سفید که معلوم نیست تا چه حد حقیقی و تا چه حد غیرحقیقی است همین کشور‌ها و رهبران آن‌ها قبل از هر کس و هر چیز نگران شده اند. حضور فعال و مؤثر ایران در عرصه تحولات منطقه مانند عراق و افغانستان چیزی نیست که رهبران این کشور‌ها از آن خوشحال باشند. آن‌ها حیات خود را در دور ماندن ایران از صحنه این تحولات تعریف کرده‌اند. ایجاد نفاق و خصومت بین مردم ایران و مردم کشورهای دیگر اسلامی در صدر برنامه‌های این رهبران و مفتی‌های وابسته به آن‌ها بوده و هست. ‌‌

طبعاً دیدن روزی که ایران قدرتمند و با عزت جایگاه حقه خود را در صحنه تحولات منطقه ای و بین‌المللی باز یابد برای این کشورها چه در اروپا و چه در منطقه روز خوبی نیست.‌

البته فراموش نشود که ایران علیرغم همه کارشکنی‌ها و مانع‌تراشی‌های این کشورها و از جمله برخی جناح‌ها در خود آمریکا نقش حقه خود را که همانا دفاع از حقوق مردم مسلمان منطقه از جمله در عراق و افغانستان بوده ایفا کرده و نیازی به تأیید یا تکذیب دیگر کشور‌ها نیافته است. بدیهی است که این نقش همچنان با قدرت ایفا خواهد شد.‌ اگر آمریکائیان هم به این نتیجه برسند که تأمین امنیت در منطقه را با استفاده از تشخص، نفوذ، احترام و جایگاه ایران در بین مردم منطقه تأمین کنند، و طبعاً اگر منافع آن متوجه مردم مظلوم مسلمان منطقه شود از نظر مردم ایران منعی برای کمک به مردم منطقه نخواهد بود.‌

با چنین وضعیتی آن کشورهای مورد بحث ته مانده حیثیت و منافع خود را، که بخش عمده آن در دفاع از صدام و بخش دیگری در حمایت از طالبان و القاعده بر باد رفته، از دست رفته خواهند دید. بی‌دلیل نیست که این روز‌ها شاهد تحریکاتی هستیم که این کشورها در روابط دو جانبه خود با ایران انجام می‌دهند. قهر کردن، تهدید کردن و حتی قطع رابطه بی‌دلیل از نشانه‌های آشفتگی این رهبران است که خود را در آغاز انزوا احساس می‌کنند.‌

مقامات آمریکایی گفته‌اند یکی از مأموریت‌های اخیر هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا به منطقه آرام کردم همین رهبران ترسیده و نگران کشورهای منطقه در متن تغییرات مورد نظر آمریکا در مسائل منطقه بوده است. ‌

یکی از دلائل این رفتار همانا قرار دادن دولت آمریکا در وضعیتی است که اعتراف به قدرت و حقانیت ایران را دشوار ببیند. این موضع گیری‌های عجولانه به پوست خربوزه‌ای می‌ماند که این کشورها در برابر دیپلماسی دولت جدید آمریکا قرار داده‌اند که مانع از طی درست راهی شود که گویا در راهروهای کاخ سفید مورد بررسی مقامات آمریکایی است و شخصیت‌های تحلیل گر برجسته آمریکا از هنری کیسینجر گرفته تا زبیگنیو برژینسکی مدعی آن هستند. البته برخی جناح‌های داخل آمریکا هم در این جوسازی و موش دوانی بی‌تقصیر نیستند.‌

شاید هم یکی از اهداف این گونه کشورها و جناح‌ها در مسموم کردن فضای بین‌المللی گروکشی از دولت آمریکا برای گرفتن امتیاز در برابر هرگونه قوت گرفتن به مواضع جمهوری اسلامی باشد. ‌

رهبران کشورهای منطقه باید باور کنند که قربانی سیاست تفرقه بینداز و حکومت کنی هستند که طی سی سال گذشته از سوی صهیونیسم، دولت‌های ‌

پی در پی آمریکا و دیگر دشمنان انقلاب اسلامی دامن زده شده است.‌

دولت‌های آمریکا در همه سی سال گذشته در قبال ایران بر اساس نظر مشورتی افرادی موضع گیری کرده‌اند که <مغرض> بوده‌اند. برخی از همین رهبران نگران امروز و مفتی‌های آن‌ها هم از این دست تحلیل‌های مغرضانه زیاد داده اند.‌

اگر این بار دولت <تغییر> در کاخ سفید قصد پذیرفتن تحلیلی واقعی، مستقیم و مستقل در مورد ایران را دارد باید دست واسطه‌ها و دلالان سیاسی را کوتاه کند و به واقعیت‌ها رو آورد نه جو‌سازی‌ها، دروغ پراکنی‌ها و برخی رفتار‌های کودکانه. آیا آقای اوباما و خانم کلینتون مراقب پوست خربوزه‌هایی هستند که دوستانشان ممکن است فراراه سیاست‌های جدید احتمالی واشینگتن در قبال ایران قرار می‌دهند؟‌

علی‌اکبر عبدالرشیدی‌