مکثی به اندازه تماشای یک سریال

«پشت کوه‌های بلند» سریال خوبی است. از آن سریال‌هایی است که می‌توان به تماشای آن نشست به موقعیت‌های کمدی آن خندید و از رنگ و لعاب لباس‌ها، صحنه و گریم بازیگران آن لذت برد.
این سریال …

«پشت کوه‌های بلند» سریال خوبی است. از آن سریال‌هایی است که می‌توان به تماشای آن نشست به موقعیت‌های کمدی آن خندید و از رنگ و لعاب لباس‌ها، صحنه و گریم بازیگران آن لذت برد.

این سریال یک امتیاز دیگر هم دارد؛ «پشت کوه‌های بلند» ثابت کرد که سریال‌هایی که با موضوع تاریخ کهن ایران ساخته می‌شوند، قابلیت پخش هر شب را ندارند.

واقعیت این است فضای روایی و ساختار این‌گونه آثار با ذهنیت مردم فاصله بسیاری دارد. امروزه مردم به تماشای تلویزیون می‌نشینند تا بخشی از زندگی و دغدغه‌های خود را در آثار تلویزیونی و بخصوص فیلم و سریال‌های نمایشی ببینند.

شاید در خلال آنها راهی برای برون رفت از مشکلات خود پیدا کنند یا بیاموزند که با این مشکلات و دغدغه‌ها چگونه کنار بیایند.

«پشت کوه‌های بلند» اما دغدغه امروز مردم نیست.حتی ریشه در تاریخ رویدادهای واقعی کشور ندارد که مردم با دیدن آن دریابند که ریشه برخی از مشکلات امروزشان در کجاست.

«پشت کوه‌های بلند» افسانه‌ای سرگرم‌کننده است که تصویری شده و برای زمان‌هایی خوب است که مردم دوست دارند اوقات فراغت خود را با تماشای اثری فانتزی پر کنند.

به همین دلیل «پشت کوه‌های بلند» برای پخش هر شب مناسب نیست چون مردم هر شب مجال این را ندارند که به تماشای افسانه‌ای خوش آب و رنگ بنشینند.

تا چند سال پیش سریال‌های کمدی تلویزیون، هر شب مردم را پر می‌کردند و مردم از تماشای آنها لذت می‌بردند.

ساعات مفرحی که این گونه سریال‌ها برای مردم ایجاد می‌کرد، مخاطبان تلویزیون را برای دقایقی هم که شده از فضای واقعی زندگی دور می‌کرد اما پخش هر شبی سریالی مانند «نرگس» و استقبالی که مردم از این سریال کردند، نشان داد که سوژه‌های اجتماعی هم می‌تواند مخاطبان زیادی را مقابل تلویزیون بنشاند.

مخاطب زیاد به این معناست که طیف گسترده‌ای از مردم با موضوع سریال همذات پنداری کرده‌اند و حتی تماشای آن را به یکدیگر توصیه نموده‌اند.

اگر سریال‌های طنز شبانه مردم را به خنده یا لبخند وامی‌داشت، سریال‌های اجتماعی شبانه، آنها را به تفکر وامی‌دارد. تصمیم یا راه و روش غلط یک شخصیت تلویزیونی می‌تواند بیننده را به اندیشه وادارد.

سریال‌های اجتماعی که به صورت شبانه روی آنتن می‌رود، باعث می‌شود تا مردم در مسیر شتابان زندگی امروزی، به اندازه تماشای یک سریال مکث کنند، کمی به اتفاقات روزانه، تصمیمات، خواسته‌ها، تردیدها و... بیندیشند و راه درست‌تر را انتخاب کنند.

سریال‌های اجتماعی با نزدیک شدن به دغدغه‌های زندگی روزمره می‌توانند این اعتماد را در مردم به وجود آورند که چشم‌هایی هستند که مردم را می‌بینند، این چشمان دوست دارند برای مشکلات مردم راه‌حلی پیدا کنند به همین دلیل آ‌نها را رسانه‌ای می‌کنند؛ اگر مسوولان هم مانند عموم مردم این مشکلات را در قالب سریال‌های تلویزیونی دیدند و راه‌ حلی برای آنها پیدا کردند که بسیار عالی و گرنه طرح مشکلات و دغدغه‌های روز مردم مرهمی اندک است بر زخم‌هایی که هر روز در زندگی آنها به وجود می‌آید.

طاهره آشیانی

دبیر گروه رادیو و تلویزیون