روز پدر

طنز اجتماعی است در مورد خرید کادو در روز پدر و مشکلات آن

روزهای زیبای سال كه هر كدام برای انسان یاد‌آور خاطرات زیبای ذوق زدگی، هیجان، دیدن و باز كردن كادوهای مختلف به مناسبت های متفاوت است واقعاً از آن لحظه هایی است كه اگر دفتر خاطراتت را باز كنی می‌بینی با رنگ شادِ شادِ قرمزته(به دور از هر علاقه‌مندی تیمِ فوتبالی!) نوشتی:«خیلی خوش گذشت» كه البته حدس می‌زنم آبی‌ها هم به دور از هر علاقه‌مندی به تیم خاصی در دفترشان با رنگ آبی همین جمله را نوشته باشند و زردها با رنگ زرد و غیره و ذلك، فقط مانده‌ام كه علاقه‌مندان رنگ سفید چطور در دفترشان می‌خواهند بنویسند؟ كه البته می‌توانند اول با مداد سیاه دفترشان را سیاه كرده بعد بنویسند«خیلی خوش گذشت».

اما از قدیم گفته‌اند كه از هر دست بدهی از همان دست هم پس می‌گیری و اصل روابط اجتماعی هم این قضیه را ثابت كرده كه اگر روز تولدت كادو می‌خواهی باید روز تولد دوستت به او كادو بدهی! اما در تمام این محاسبات روز پدر و مادر تنها روزهایی است كه من هرچه تقویم را گشتم نتوانستم معادل مناسب و همراستای آنان یعنی روز فرزند! را پیدا كنم كه جای جبران داشته باشد و اصل مطروحه(هر دست...) را اجرا كرد، هرچند ترفندهایی مانند بیان كردن روز نوجوان و جوان به طور غیر مستقیم ‌می‌تواند جایگزین روز فرزند باشد اما هیچوقت بدل جای اصل را نمی‌گیرد!

اما از بحث اصلی نباید خارج شد كه درگیر روزهای مادر و پدر و كادو و مسائل حاشیه‌ای آن باشیم و اینكه كمرمان هنوز از زیر بار قرض‌های خرید كادوی روز مادر راست نشده كه روز پدر رسید!

مشكل آتل بندی كمر اقتصادی‌مان به قدری مهم است كه تمامی بحث‌های مربوط به خرید كادو را به چالش كشانده و از آن جمله می‌توان به خرید مناسب‌ترین چیز كه مورد علاقه و از طرفی مورد نیاز او باشد اما با توجه به پول موجودی در جیب اشاره كرد! و مشكل دیگر اینكه تنوعی كه در خرید هدیه برای مامان هست، یك از هزاران در هدیه دادن به بابا نیست.

شما كه می‌دانید مادران‌ آنقدر مهربان و باگذشت هستند كه حتی اگر به بهانه روز آنها وسایل جدیدی برای خانه بخریم باز هم شادی می‌شوند، و البته این قضیه توجیه شده است زیرا از قدیم گفته‌اند كه:«خانه، برای خانم خانه است» به طور مثال می‌توان لباس‌شویی را به این بهانه خرید و دورش را با رُمان كلی هنر خرج كرد و به شكل گل در سبد تزئین كرد و گفت:«مامان روزت مبارك!» اما برای باباها نه! نه این كه آنها خدای ناكرده نامهربان و بی‌گذشت باشند نه! اما شما بگویید كه آیا می‌شود به مناسبت روز پدر مبلمان خانه را عوض كرد! خوب خودش هم چیزی نگوید آدم باید خودش عاقل باشه!

تازه برتری روز مادر نسبت به روز پدر در مورد خرید كادو برای خانم‌ها و آقایون دانشجو كه هنوز درس‌ها فرصت استقلال مالی را از آنها دریغ كرده است، راحت تر از روز پدر است چون در روز مادر حمایت‌های بی‌دریغ مالی بابا همراهشان است و باز مجبورم گریزی بزنم به خرید لباس شویی كه هر كس(به جز بابا) با دادن یك اسكناس سبز می‌تواند خیلی راحت خود را در خرید این كادو شریك كند، اما در روز پدر جز حمایت فكری مادر(كه البته بسیار مفید است) نقص كلی(مشكل مالی) همچنان مانند سوراخ جوراب روی پا خودنمایی می‌كند! و سر آخر مجبورمان می كند كه هر سال عین پارسال یه كمربند چرمی‌ای، كیف پولی، یه جفت جوراب با همراهیِ چند اسكناس قرمز، آبی، سبز، نیلی! در داخل پاكتی و یا اگر هنوز مویی روی سر بابایی مانده باشه، براساس حجم مو، شانه یا بُرسی تهیه كنیم!

نباید از حق گذشت كه اگر بزرگواری باباها نبود، واقعاً ‌این همه احساسات كجا می‌خواست خرج بشه و از طرفی ما شرمنده ناقابل بودن كادویمان نشویم؟ باباها هرسال بیشتر از پارسال خوشحال می‌شوند و اصلاً ‌به روی دلبندانش نمی‌آورند كه چقدر این كادو شبیه كادوی پارسال و پیارساله!

اما نكته مهم این‌كه ابراز توجه و علاقه و محبت و عشق و صمیمیت است، كه از ما انتظار دارند و خدا را شكر كه هر سال این انتظار را برآورده می‌كنیم!

در پایان روز پدر را در درجه اول به همهٔ پدران، در درجه دوم به همهٔ پدر بزرگ‌ها، در درجه سوم به تمامی پدر شوهرها و پدر زن‌ها، درجه چهارم استادان مرد(چه آنهایی كه پدر شده‌اند و چه آنهایی كه پدر نشده‌اند)، درجه پنجم جامعه پزشكان، مهندسان، طراحان، نقاشان، متخصصان حرفه‌های مختلف، خرده فروشان با همراهی عمده فروشان، كسبه، جمعیت حمایت از حقوق شهروندی، حزب پدران ستاره‌ها، انجمن‌ها و تشكل‌های دانشجویی، دانش‌آموزی و حتی پیش‌دبستانی، انجمن‌های غیر دولتیِ موسوم به (NGO‌ها) كه اگر فارسی را پاس بداریم‌ می‌شوند: مردم‌نهاد، در تأیید متن حاضر ابراز امیدواری كرده و تصریح نموده‌اند كه این نهضت را(فرزندان بی پول) تا برقراری عدالت خانوادگی در خرید كادوی مساوی و نه مشابه ش

زهرا باقری