حر انقلاب

امروز قیام ۱۵ خرداد فاصله زمانی بسیاری با ما دارد، اما این قیام که سرآغاز گره خوردن مذهب و سیاست بود به حدی بر مردم زمان خود تاثیر گذاشت که بسیاری از افراد در این فرآیند متحول شدند و فردی چون طیب‌ حاج‌ رضایی ، حر انقلاب لقب گرفت.

امروز قیام ۱۵ خرداد فاصله زمانی بسیاری با ما دارد، اما این قیام که سرآغاز گره خوردن مذهب و سیاست بود به حدی بر مردم زمان خود تاثیر گذاشت که بسیاری از افراد در این فرآیند متحول شدند و فردی چون طیب‌ حاج‌ رضایی ، حر انقلاب لقب گرفت.

او سال ۱۲۹۵ در تهران متولد شد. در محله صام پزخونه (صابون پزخانه) ـ از محله های فقیرنشین تهران قدیم ـ زندگی می کرد.

در برخی منابع آمده است که وی در دوران جوانی از هر آنچه همه بدها و بدکردارها داشتند، چیزی کم نداشت و در هجده سالگی به بندرعباس تبعید شد حتی بعد از بازگشت از تبعید شرایط به وی اجازه نداد تا روش درستی را در زندگی در پیش گیرد و او که در فاصله سال های ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۲ توانسته بود بودجه ای از کارهایی به سبک خود جمع آوری کند و از میدان داران بنام میوه و تره بار تهران شود، بازهم دست از رفتار خود بر نداشت و به این وسیله تا آنجا پیش رفت که به واسطه خوش خدمتی به رژیم شاه توانست لقب سلطان موز ایران را به دست آورد.

با تمام این اوصاف یک نکته ظریف در زندگی وی به چشم می خورد و آن هم عشق به امام حسین(ع) بود.

طیب در محرم دست به هیچ خلافی نمی زد و خود را به طور کامل وقف عزاداری سالار شهیدان می کرد. او روز عاشورا پا برهنه می شد و بر سر گل می مالید و در عزای امام شهیدان گریه می کرد و دسته های عزاداری او بزرگ ترین هیات هایی بود که در تهران تشکیل می شد.

در عین حال او برای روحانیون ارزش و احترام خاصی قائل بود و حتی این علاقه به نحوی بود که در اسناد ساواک به آن اشاره شده بود. عشق به امام حسین(ع) و اولاد ایشان بود که موجب تعالی در زندگی وی شد و تحولی روحی در او به وجود آورده و وی را در مسیر تلاش برای صیانت از اسلام و روحانیت و همگامی با قیام حضرت امام خمینی(ره) قرار داد.

نقطه عطف در زندگی طیب از زمانی آغاز شد که با شهید مهدی عراقی ـ از مبارزان علیه رژیم طاغوت و موسسان هیات های موتلفه ـ آشنا شد.

او تصمیم می گیرد دوازدهم خرداد ۴۲ همزمان با شب عاشورا عکس امام خمینی(ره) را به علامت های تکیه نصب کند و با وجود مخالفت ها به این قول خود عمل می کند.

بعد از این امر طیب در تظاهرات ۱۵ خرداد شرکت کرد و به دنبال واقعه ۱۵ خرداد، به عنوان یکی از محرکان اصلی تحت تعقیب قرار گرفت.

فرمانداری نظامی تهران طی گزارشی ویژه، به شاه اعلام کرد که وی مسئول اصلی واقعه ۱۵خرداد است. پس از دستگیری به مدت پنج ماه تحت شدیدترین شکنجه ها قرار گرفت و رژیم از وی خواست امام را متهم کند که با پول وی را تطمیع و وادار به مقابله با شاه کرده است، اما او حاضر به این کار نشد.

در دوران زندان از طریق خانواده اش پیامی به امام رساند و در آن قسم خورد که از راه جدیدی که انتخاب کرده، جدا نشده و علیه نهضت اسلامی موضع نگیرد. در نتیجه این عملکرد، در دادگاه نظامی رژیم به اعدام محکوم و یازدهم آبان ۱۳۴۲ تیرباران شد و به این ترتیب با استقامت در ایمانش حر زمان خود شد.