جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا

یادداشت فیلمساز برفیلم مستند : گنبد مینا



      یادداشت فیلمساز برفیلم مستند : گنبد مینا
محمد احسانی

مدتی بود که ذهنم را مسائل مختلفی از اجتماع به خود مشغول کرده بود. مسائلی که در عین حالی که در مقابل چشمان مان قرار دارند اما باز نمی بینیمشان! ویا اگر هم می بینیم آنقدر برایمان عادی شده که فراموش می کنیم با مشکل و معضلی روبرو هستیم. انگار یک اتفاق طبیعی است و نیاز به توجه ندارد. هیچ ممکن است که کسی یک روز صبح از خواب بلند شود و نگاهی به تصویر خود در آیینه بیندازد و آنگاه متوجه شود که زخمی در گوشه ای از صورت اش پدیدار شده و آنگاه بی هیچ واکنشی و نگرانی به محل کار خود برود! و این زخم هر روز بزرگ و بزرگ تر شود و رفته رفته در بخشی از چهره او جا باز کند و شخص برای مداوا به پزشک مراجعه نکند و این موضوع را به عنوان واقعیتی از وجود خود بپذیرد؟!
آیا براستی چنین چیزی ممکن است؟
حکایت آثار باستانی و تاریخی کشورمان و وضعیتی را که در آن  به سر میبریم بی شباهت به فرد مبتلا به بیماری پوستی نیست که برای مداوای بیماری خود و ترمیم آسیب بوجود آمده  دست به هیچ کاری نمیزند و زیبایی چهره اش را که  با واقعیتی جدید و ناخوش آیند مخدوش شده است؛ نادیده می گیرد!
یادگاری نویسی روی آثار تاریخی که از آن به عنوان وندالیسم و یا آسیب رسانی به اموال و اشیاء عمومی یاد می شود امروزه در همه مکان ها تاریخی کشورمان به چشم می آید و زیبایی و عظمت بناهای تاریخی ایران  را که میراث اجداد و گذشتگان است ؛ کاملا مخدوش ساخته است.
و این معضل اجتماعی امروزه آنچنان در کشورمان گسترده شده است که اعتراض بسیاری از گردشگران خارجی را موجب گشته است!
از اینرو مصمم شدم تا فیلمی درباره یادگاری نویسی بر روی آثار تاریخی ایران بسازم و هر چقدر پرس و جو کردم متوجه شدم که تاکنون فیلم مستندی از این موضوع ساخته نشده است. فقط تعدادی گزارش در مطبوعات و سایت های خبری وجود داشت که زیاد پر رنگ نبود. آخر جامعه ما آنقدر درگیر مشکلات اجتماعی و اقتصادی پیچیده فراوان است که دیگر یادگاری نویسی به چشم نمی آید. شاید هم  آثار تاریخی ایران گریزگاهی باشند برای تخلیه روان انسان های پریشان حالی که  بی هیچ آگاهی و آموزشی پای به این مکان ها می گذارند وبا نوشتن نام خود بر روی آین آثار در پندار و اندیشه ماندن و دیده شدن هستند؟

اما آیا براستی ما اینگونه جاودانه می شویم؟ و آیندگان درباره ما و رفتار هایمان چه خواهند گفت و چگونه قضاوت خواهند کرد؟ و البته مهم تر اینکه از خود برای آیندگان چه به یادگار می گذاریم؟
 فیلم گنبد مینا  به دنبال طرح این سئوال ها است و امیدوارم در بازنمایی چهره واقعی جامعه امروزمان و خودمان موفق بوده باشد.
 

خبر نمایش فیلم  در دانشکده علوم اجتماعی
http://anthropology.ir/node/14838