فرضیه‌های اقتصاد نولیبرالی در بوته‌ نقد(2)

علی دینی

بخش دوم


نظریه اقتصادی متعارف در چارچوب "معیار بهینه ی پارتو" بر این باور است که دسترسی به کارآیی اقتصادی مساله ی اصلی پیش روی اقتصاد است و این کارآیی را می توان همرا ه با هر نوع توزیع درآمدی داشت . اهمیتی ندارد که سهم بری افراد از کالاها و خدمات به چه میزان است؛ آنچه اهمیت دارد دسترسی به توزیعی است که نتوان وضع یکی را بهتر کرد مگر آنکه وضع دیگری بدتر شود ( معیار بهینه ی پارتو)؛ به صورت هندسی و با استفاده از "نمودار اجورث" می توان نشان داد که نقاط فراوانی وجود دارد که این شرط را برآورده می کند. از نقاطی همراه با توزیع برابر تر تا نقاطی همراه با توزیع کاملا نابرابر . بنابراین، نشان داده می شود که رابطه ای میان توزیع و کارآیی وجود نداد؛ کارآیی که دسترسی به آن مهمتر است صرفا بر مبنای تامین شرایط مناسب برای مبادله آزاد بر مبنای رجحان های شخصی افراد تعریف می شود(16). (داستان کیک و توزیع آن ناظر بر همین نکته است. کیک بزرگتر با توزیع نابرابر تر بهتر از کیک کوچک تر با توزیع برابر تر است؛ معمولا گزینه ی دوم توزیع فقر نامیده می شود).

 

خواندن مقاله

 

مقاله مشترک سایت تحلیلی البرز و صفحه اقتصاد سیاسی انسان شناسی و فرهنگ