آشنایی با خواص روغن ترخون + طریقه مصرف روغن ترخون

ترخون از خانواده گل آفتاب‌گردانها است، گیاهی چندساله و پایا بوده که عطر و طعم مخصوصی داشته و برای مصرف خوراکی کشت می‌شود. ترخون دارای برگ‏ های سبز رنگ بلند و باریکی است که ضعیف نیز بوده، گل‌های این گیاه زرد رنگ هستند. ترخون منبع بسیار خوبی از آهن، کلسیم و منگنز می‌‌باشد. این سبزی همچنین دارای پتاسیم، منیزیم و ویتامین‌‌های A و C است. ترخون بیشتر به صورت یک سبزی در پخت و پز استفاده می‌شود، اما از آن برای مصارف پزشکی نیز استفاده می‌کنند و از قدیم برای درمان دردهای شکمی و افزایش اشتها از ترخون استفاده می‌‌شده است. این گیاه بخصوص اگر به شکل دم کرده مصرف شود برای رفع خستگی و آرامش اعصاب بسیار سودمند بوده، به همین دلیل مصرف آن برای افراد بیش فعال مفید است. سایر خواص ترخون عبارتند از: ترخون تولید صفرا به وسیله کبد را افزایش می‌دهد و به این ترتیب به هضم و گوارش غذا کمک می‌کند و موجب افزایش سرعت فرآیند سم‌زدایی در بدن می‌شود. افرادی که فشار خون بالایی دارند می‌توانند از این سبزی به جای نمک در غذا استفاده نمایند.، همچنین ترخون توانایی بسیار زیادی برای مبارزه با کرم‌های روده‌ای دارد. خواص درمانی این سبزی، مرهون روغن مایع اصلی است که دارای بو و طعم تندی است و مزه آن نزدیک به تربانتین است. روغن گیاه ترخون دارای هفتاد درصد استراگول و بیست درصد ترپن است. این روغن دارای خواص تقویت‌کننده، اشتهاآور، مقوی معده، ادرارآور، قاعده‌آور و کرم‌کش است. در ادامه این مطلب خواص روغن ترخون و طریقه مصرف آن گردآوری شده است.

نحوه استخراج و خواص روغن ترخون

روغن‏های ضروری ترخون به وسیله‏ تقطیر با بخار آب از برگ‏ها و گلهای این گیاه استخراج می‏شوند و شامل سینئول، استراگول، اوسیمن و فلاندرن می ‏باشند. روغن‌‌های ضروری یا همان اسانس‌های فرار موجود در سبزی ترخون دارای خواص زیادی می‌باشند و عبارتند از:

افزایش جریان خون و خاصیت تسکین درد مفاصل و درد روماتیسم، یکی از مهمترین خواص روغن ترخون است، روغن‌های فرار ترخون، توانایی بسیار خوبی برای افزایش جریان خون دارند و بدین ترتیب موجب گرم شدن ناحیه آسیب دیده شده و علاوه بر این مانع تجمع اسید اوریک در آن محل می‌شوند.

روغن گیاهی ترخون، گردش خون و مخاط را بهبود بخشیده و به توزیع مناسب مواد مغذی، اکسیژن، هورمون‌‌ها و آنزیم‌‌ها در سراسر بدن کمک می‌کند، ضمن اینکه، سمیّت این روغن کرم‌‌‏های کرم‏های گرد و نواری که در روده یافت می ‏شوند، را از بین می‌برد. البته لازم به ذکر است استفاده از این روغن به صورت موضعی و خارج از بدن مشکلی نداشته، ولی به دلیل سمی بودن مصرف خوراکی ان خطرناک است.

بوی تند و معطر روغن گیاهی ترخون برای دور کردن بوی بد از بدن استفاده می‌شود، همچنین از دیگر خواص روغن ترخون،مهار رشد میکروب‌‌های روی پوست است.

مالیدن روغن گیاهی ترخون روی شکم نفخ را از بین برده و باعث آب شدن چربی‌های دور شکم و لاغری موضعی می‌شود. همچنین این روغن موجب افزایش شیره‏‌های گوارشی در سراسر دستگاه‏ گوارش شده و بدین ترتیب به افزایش توانایی بدن به هضم مواد غذایی از طریق تجزیه‏ غذاها به مواد مغذی مختلف کمک می‌کند و به وسیله تحریک حرکات دودی روده‌ها موجب تسهیل حرکت غذاها در کل سیستم گوارشی می‌‏شوند.

طریقه مصرف روغن ترخون

به دو روش می توانید از این روغن گیاهی استفاده کنید. اول اینکه 10 قطره روغن گیاهی ترخون را با 10 قطره روغن فندق مخلوط کرده و بعد از هر وعده غذای اصلی روی شکمتان بمالید. پوست‌تان را به آرامی ماساژ دهید تا روغن به خورد آن برود.

روش دوم اینکه یک تا دو قطره از این روغن را به طور مستقیم زیر زبانتان بچکانید یا اینکه با یک قاشق چایخوری روغن زیتون مخلوط کرده و بعد از غذا بخورید. توصیه می شود این کار را به مدت 10 روز ادامه دهید، همچنین چون این روغن سمی است، مقدار مصرف خورکی آن بسیار ناچیز است.

مضرات روغن ترخون

این روغن‏ به دلیل وجود استراگول سمّی بوده، استراگول نام دیگر میتل چاویکول است و از این رو نباید به کودکان کم سن (زیر 4 سال) و زنان باردار داده شود. همچنین افرادی که به سایر گیاهان خانواده Asteraceae حساسیت دارند نیز نباید از ترخون و روغن آن به میزان زیاد استفاده کنند.

گردآوری: مجله اینترنتی وب