جاده باریک می‌شود

دعوت و حضور رئیس جمهوری اسلامی ایران به عنوان مهمان ویژه در اجلاس سران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، دو پیام مهم برای غرب و آمریکا به دنبال داشت؛ انزوای ایران در منطقه امکان پذیر نیست. هم چنین تلاش آمریکا برای ایجاد جبهه متحد کشورهای عربی در مقابل ایران با شکست مواجه شده است.
شورای روابط خارجی آمریکا در گزارشی که پنجشنبه گذشته در پایگاه اطلاع رسانی خود منتشر کرد با اشاره به برگزاری کنفرانس آناپولیس نوشت: علت اصلی برگزاری این کنفرانس، نگرانی آمریکا، اسرائیل و دولت های عربی از نفوذ رو به گسترش ایران در منطقه خاورمیانه بود. هم چنین خبرگزاری فرانسه در حاشیه این نشست گزارش داد: صلح خاورمیانه به خودی خود رؤیای کم اهمیتی نیست، اما به نظر می رسد جرج بوش، رئیس جمهور آمریکا هدف دیگری در سر دارد که همانا محبوس کردن ایران در پشت دیواری از کشورهای عرب است. کارشناسان و تحلیلگران مسایل خاورمیانه نیز تشکیل اجماع عربی علیه ایران را یکی از اهداف پنهان آناپولیس می خواندند.
پیش از آن نیز معلوم بود که کنفرانس خزان زده آناپولیس قبل از آن که با هدف برقراری صلح در فلسطین و خاورمیانه تشکیل شود به قصد انزوای ایران کلید خورده است. روزنامه آمریکایی کریستین ساینس مانیتور می نویسد؛ «نشست آناپولیس در حالی برگزار شد که سنگینی غیبت ایران بر دوش همگی احساس می شد». عضو دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا «گری ال.آکرمان» نیز در همین راستا می گوید: «دلیل حضور میهمانان آناپولیس نشان دادن عشق به اسرائیل یا فلسطینیان نیست بلکه علت اصلی آن فقط ترس از ایران است. اعراب به آناپولیس نیامده اند تا نشان دهند چه اندازه یهودیان یا فلسطینیان را دوست دارند بلکه فقط به این دلیل در اینجا حاضر هستند که نیاز به یک ائتلاف استراتژیک با آمریکا علیه ایران دارند».
سؤال اینجاست؛ آیا محصول تئاتر آناپولیس، انزوای ایران شد؟ و آیا کشورهای عربی به ائتلاف با آمریکا علیه ایران دست یافتند؟ بد نیست برای رسیدن به پاسخ این سؤالات قدری زاویه بحث را تغییر دهیم تا ببینیم آیا اساساً انزوای ایران در خاورمیانه امری شدنی است؟
بدون تردید ایران از تمامی امکانات و شرایط لازم برای آن که قدرت بزرگ و اول منطقه باشد، برخوردار است. کشور ایران بین خلیج فارس و دریای خزر، میان بین النهرین و آسیای جنوبی، قفقاز و آسیای میانه موقعیت بسیار سودمندی دارد؛ کنترل تنگه استراتژیک هرمز را در دست دارد، جایی که ۹۰ درصد نفت صادراتی حوزه خلیج فارس از آنجا عبور می کند. ایران با جمعیت ۶۸ میلیونی خود بزرگترین کشور منطقه است، مضافا آنکه متنوع ترین اقتصاد را در بین این کشورها دارا می باشد. تولید ناخالص ملی ایران به معیار قدرت خرید برابر ۵۵۲ میلیارد دلار- مقام نوزدهم جهانی - برآورد شده است و طبق پیش بینی اکونومیست تا سال ۲۰۲۰ میلادی، اقتصاد ایران تا ۱.۲ تریلیون دلار رشد خواهد کرد.
در عرصه فناوری نظامی، تولید جنگنده های آذرخش و صاعقه، نسل جدید هواپیماهای بدون سرنشین، ساخت زیردریایی، ساخت و توسعه انواع موشک و سیستم های پیشرفته مخابراتی و الکترونیکی، طراحی ساخت و تولید موشک های دوربرد عاشورا، موشک های ضدزره و پدافند ضدهوایی، شناورهای سطحی و زیرسطحی، ناوچه های موشک انداز و ساخت انواع مهمات و ادوات نظامی تنها نمونه هایی از پیشرفت های صنعت دفاعی جمهوری اسلامی ایران است.
کشور ما از نظر توسعه علمی قدم های خوبی برداشته، بطوری که قادر خواهد بود در پایان سند چشم انداز به قدرت علمی منطقه و جهان تبدیل شود. امروز نهضت علمی و نرم افزاری در کشورمان با سرعت بالایی حرکت می کند و ملت ایران شاهد است که در مباحث گوناگون علمی و خصوصا بحث هسته ای، علیرغم تحریم ها و تهدیدها و کارشکنی ها، فرزندان این مرز و بوم با توکل به خدا و با ایستادگی و رشادت توانسته اند به موفقیت های خیره کننده و آینده سازی دست یابند.
از سوی دیگر در عرصه سیاست خارجی و مناسباتی که با کشورهای همسایه و منطقه بر مبنای حسن همجواری و همکاری های متقابل در بستر صلح و آشتی برقرار کرده ایم و با توجه به نقش حساس و اثرگذار ایران در خاورمیانه و تحرک دیپلماتیک و حضور موفق در مجامع بین المللی، هم چنین ایجاد درهم آمیختگی فرهنگی، اقتصادی و دینی وسیع با بسیاری از کشورهای منطقه، به نظر نمی رسد انزوای ایران بین کشورهای خاورمیانه دست یافتنی باشد.
«دیوید ورمسر» یکی از مشاوران پیشین دیک چنی در امور خاورمیانه گفته است: « ایران آماده کسب پیروزی از نشست آناپولیس است و اگر اعراب در این کنفرانس در کنار اسرائیل قرار گیرند و در عوض دستاوردی برای خود کسب نکنند، این امر عملا در خدمت اهداف ایران خواهد بود». به طور قطع دعوت از رئیس جمهوری ایران در کمتر از یک هفته به اجلاس سران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس با حضور کشورهای عربستان، کویت، قطر، امارات متحده عربی، عمان و بحرین و عمروموسی دبیر کل اتحادیه عرب، تیرخلاصی بود به توهم انزوای ایران در خیال فتنه انگیز مقامات آمریکایی، همانهایی که میزبان کشورهایی بودند که تعطیلات پاییزی خود را در هتل آناپولیس! گذراندند.
اجلاس اخیر سران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس پیام های دیگری نیز دربرداشت. کشورهای عربی که روزگاری در حمایت از صدام، دلارهای نفتی را به حلقوم رژیم بعثی سرازیر کرده و در آتش جنگ با ایران اسلامی می دمیدند و عملاً خود را در جبهه مقابل ایران قرار داده بودند، امروز به خوبی دریافته اند که از کنار جمهوری اسلامی ایران به راحتی نمی توان گذشت و حفظ و بسط مناسبات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با ایران می تواند موقعیت آنان را در منطقه و جهان به ثبات پایدارتری برساند. کشورهای عضو شورای همکاری اکنون به این درک رسیده اند که ایران همسایه آنان است و تا ابد خواهد بود، لذا هرگونه اتفاقی در داخل و خارج این کشور مستقیماً بر روی این کشورها تاثیر خواهد گذاشت.
روزنامه عربستانی الوطن ضمن آنکه حضور رئیس جمهوری اسلامی ایران را در این اجلاس از مهمترین حوادث و شگفتی های اجلاس برمی شمارد، می نویسد: «دعوت از احمدی نژاد در اجتماع سران این شورا از پیشرفت روابط این کشورها با جمهوری اسلامی ایران حکایت دارد. دعوت از رئیس جمهور ایران پیام مهمی برای جهان غرب در برخواهد داشت». شاید مهمترین پیام این اجلاس با حضور احمدی نژاد آن است که کشورهای عربی با تندروی های آمریکا به مخالفت برخاسته اند؛ تندروی هایی که منجر به اعمال فشار و تحریم علیه ایران شده است، آنهم در موضوع هسته ای که دیگر جای نگرانی ندارد.
وزیر امور خارجه امارات متحده عربی، دیروز در مصاحبه ای با روزنامه قطری «الشرق» گفته است که؛ کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس هیچ اعتراضی به استفاده صلح آمیز ایران از انرژی هسته ای ندارند. در مقابل احمدی نژاد نیز ضمن آنکه ایران را خواهان صلح و امنیت پایدار مبتنی بر محبت و بدون دخالت بیگانه می خواند گفته است «ما همسایه هستیم و هزاران سال در کنار هم زندگی کرده و خواهیم کرد و روابط ملت های ما دیرینه و مبتنی بر دوستی و برادری است. هم چنان ما دوستان و دشمنان مشترک داریم و در خوشی ها و ناخوشی ها با هم شریک هستیم و با توجه به اقتضای این خصوصیات مشترک، توسعه روابط دوجانبه و همه جانبه بین ما ضروری است».
با این اوصاف آیا ائتلافی بین کشورهای عربی با همراهی آمریکا علیه ایران شکل گرفته و یا خواهد گرفت؟! بی تردید دعوت از احمدی نژاد برای حضور در اجلاس دوحه اگرچه به مفهوم آن نیست که تمامی موانع اتحاد و یکپارچگی میان ایران اسلامی و سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس به طور کامل رفع شده است ولی رخداد اخیر را می توان گام بلندی در این مسیر تلقی کرده و نشانه روشنی از ناکامی آمریکا در دور کردن کشورهای منطقه از یکدیگر ارزیابی کرد. نباید از نظر دور داشت که آمریکا در اندیشه شکست و انزوای ایران است و در این مسیر شوم از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد، اما هرگز قادر نخواهد بود مانع ظهور ایران به عنوان سمبل اقتدار اسلامی در خاورمیانه و جهان شود. جاده دشمنی با ایران هر روز باریکتر می شود.

حمید امیدی

منبع : روزنامه کیهان