شرایط اهداکننده و گیرنده تخمک، نکات طلایی برای نابارورها

خبرگزاری مهر: سال  1984  اولین کودک حاصل از اهدای تخمک به دنیا آمد و امیدهای زوج‌های نابارور برای فرزند داشتن بیشتر شد. اهدای تخمک شرایط خاص خودش را دارد هم برای گیرنده و هم برای اهدا کننده.

حداكثر سن فرد گيرنده تخمک 45 سال است و البته لازم است زوجی كه می خواهند با روش اهدای تخمک تحت درمان قرار گيرند تحت مشاوره باشند و تمام جوانب اين كار مانند مسائل روحی، روانی، ارث و قانون و ساير مسائل را درنظر بگيرند و با آگاهي كامل درمان را آغاز كنند.

قبل از آغاز درمان هم انجام آزمایش‌های اسپرموگرام مرد، معاينات عمومی فيزيكی، آزمايش‌های روتين قبل از بارداری نظير سرخجه، آزمايش‌های ايمنی، تعيين گروه خون و  RH، ايدز، هپاتيت، معاينات لگنی، بررسی حفره رحم و سونوگرافي برای اندازه گيری حجم رحم و درصورت لزوم هيستروسكوپی و لاپاراسكوپی لازم است.

 اهدا کننده یا از طرف گیرنده‌ها مشخص و معرفی می‌شود یا مراکز درمان ناباروری و پزشکان از بین کسانی که قبلا اعلام آمادگی کرده اند، شخصی را معرفی می‌کنند.

سن اهدا ‌كننده تخمک بهتر است بين 21 تا 34 سال باشد که البته بسیاری از پزشکان معتقدند تا 30 سال بهترین زمان اهدای تخمک است و بهتر است فرد قبلاً بچه دار شده باشد. چون شانس حاملگی را در فرد گيرنده تخمک بالا می‌رود.

خصوصيات فيزيكی فرد گيرنده و اهدا كننده تخمک بهتر است هماهنگ باشد تا کودک شباهت بیشتری به مادرش داشته باشد. رنگ پوست، رنگ چشم، رنگ مو و ساختمان بدنی و مسائلی است که مورد توجه قرار می‌گیرد.

بیشتر گیرنده‌ها ترجیح می‌دهند این موارد را بدانند و فرد اهدا کننده را با توجه به شرایط نزدیک به خودشان انتخاب کنند. ضمن اینکه فرد اهدا كننده تخمک (Donor) بايد از نظر ژنتيكی كاملاً سالم باشد و  بيماری های مانند سيفليس، هپاتيت و ايدز نداشته باشد.

البته خیلی‌ها ترجیح می‌دهند گیرنده را نبینند. فقط می‌خواهند اطلاعات لازم از ظاهر و وضعیت سلامتی اهدا کننده داشته باشند و تصمیم بگیرند. می‌گویند حس خوبی از دیدن اهدا کننده ندارند. شاید دلیل اصلی‌اش ادعای احتمالی اهدا کننده برای مالکیت فرزندشان باشد یا تقاضاهایی مانند دیدن بچه.

پژوهشکده رویان هم می‌گوید اطلاعات اهدا کننده‌ها کاملا محرمانه است و دو طرف یکدیگر را نمی‌بینند. البته کسانی که در مطب‌ها این درمان را دنبال می‌کنند، می‌توانند از این قوانین سرپیچی کنند و گیرنده را ببینند حتی برای یک بار.

اگر نتیجه بررسی‌ها مثبت بود باید فرایند اهدا برنامه‌ریزی شود. اهداکننده باید از 10 تا 12 روز داروهای محرک تخمک‌گذاری استفاده کند. زمانی که تخمک‌ها به اندازه کافی رشد کرده باشند با یک بیهوشی سبک از تخمدان تخليه می‌شود.

از مرد هم درخواست می‌شود تا يک نمونه از اسپرم برای کشت تخمک‌ها ارائه کند. پس از کشت و انجام باروری، تخمک‌های بارور شده در داخل انکوباتور قرارداده می‌شوند. انتقال جنين 3 تا 5 روز پس از بارورسازی انجام می‌شود. دو هفته پس از انتقال هم حاملگی تثبيت می‌شود. اگر حاملگی موفق باشد، هورمون درمانی‌ها 10 هفته ديگر هم ادامه پيدا می‌کند.

البته روش اهدای تخمک روش کمتر شناخته شده است که حساسیت‌های خاص خودش را هم دارد. اطلاعات چندانی از کم و کیف این روش جز آنچه به طور معمول از سوی پژوهشکده رویان و سایر مراکز درمان ناباروی مانند مرکز تخصصی درمان ناباروری ابن سینا بیان می‌شود، وجود ندارد.