پنس تشریحی (پنس دیسکسیون ـ فورسپس)

پنس‌هائی که برای گرفتن بافت‌ها به‌کار می‌رود، در نوک خود، دندانه‌اش به شکل نر و مادگی دارد: که بافت را محکم می‌گیرد و از لغزش آن جلوگیری می‌کند.
با این پنس‌ها، هرگز عروق، روده …

پنس‌هائی که برای گرفتن بافت‌ها به‌کار می‌رود، در نوک خود، دندانه‌اش به شکل نر و مادگی دارد: که بافت را محکم می‌گیرد و از لغزش آن جلوگیری می‌کند.

با این پنس‌ها، هرگز عروق، روده یاسائر ساختمان‌های ظریف را نباید گرفت. برای نگاه داشتن، بافت ، فشار مختصری کافی است: زیرا دندانه‌ها از لغزش بافت جلوگیری می‌کند. اندازه‌های مختلفی از این پنس‌ها موجود است.

پنس‌های شستی بدون دندانه، در موقع دیسکسیون بافت‌هائی که نباید سوراخ شود، به کار می‌رود. با این پنس‌ها هرگز نباید پوست را گرفت. زیرا برای محکم نگاه داشتن آن فشار زیادی لازم است که منجر به نکروز پوست خواهد شد.

پنس‌های با دندانه ظریف، برای گرفتن پوست موقع دوختن، به کار می‌رود: زیرا با سوراخ‌های ریزی که در پوست ایجاد می‌کند امکان محکم گرفتن پوست را با حداقل فشار فراهم می‌سازد.

پنس‌ انواع کلمپ Clamps

پنس کوخر (kOCHER) که در انتها دندانه‌ای به‌شکل نر و مادگی دارد، برای گرفتن فاسیای ضخیم و اعمال کشش بر آن مناسب است. پنس‌های ظریف (Fine Mosquito Foreceps)، نوع مستقیم و نوع خمیده هر دو برای مهار خونروی از عروق کوچک و ظریف به‌کار می‌روند. اعمال کشش بی‌جا بر این پنس‌ها باعث شل شدن و کند شدن آن‌ها از محل خواهد شد.

پنس الیس (Allis Clamp)

نوک کوچک دندانه دندانه‌ای دارد و برای گرفتن فاسیایا ساختمان‌هائی مشابه کیست ـ که باید جا به جا و دستکاری شود تا به سهولت در معرض دید و دیسکسیون قرار بگیرد ـ مناسب است. پوست را نباید با آن گرفت: منجر به له شدن و نکروز می‌شود.

پنس‌شان Towel Clip

پنس‌شان، با دو نوک تیز و مقابل هم خود، لبه‌های پارچه‌ را در محل محکم نگاه می‌دارد. برای تأمین لنگرگاه مناسب جهت این پنس، می‌توان آن را از پوست نیز گذراند، که البته در این صورت بی‌حسی پوست نیز لازم است. همچنین از این پنس برای گرفتن پوست جهت اعمال کشش، می‌توان سود جست.

پنس‌سوزن Needle Holder

برحسب بافتی که باید دوخته شود، و برحسب عمق برش، از پنس‌های سوزن با اندازه‌های مختلف استفاده می‌شود شیوه معمول گرفتن پنس سوزن آن است که: شست و انگشت چهارم در حلقه‌ەا، و انگشت میانه خارج یکیاز حلقه‌ها جا می‌گیرد، و انگشت اشاره پنس را استوار می‌دارد. برای مهار و کاربرد این پنس، در جائی که نسوج ظریف و کوچک دوخته می‌شوند، ممکن است استفاده از هر دو دست لازم باشد. گاهی پنس سوزن را در کف دست می‌گیرند، طوری که نیاز به نهادن انگشتان در حلقه‌های آن نیست. تسلط بر این شیوه مشکل‌تر است.

سوزن‌های خمیده را باید با حرکت چرخشی که به‌دست و مچ داده می‌شود، از بافت گذراند.