چشم ها را باید شست

اگر مقطع دبیرستان را پشت سر گذاشته باشید، حتما برخی از مطالب کتاب ها را هنوزبه یاد دارید.از جمله آن که در کتاب فیزیک، در یک فصل به طور مفصل پیرامون «خطای دید» بحث می شد و معمولا …

اگر مقطع دبیرستان را پشت سر گذاشته باشید، حتما برخی از مطالب کتاب ها را هنوزبه یاد دارید.از جمله آن که در کتاب فیزیک، در یک فصل به طور مفصل پیرامون «خطای دید» بحث می شد و معمولا برای مثال دو خط موازی هم اندازه را به کار می بردند، خطوطی که بر سر هر دو فلش هایی رسم شده بود، به جهات مخالف یکی به سمت درون، و دیگری به سمت بیرون!و می گفتند: کدام یک از این دو خط بلندترند؟ شما بلافاصله خطی را نشان می دادی که فلش هایش به سمت بیرون بود. اما بعد که اندازه گیری می کردید، می دیدید طول هر دو با هم مساوی است.ممکن است بگویید چیز مهمی نیست که بخواهی مطلب را با آن آغاز کنی.ولی می گویم مهم است! چون همیشه چشم می بیند، زبان گواهی می دهد و عقل حکم می کند.

دل هم به دنبال این ها راه می افتد و موج ایجاد می کند.در ایام دانشگاه با یکی از اساتید راجع به این قضیه صحبت می کردیم.او هم در تاثیر این قضیه خاطره یک روز گردش در یک منطقه ییلاقی را پیش کشید و گفت: روزی که با چند نفر دیگر از همکارانم به صورت مجردی به تفریح رفته بودیم، در نزدیکی ما گروهی جوان مشغول بگو و بخند بودند.با دیدن آن ها بین من و دوستانم بحث طولانی در خصوص نسل جوان، تفکرات و مشکلاتشان پیش آمد و مثلا این که ارزش در دیدگاه جوانان امروزی جور دیگری تعبیر می شود و تا این که ظهر شد و ما چند نفر تصمیم گرفتیم نمازمان را به جماعت بخوانیم.وقتی به نماز ایستادیم یک اتفاق غافلگیرکننده و البته آموزنده برای ما افتاد، همان جوانانی که ما چند ساعت در موردشان صحبت می کردیم، وضو گرفتند و در نماز جماعت ما شرکت کردند.راستی قضاوت ما در مورد آدم ها چگونه است؟ آیا یک برخورد ساده وکوتاه و آشنایی مختصر می تواند حجت و دلیل کافی برای مشخص کردن خوبی یا بدی افراد باشد؟

حسینی